ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Για ουσιαστικό τέλος των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση κάνει λόγο άρθρο γνώμης που δημοσιεύτηκε στη γερμανική εφημερίδα Süddeutsche Zeitung.
Στο άρθρο με τίτλο «Τελευταία πράξη της παράλογης σκηνοθεσίας», ο αρθρογράφος εξετάζει το ενδεχόμενο τερματισμού, από μέρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των ενταξιακών διαπραγματεύσεων ύστερα κιόλας από τα ευτράπελα του Σαββατοκύριακου στην Ολλανδία.
Ωστόσο το ενδιαφέρον στο άρθρο δεν είναι η ανάλυση περί ενταξιακών διαπραγματεύσεων Τουρκίας – Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά η αδιέξοδη ανάλυση του αρθρογράφου που παραδέχεται προς το τέλος ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι αναγκασμένη να αποδεχτεί μια χούντα Ερντογάν.
Στο τέλος υπάρχουν και δικά μας σχόλια:
Οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Τουρκία έχουν τερματιστεί. Όχι επίσημα. Όμως, με την κλιμάκωση των τελευταίων ημερών φτάσαμε στην τελευταία πράξη μιας παράλογης σκηνοθεσίας, γράφει ο αρθρογράφος και συνεχίζει:
Άρνηση αδειών εισόδου σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μια υπουργός που οδηγείται με συνοδεία μέχρι τα σύνορα, περικυκλωμένα προξενεία και ανήκουστες φραστικές επιθέσεις δημιουργούν τετελεσμένα γεγονότα.
Κατά πόσο θα υπάρξει και επίσημη απόφαση του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη διακοπή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, είναι πλέον έως και αδιάφορο.
Ούτως ή άλλως, “σοβαρές” διαπραγματεύσεις δε διεξάγονταν εδώ και καιρό.
Η Ε.Ε. ήξερε ότι ο Ερντογάν δεν επιθυμεί καν να οδηγήσει την Τουρκία στην Ε.Ε.
Απ’ την άλλη, ο Ερντογάν ήξερε ότι η Ε.Ε. το γνωρίζει, και ήλπιζε να είναι οι Βρυξέλλες εκείνες που θα ανακοινώνουν επιτέλους τη διακοπή των διαπραγματεύσεων.
Κάτι τέτοιο θα συνιστούσε ένα καλοδεχούμενο “πολεμοφόδιο” για την υστερική αντιευρωπαϊκή εκστρατεία του υπέρ της εισαγωγής του προεδρικού συστήματος στην Τουρκία.
Αυτή τη χάρη η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ήθελε να την κάνει στον “φωνακλά” Ερντογάν.
O Τούρκος Πρόεδρος έψαχνε και βρήκε το έδαφος για τη σφαγή ενάντια στην Ευρώπη, ανακηρύσσοντας τα ευρωπαϊκά κράτη με έντονο τουρκικό πληθυσμό σε “πίσω αυλή” της προεκλογικής του εκστρατείας.
Έπρεπε ο Ολλανδός πρωθυπουργός Μαρκ Ρούτε, παρά τη στάση της Τουρκίας, να δείξει σύνεση και να αφήσει τον Erdogan να κάνει ό,τι θέλει; Μπορεί.
Όμως κάτι τέτοιο σίγουρα θα ωφελούσε τον δεξιό λαϊκιστή Γκέερτ Βίλντερς μόλις στα τελευταία μέτρα πριν τις ολλανδικές εκλογές.
Αυτό είναι το πρόβλημα, όταν κανείς έχει να αντιμετωπίσει λαϊκιστές χωρίς ντροπή και αναστολές.
Έναν διαγωνισμό υστερίας πάντα βρίσκουν τρόπο να τον κερδίζουν.
Αλλά, απ’ την άλλη, ούτε μόνο με χαλαρή στάση μπορεί κανείς να τους αντιμετωπίσει.
Αυτό ισχύει τόσο για τον Βίλντερς όσο και για τον Ερντογάν.
Μια κοινή συνταγή για όλα τα κράτη- μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης πάντως δεν υπάρχει. Κάθε κράτος πρέπει να βρίσκει μόνο του το σωστό μέτρο.
Σε σχέση με την Τουρκία, πάντως, συνεχίζει ο αρθρογράφος, η Ευρωπαϊκή Ένωση χρειάζεται στην παρούσα φάση μία πολιτική που να μπορεί να εξηγήσει στους πολίτες της.
Η συμφωνία για το προσφυγικό είναι ένας παράγων, αλλά δεν μπορεί να είναι ο αποφασιστικός.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει δυστυχώς να αναζητά τον συμβιβασμό με κάθε είδους εξουσιαστές.
Στην περίπτωση της Αφρικής είναι π.χ. κάτι που επιχειρεί επιμελώς.
Όμως, το θέμα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων συνδέεται με τον πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ειδικά, επειδή εντός της κοινότητας αναπτύσσονται αντιδημοκρατικές δυνάμεις, η όποια διφορούμενη στάση στη διαδικασία διεύρυνσης είναι ασυγχώρητη.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να παρεμποδίσει την κατάργηση της δημοκρατίας στην Τουρκία. Πρέπει όμως να απαντήσει. Ένας προσωρινός, ακόμη και επίσημος τερματισμός των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία είναι αναπόφευκτος, καταλήγει o αρθρογράφος.
Δίχως να υιοθετούμε τα λεγόμενά του, εξάλλου φαίνεται ότι παλεύει με την “πολιτική του ορθότητα” και γεωπολιτική του ρηχότητα ο αρθρογράφος της Süddeutsche Zeitung, σε μία μόνο πρότασή του αξίζει να σταθούμε που φανερώνει και τα αδιέξοδα της γεωπολιτικής ανάλυσης των Γερμανών: “Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να παρεμποδίσει την κατάργηση της δημοκρατίας στην Τουρκία”.
Δηλαδή, δεν τρέχει και τίποτα που σήμερα είναι κάτι παραπάνω από 100.000 οι διωκόμενοι στην Τουρκία, αύριο μπορεί να είναι και ένα εκατομμύριο.
Δεν τρέχει και τίποτα που ο Ερντογάν ισοπεδώνει κουρδικές πόλεις και χωριά στη νοτιοανατολική Τουρκία, σκοτώνει αμάχους και παιδιά και φυλακίζει ως “τρομοκράτες” αντιφρονούντες δημοκρατικούς βουλευτές.
Το “μέγα” θέμα του Γερμανού αρθρογράφου είναι οι “ενταξιακές διαπραγματεύσεις”. Συγγνώμη αλλά… ποιος νοιάστηκε για τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις και να ενταχθεί μάλιστα σε αυτή την υπό διαμελισμό Ευρώπη.
Το θέμα είναι ότι η ισλαμιστική σφηκοφωλιά του Ερντογάν συνιστά παγκόσμια απειλή για τον δυτικό κόσμο.
Αυτό είναι λίγο δύσκολο για τους Γερμανούς να το καταλάβουν, που επίσης συμπεριλαμβάνονται στη λίστα με τις παγκόσμιες απειλές.
Και φυσικά σε αυτή τη ρηχή ανάλυση που αποκαλείται άρθρο γνώμης, η “απειλή” είναι ο Βίλντερς και ο “λαϊκισμός”. Όχι η “πολιτικά ορθή” ηλιθιότητα που τροφοδοτεί τον λαϊκισμό.
Έχουνε να δούνε ακόμα πολλά τα μάτια μας. Τίποτα δεν έχουμε δει και ζήσει ακόμα…
