Στο αποτέλεσμα των ευρωεκλογών είναι αφιερωμένο το κύριο άρθρο της εφημερίδας Wall Street Journal και στην «ισχυρή παρουσία των ακροδεξιών, άλλοτε περιθωριακών, ευρωσκεπτικιστικών, ξενοφοβικών και νεοναζιστικών κομμάτων» που ανέδειξαν στη νέα Ευρωβουλή οι κάλπες στις 28 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η εφημερίδα τονίζει πως «μεγάλος αριθμός εγχώριων αναλυτών και σχολιαστών επισημαίνουν ότι τα μέτρα λιτότητας που συνέθλιψαν την ανάπτυξη και εκτόξευσαν στα ύψη την ανεργία, είναι αυτά που οδήγησαν τους ψηφοφόρους σε πολλές χώρες της ΕΕ να υπογραμμίσουν, με την ψήφο διαμαρτυρίας τους, την αντίθεσή τους και την αποδοκιμασία τους στην πολιτική των μέτρων λιτότητας».
Η σύνταξη της εφημερίδας ερμηνεύει τα αποτελέσματα των εκλογών «ως προειδοποίηση προς την Ευρώπη και τους ηγέτες της ότι οι ψηφοφόροι δεν θα παραμείνουν πιστοί στο ευρωπαϊκό ιδεώδες, εάν αυτό σημαίνει στάσιμες οικονομίες και αυστηρές πολιτικές λιτότητας».
Αντίστοιχου περιεχομένου με το κύριο άρθρο ανταποκρίσεις, ρεπορτάζ και αναλύσεις για τις ευρωεκλογές φιλοξενεί επίσης η εφημερίδα, προβάλλοντας ως «κοινό συμπέρασμα» ότι «η πολιτική της λιτότητας που έχει ακολουθηθεί στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια, υπήρξε συνταγή για πολιτικό εξτρεμισμό».
Ως χαρακτηριστικότερα παραδείγματα χωρών, όπου το εκλογικό αποτέλεσμα επιβεβαιώνει το συμπέρασμα αυτό, παρουσιάζονται η Γαλλία, η Ελλάδα, η Δανία, η Ουγγαρία και η Βρετανία, αν και επισημαίνεται ότι η τελευταία «διαφοροποιείται ελαφρώς» δεδομένης της πάντα «αμήχανης σχέσης» της με την ΕΕ.
Τέλος, στο κύριο άρθρο της Wall Street Journal καλούνται οι κεντρώοι Ευρωπαίοι ηγέτες να πάρουν μαθήματα από το εκλογικό αυτό αποτέλεσμα, επισημαίνοντας ότι «προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η διαμαρτυρία των ψηφοφόρων δεν είχε έρθει νωρίτερα, δεδομένων των ποσοστών ανεργίας που κυμαίνονται στο 11% κατά μέσο όρο, με την ανεργία μεταξύ των νέων να φτάνει στο 50% σε κάποιες χώρες».
Σε δημοσίευμα-ανάλυση στην ίδια εφημερίδα τίθεται το ερώτημα «εάν η άνοδος του ακραίου εθνικισμού θα είναι η μάστιγα της ανθρωπότητας, όπως υπήρξε η άνοδος του ακραίου Ισλαμισμού την τελευταία δεκαετία;»
Όπως σημειώνεται, αυτό φαίνεται από την άνοδο εθνικιστικών κινημάτων και πολιτικών στη Ρωσία, σε όλη την Ευρώπη και στην Ασία, όπου αναβιώνουν παλιές εθνοτικές αντιπαλότητες και τίθενται υπό αμφισβήτηση τα διεθνώς αποδεκτά σύνορα και θεσμοί.