


Η Συρία βρίσκεται αντιμέτωπη με μια διπλή κρίση: τη χειρότερη ξηρασία εδώ και δεκαετίες και τις συνέπειες ενός πολέμου που έχει διαλύσει την οικονομία και την αγροτική παραγωγή.
Πάνω από 16 εκατομμύρια άνθρωποι κινδυνεύουν με επισιτιστική ανασφάλεια, καθώς οι σοδειές σιταριού συρρικνώνονται δραματικά.
Πριν από τον εμφύλιο του 2011, η χώρα ήταν αυτάρκης, παράγοντας 4,1 εκατομμύρια τόνους σιταριού ετησίως.
Σήμερα, η παραγωγή έχει καταρρεύσει, με τις καλλιέργειες να πλήττονται από την έλλειψη βροχής και τις καταστροφές του πολέμου.
«Η χώρα δεν έχει γνωρίσει τέτοιες κλιματικές συνθήκες εδώ και 60 χρόνια», λέει η Χάγια Άμπου Άσαφ, βοηθός του εκπροσώπου του FAO στη Συρία.
«Τα επίπεδα νερού έχουν πέσει δραματικά, και η σύντομη περίοδος βροχών επιδεινώνει την κατάσταση», προσθέτει, προβλέποντας έλλειμμα 2,5 έως 2,7 εκατομμυρίων τόνων σιταριού.
Αυτό θέτει σε κίνδυνο 16,3 εκατομμύρια ανθρώπους, σε μια χώρα όπου το 90% του πληθυσμού ζει στη φτώχεια.
Η ξηρασία έχει πλήξει το 75% των καλλιεργούμενων εκτάσεων και τους βοσκότοπους, ενώ η γεωργία, βασικός πυλώνας της αγροτικής οικονομίας, κινδυνεύει με κατάρρευση.
Οι εισαγωγές σιταριού είναι πλέον απαραίτητες. Πριν από την πτώση του Μπασάρ αλ-Άσαντ τον Δεκέμβριο, η Συρία βασιζόταν στη Ρωσία για προμήθειες, ενώ πρόσφατα έφτασε η πρώτη αποστολή στο λιμάνι της Λαοδίκειας (Λατάκιας). Το Ιράκ συνέβαλε επίσης με δωρεά 220.000 τόνων.
Η Δαμασκός και η κουρδική διοίκηση στα βορειοανατολικά ανταγωνίζονται για το σιτάρι, με την πρώτη να ορίζει τιμές 290-320 δολαρίων ανά τόνο συν μπόνους 130 δολαρίων, και τη δεύτερη 420 δολάρια με μπόνους 70 δολαρίων. Η κυβέρνηση προβλέπει συγκομιδή μόλις 300.000-350.000 τόνων φέτος. «Δεν είμαστε αυτάρκεις», παραδέχεται ο Χασάν Όθμαν, διευθυντής του Συριακού Οργανισμού Σιτηρών, τονίζοντας την ανάγκη για εισαγωγές.
Στην Αμούντα, ο 65χρονος αγρότης Τζαμσίντ Χάσου βλέπει την παραγωγή του να μειώνεται στο μισό, παρά τις προσπάθειες άρδευσης από βάθη 160 μέτρων.
«Χωρίς υποστήριξη, δεν μπορώ να συνεχίσω», λέει.
Η Άμπου Άσαφ επισημαίνει ότι το 95% του βροχοδίαιτου σιταριού έχει καταστραφεί, ενώ το αρδευόμενο έχει μειωμένες αποδόσεις κατά 30-40%.
Παράλληλα, η κρίση του νερού απειλεί το Φράγμα του Ευφράτη.
Ο Ιμάντ Ομπέιντ, διευθυντής του φράγματος, προειδοποιεί ότι η δεξαμενή έχασε 5,5 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα, με το επίπεδο νερού να πέφτει από 304 σε 297 μέτρα.
«Αν συνεχιστεί η πτώση, το φράγμα μπορεί να σταματήσει, με καταστροφικές συνέπειες», λέει, τονίζοντας τον κίνδυνο για το πόσιμο νερό, την άρδευση και την ενέργεια.
Η παραγωγή ενέργειας έχει πέσει από 440 σε 60-65 μεγαβάτ, με μόνο τέσσερις από τις οκτώ τουρμπίνες σε λειτουργία.
Η λειψυδρία, που επιδεινώνεται από τη μη τήρηση της συμφωνίας του 1987 από την Τουρκία για παροχή 500 κυβικών μέτρων νερού ανά δευτερόλεπτο, έχει οδηγήσει σε στάσιμα νερά, φύκια και αύξηση ασθενειών όπως ηπατίτιδα και εντερικές λοιμώξεις.
Ο Ομπέιντ καλεί για άμεση διεθνή συνεργασία, συμμόρφωση της Τουρκίας με τη συμφωνία, επενδύσεις σε εναλλακτικές πηγές ενέργειας και εγκαταστάσεις αφαλάτωσης.
Χωρίς δράση, η Συρία κινδυνεύει με ανθρωπιστική, κοινωνική και περιβαλλοντική καταστροφή, καθώς οι αγρότες εγκαταλείπουν τη γη τους και η περιοχή βυθίζεται σε ακόμα μεγαλύτερη κρίση.