ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Στην Αλβανία η κατάσταση είναι οριακή. Όπως αναμεταδίδει το Βαλκανικό Περισκόπιο, επικαλούμενο τοπικά Μέσα, ο πρόεδρος της χώρας προειδοποίησε με εμφύλια σύγκρουση.
Σύμφωνα με αλβανικό δημοσίευμα, ο πρόεδρος Ιλίρ Μέτα «απείλησε χθες με πολιτικές συγκρούσεις.
»Μέχρι χθες, αυτός που ζητούσε εξέγερση του λαού ήταν ο Σαλί Μπερίσα, κάνοντας ό,τι είναι δυνατόν για να αρπάξει φωτιά η Αλβανία.
»Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας έπρεπε να παρεμβαίνει πυροσβεστικά σε μια τέτοια κατάσταση, αφού υποτίθεται ότι είναι ουδέτερος.
»Όμως, ο Ιλίρ Μέτα κάνει ακριβώς το αντίθετο», σημειώνει αλβανικό δημοσίευμα.
Προειδοποίηση για εμφύλιο στην Αλβανία
Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας και πρώην πρόεδρος του κόμματος «Σοσιαλιστικό Κίνημα για Ενσωμάτωση» απείλησε με ένα δεύτερο 1997, εάν ο πρωθυπουργός Έντι Ράμα δεν αλλάξει τη στάση του.
Λίγες ημέρες πριν ο πρώην πρωθυπουργός Σαλί Μπερίσα είπε ότι η χώρα θα γίνει χειρότερη από ό,τι το 1997.
Ο πρόεδρος Μέτα, σε εκδήλωση στο Σερρίκ, δήλωσε ότι η Αλβανία πορεύεται σε εμφύλιο πόλεμο.
Το μήνυμά του ήταν, σαφώς, προς τον πρωθυπουργό Ράμα, απειλώντας τον με τον τρόπο αυτόν, εάν δεν συμβιβασθεί με την αντιπολίτευση.
«Νομίζω ότι αυτή η κατάσταση δεν θα επαναλαμβανόταν μετά από 22 χρόνια, από τότε που η Αλβανία διαιρέθηκε το 1997, το οποίο ήταν πολύ κακό έτος».
Η αλβανική εφημερίδα επικρίνει τη στάση του προέδρου της αλβανικής δημοκρατίας σημειώνοντας χαρακτηριστικά:
«Όταν ήταν πρόεδρος του κοινοβουλίου, ο Μέτα, δεν υποστήριξε ποτέ το Σοσιαλιστικό Κόμμα που ήταν τότε στο συνασπισμό, αλλά προσπαθούσε να κρατήσει το ρόλο του ουδέτερου προέδρου.
»Αλλά, τώρα που είναι πρόεδρος της δημοκρατίας, κουβαλά νερό στο μύλο της αντιπολίτευσης.
»Ενώ έχει τη δυνατότητα να μειώσει τις πολιτικές εντάσεις και να πείσει τα κόμματα σε μια ήπια στάση, εντούτοις ο αρχηγός του κράτους φαίνεται να χύνει περισσότερο λάδι στη φωτιά, με την ομιλία του για επιστροφή της χώρας στα γεγονότα του 1997», σημειώνει το δημοσίευμα.
Τι έγραφε πριν ένα μήνα Αλβανός δημοσιογράφος
«Η Αλβανία οδεύει σε εμφύλια κρίση σαν εκείνη του 1997», προειδοποιούσε στα τέλη Απριλίου ο Αλβανός δημοσιογράφος Ηλί Ρακίπι (Ylli Rakipi) με άρθρο του στην αλβανική «TEMA».
«Η χώρα πάει κατευθείαν προς την αναρχία, όπως εκείνη τη χρονιά (1997) όταν οι Αλβανοί έπιασαν τα όπλα ο ένας ενάντια στον άλλον».
«Μια πολύ δύσκολη κατάσταση έχει δημιουργηθεί», τόνιζε ο Αλβανός δημοσιογράφος.
Ο ίδιος κατηγορεί τον Έντι Ράμα ότι με τον τρόπο που χειρίζεται τα δημόσια πράγματα έχει καταστήσει την Αλβανία «μια χώρα δίχως κυβέρνηση».
Έκανε επίσης και την «πρόβλεψη» ότι η αντιπολίτευση, που έχει δηλώσει αποχή από τις δημοτικές εκλογές της 30ης Ιουνίου, πολύ πιθανό να προσπαθήσει να τις εμποδίσει να διεξαχθούν και με δυναμικές κινητοποιήσεις.
Τι συνέβη το 1997 στην Αλβανία
Η εξέγερση του 1997 στην Αλβανία πυροδοτήθηκε από τα μέτρα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Εκατομμύρια χαμένες θέσεις εργασίας, περικοπές στην κοινωνική ασφάλιση και τις συντάξεις.
Σχεδόν καταρρέουσες δημόσιες υποδομές.
Αυτό ήταν το αποτέλεσμα των σχεδίων για άνοιγμα της χώρας στις επενδύσεις της Δύσης.
Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν η πίεση του ΔΝΤ που οδήγησε το κράτος να καταργήσει κάθε εγγύηση για τις τραπεζικές καταθέσεις.
Να «απελευθερώσει» τον τραπεζικό και οικονομικό τομέα επιτρέποντας την ανάδυση «πυραμίδων» που προσέφεραν νόμιμα μηνιαίους τόκους μέχρι και 100%.
Πολλοί άνθρωποι κατέθεσαν τις οικονομίες της ζωής τους σε αυτά τα διεφθαρμένα σχήματα.
Αποτέλεσμα η λεηλασία 2 δισ. δολαρίων (80% του ΑΕΠ).
Αυτή η κατάσταση πραγμάτων αντιμετώπισε άγρια αντίσταση από τον βαριά οπλισμένο πληθυσμό.
Οπλοστάσια δέχθηκαν επίθεση, λεηλατήθηκαν και τα όπλα μοιράστηκαν μεταξύ του κόσμου.
Κρατούμενοι βοηθήθηκαν να αποδράσουν και απελευθερώθηκαν μαζικά.
Κομματικά γραφεία πυρπολήθηκαν.
Αστυνομικά τμήματα και δικαστήρια ισοπεδώθηκαν.
Πράκτορες της Shik (μυστική αστυνομία) εκτελέστηκαν επι τόπου.
Τράπεζες λεηλατήθηκαν.
Το προεδρικό παλάτι καταλήφθηκε.
Η εξέγερση απλώθηκε σ’ ολόκληρη τη χώρα και σύντομα κάλυψε ολόκληρη την Αλβανία.
Εκτός έμειναν μερικά κομμάτια της πρωτεύουσας, των Τιράνων, τα οποία έλεγχε η Shik.
Οι κρατικοί θεσμοί είχαν κυριολεκτικά καταλυθεί για μια περίοδο μερικών ημερών εμπόλεμης κατάστασης, ενώ η Αστυνομία ήταν άφαντη από παντού.
Ολόκληρες πόλεις οργάνωσαν δομές αυτο-άμυνας συχνά με λιποτάκτες του στρατού που αποδείχθηκαν ιδιαίτερα ενεργοί στην εξέγερση.
Συνολικά σκοτώθηκαν 2.000 με 3.800 πολίτες, στρατιωτικοί, αστυνομικοί και ασφαλίτες.
Ξένοι στρατοί για αποκατάσταση της τάξης
Αυτή η κατάσταση ανησύχησε την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μια πολυεθνική δύναμη -και με τη συμμετοχή του ελληνικού στρατού- στάλθηκε προκειμένου να αποκαταστήσει την τάξη.
Σχηματίστηκε «κυβέρνηση εθνικής ενότητας» υπό τον Σαλί Μπερίσσα που μόλις πρόσφατα είχε βγει ζωντανός από μια εναντίον του επίθεση με δυναμίτη.
