ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Στην Αλβανία υπάρχει κόσμος που ξυπνάει από την πολιτική μιζέρια ενός κοτζαμπάσικου πολιτικού συστήματος.
Στην Αλβανία, που το 1/3 του πληθυσμού της έχει μεταναστεύσει και περισσότεροι από μισοί (60%) από τους κατοίκους της θέλουν επίσης να την εγκαταλείψουν, ορθώνονται φωνές λογικής.
Η Αλβανία είναι μια χώρα που θα μπορούσε να αποτελεί «προπύργιο» του δυτικού κόσμου.
Δυστυχώς, έχει καταστεί μέρος του προβλήματος, φωλιά του οργανωμένου εγκλήματος, μια «Κολομβία της Ευρώπης», ένας θύλακας ισλαμοτουρκικής επιρροής.
Αξίζει στον αλβανικό λαό τέτοια κατάντια; Τόση δυστυχία; Προφανώς και όχι.
Οργή κατά του πολιτικού συστήματος
«Η Αλβανία έχει χάσει πολλές ευκαιρίες, χρόνο και ενέργεια και οι κύριοι υπεύθυνοι είναι οι διεφθαρμένες και οι αντικρουόμενες πολιτικές ελίτ που μας κυβέρνησαν», γράφει η αλβανική «Politiko» επικαλούμενη έρευνα του Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών.
Όπως αναδημοσιεύει το Βαλκανικό Περισκόπιο, «το πολυκομματικό σύστημα δημιούργησε νέες κομματικές πυραμίδες».
(σ.σ. Εννοεί στη θέση της μονοκομματικής πυραμίδας της τυραννίδας).
«Στις οποίες [πυραμίδες] οι επικεφαλής έγιναν ηγέτες και κατόπιν «ιδιοκτήτες» των κομμάτων.
»Η πραγματική ανταγωνιστική και κομματική λειτουργία των κομμάτων καταστράφηκε.
»Και η μοίρα της χώρας καθορίστηκε από μερικά ονόματα πολιτικών.
»Είναι σπάνιο να βρεθεί μια άλλη χώρα στην Ευρώπη που οι ίδιοι πολιτικοί που ξεκίνησαν τη μετάβαση από τον κομμουνισμό στη σημερινή δημοκρατία, συνεχίζουν να βρίσκονται ακόμη και σήμερα στη πολιτική διαδικασία αποφάσεων, μετά από 29 χρόνια», γράφει η αλβανική εφημερίδα και συνεχίζει:
Δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους
«Είναι σπάνιο να βρεθεί αλλού στην Ευρώπη όπου οι πολιτικοί, ενώ έχουν περισσότερες από δύο δεκαετίες στην πολιτική, να μην αποδέχονται καμία προσωπική ευθύνη.
»Αλλά πάντα να χρησιμοποιούν ρητορική συλλογικής ευθύνης για τα υπόλοιπα μέρη σε όλες τις αποτυχίες της μετάβασης».
(σ.σ. υπάρχει, η Ελλάδα, να είμαστε δίκαιοι).
«Είναι σπάνιο να βρει κανείς στην Ευρώπη πολιτικούς που δημιουργούν οι ίδιοι «πολέμους» και «ειρήνες» δημιουργώντας πολιτικές κρίσεις.
»Και στη συνέχεια προσφέρονται να γίνουν οι πολιτικοί διασώστες για βγάλουν την Αλβανία από την κρίση.
»Χωρίς να αναλαμβάνουν καμία ευθύνη για τις αποτυχίες που δημιούργησαν.
»Είναι σπάνιο να βρει κανείς σε άλλη χώρα στην Ευρώπη μια τέτοια κρίσιμη ισορροπία όπως στην Αλβανία.
»Όπου ο λαός να είναι τόσο ερωτευμένος και υποτακτικός στους ίδιους πολιτικούς ηγέτες.
»Αλληλοϋποστηρίζονται, καρπώνονται τα ίδια χρήματα, αλληλοπροστατεύονται.
»Και συγχρόνως λατρεύονται από τους οπαδούς τους, απορρίπτοντας κάθε κριτική και αλλαγή.
»Είναι σπάνιο σε κάθε άλλη χώρα στην Ευρώπη, οι πολιτικοί τα προσωπικά πάθη τους να τα μετατρέπουν σε κρατικές πολιτικές.
»Και οι προσωπικοί δεσμοί τους και ο προσωπικός τους πλούτος να μετράται ως πρότυπο για την ευημερία όλων των πολιτών».
Η Αλβανία «ξυπνά»;
Προφανώς και οι διαπιστώσεις της αλβανικής εφημερίδας δεν ηχούν «ξένες» προς εμάς τους Έλληνες.
Αν και στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις ο ελληνικός λαός τιμώρησε στις κάλπες τους υπεύθυνους για τη χρεοκοπία του.
Ή μάλλον, για να είμαστε ειλικρινείς, η βάση της δημοκρατικής παράταξης τιμώρησε τους πολιτικούς του ΠΑΣΟΚ.
Η βάση της Νέας Δημοκρατίας παραμένει στην πλειοψηφία της «πιστή» στο κόμμα.
Ίσως γιατί οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας είναι πιο απλοϊκοί από τους δημοκρατικούς.
Ίσως γιατί δεν έχουν το ίδιο πολιτικό σθένος, όπως είχαν οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, να τιμωρήσουν τους ηγέτες τους.
Αλλά και έτσι να είναι, περισσότερος από τον μισό ελληνικό λαό καταδίκασε τον παλαιοκομματισμό.
Στην Αλβανία φαίνεται ότι υπάρχουν φωνές που ζητούν μια παρόμοια πολιτική αλλαγή.
Ζητούν μια μεταπολίτευση δηλαδή, πράγμα δύσκολο όσο το πολιτικό σύστημα έχει στη διάθεσή του δισ. μαύρα χρήματα για να εξαγοράζει συνειδήσεις.
Κυριαρχούν στην Αλβανία τρεις δεκαετίες
Η αλβανική εφημερίδα γράφει ότι «οι πολιτικοί αυτοί κυριαρχούν στην αλβανική πολιτική ζωή εδώ και τρεις δεκαετίες».
Όπως σημειώνει «έχουν την ίδια ρητορική , κατηγορώντας ο ένας τον άλλον για τα πάντα.
»Και συνεχίζουν να λένε ότι αυτοί είναι η λύση».
«Είναι η καλύτερη επιλογή και το μέλλον μας;», αναρωτιέται η «Politiko».
Η Αλβανία βρίσκεται σε αδιέξοδο.
Η χώρα κινδυνεύει να χάσει την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το πολιτικό κατεστημένο στην Αλβανία δημιουργεί συνεχώς εξωτερικούς εχθρούς για να κρατά το λαό «όμηρο» σε κατάσταση πολιορκίας.
Η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα σε επενδύσεις στην Αλβανία.
Οι ιστορικοί δεσμοί Ελλήνων και Αλβανών είναι στενοί.
Η Αλβανία όμως δεν στρέφεται στην Ελλάδα για να ευτυχήσει.
Το πολιτικό της σύστημα τη θέλει προτεκτοράτο της Τουρκίας και στα βόρεια «επαρχία» του Βατικανού.
Οι παλιοί Αλβανοί όμως γνώριζαν το συμφέρον τους.
Για αυτό και ζήτησαν δύο φορές τον 19ο αιώνα Αλβανία και Ελλάδα να γίνουν ομοσπονδία.
Ο αλβανικός λαός δεν έχει άλλο «αδελφό» λαό να ακουμπήσει πέρα από τους Έλληνες.
Ο αλβανικός λαός πρέπει να απομονώσει ως μειοδότες όσους κηρύττουν το μίσος προς την Ελλάδα.
Η Ελλάδα έχει κάθε καλή διάθεση να στηρίξει την Αλβανία στην οδό της προόδου.
Πρέπει όμως και η Αλβανία να αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει.
Η Αλβανία τώρα πρέπει να αποφασίσει εάν θα είναι με την προκοπή, τη Δύση και την Ελλάδα ή θα επιλέξει την ερήμωση και την καταστροφή.
Η Αλβανία όπως απελευθερώθηκε από την κομμουνιστική τυραννίδα, έτσι πρέπει να απελευθερωθεί και από τους κοτζαμπάσηδες.
Να πάψει να είναι η Αλβανία μια «ζώνη» κάθε εγκληματικότητας, κάθε διαστροφής και κακίας.
Η Αλβανία είναι προικισμένη και από την ιστορία προδιαγεγραμμένη να είναι με την Ελλάδα.
