ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Η Γαλλία απαίτησε την Παρασκευή στον ΟΗΕ να υπάρξουν «εγγυήσεις» για την αποχώρηση του Σύρου προέδρου Μπασάρ Αλ Άσαντ από την εξουσία, εκτιμώντας ότι αυτό είναι επιβεβλημένο «για λόγους όχι μόνο ηθικούς αλλά επίσης και αποτελεσματικότητας» της ειρηνευτικής διαδικασίας.
«Πώς κάποιος θα μπορέσει να ενώσει έναν λαό που συνέβαλε κατά μεγάλο μέρος να σφαγιαστεί;» διερωτήθηκε ο υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας Λοράν Φαμπιούς, λίγη ώρα αφότου το Συμβούλιο Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών υιοθέτησε ομόφωνα την απόφαση η οποία επικυρώνει ένα φιλόδοξο σχέδιο ειρήνευσης για τη Συρία.
«Όσο εξακολουθεί να ασκεί την διακυβέρνηση ο Μπασάρ Αλ Άσαντ, μια αληθινή και διαρκής συμφιλίωση ανάμεσα στον πληθυσμό και το συριακό κράτος μοιάζει άπιαστη», πρόσθεσε ο επικεφαλής της γαλλικής διπλωματίας.
Ο Φαμπιούς κάλεσε να αρχίσει μια «αποτελεσματική (πολιτική) μετάβαση που σημαίνει την παράδοση σε μια μεταβατική κυβέρνηση όλων των εκτελεστικών εξουσιών, κυρίως τον έλεγχο επί του στρατού και του μηχανισμού των υπηρεσιών ασφαλείας, όπως το προβλέπει η Ανακοίνωση της Γενεύης».
Ακόμη ο Λοράν Φαμπιούς τόνισε πως η ιδέα ότι ο Άσαντ θα θέσει υποψηφιότητα στις προσεχείς εκλογές είναι «απαράδεκτη για εμάς» και σημείωσε ότι αντίθετα με την αντιπολίτευση, η συριακή κυβέρνηση δεν μοιάζει να θέλει να διεξαγάγει σοβαρές διαπραγματεύσεις.
Η απόφαση που υιοθετήθηκε το Σάββατο από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ προβλέπει τη διεξαγωγή «στις αρχές του Ιανουαρίου» ανάμεσα στην κυβέρνηση και την αντιπολίτευση της Συρίας για να τερματιστεί ο πόλεμος που διαρκεί τεσσεράμισι χρόνια και την ταυτόχρονη κήρυξη κατάπαυσης του πυρός στο σύνολο της συριακής επικράτειας.
Υπενθυμίζουμε ότι η Γαλλία έχει παραδεχθεί, δια στόματος Ολάντ, ότι έσπασε το εμπάρκο που είχε επιβληθεί στη Συρία και έδωσε όπλα στους “αντάρτες” που θα εξελίσσονταν σε τζιχαντιστές.
Υπενθυμίζουμε ακόμα ότι η Γαλλία είχε μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο τη Συρία αποικία της, πράγμα που φαίνεται δεν μπορεί να… ξεπεράσει.
Τέλος, να υπενθυμίσουμε, ότι είναι απαράδεκτο η Γαλλία να ορίζει ποιοι θα είναι και ποιοι δεν θα είναι υποψήφιοι στις εκλογές στη Συρία. Εάν ο Άσαντ είναι τόσο μισητός στον λαό της Συρίας, ας τον αφήσουν να κατέβει υποψήφιος και να ηττηθεί. Εάν πάλι ο λαός της Συρίας τον εκλέξει ως κυβερνήτη του, αλήθεια αυτό που ενοχλεί τη Γαλλία;
Μήπως γιατί ίσως αποκαλυφθούν τα βρόμικα παιχνίδια που έπαιξε το Παρίσι με τους τζιχαντιστές; Τους ίδιους τζιχαντιστές που στη συνέχεια αιματοκύλησαν το Παρίσι;
Υπενθυμίζουμε: Ο Ολάντ παραδέχεται ότι έδινε όπλα στους τζιχαντιστές στη Συρία
Η Γαλλία παρέδωσε επιθετικά όπλα στους Σύρους ισλαμιστές αντάρτες το 2012, παρά το ευρωπαϊκό εμπάργκο που είχε επιβληθεί από το 2011, αναφέρει ένα βιβλίο με τίτλο «Στα παρασκήνια της γαλλικής διπλωματίας».
«Αρχίσαμε όταν ήμασταν βέβαιοι πως θα πήγαιναν σε σίγουρα χέρια. Για τα φονικά όπλα, ήταν οι υπηρεσίες μας που προχώρησαν στις παραδόσεις», δήλωσε ο πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ στον συγγραφέα του βιβλίου (εκδόσεις L’Archipel), Ξαβιέ Πανόν, στη διάρκεια συνέντευξης τον Μάιο του 2014.
Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο, που ειδικεύεται σε διπλωματικά και στρατιωτικά θέματα, η Γαλλία παρέδωσε στους Σύρους αντάρτες που πολεμούν εναντίον του καθεστώτος του Μπασάρ Αλ Άσαντ κανόνια διαμετρήματος 20 mm, μυδραλιοβόλα διαμετρήματος 12,7 mm, εκτοξευτήρες ρουκετών και αντιαρματικούς πυραύλους.
Οι παραδόσεις, οι οποίες άρχισαν το δεύτερο εξάμηνο του 2012, γίνονταν σε ακανόνιστα χρονικά διαστήματα και είχαν σκοπό περισσότερο να βοηθήσουν την εξέγερση παρά να έχουν έναν αποφασιστικό αντίκτυπο αλλάζοντας τον ρου του πολέμου, σύμφωνα με τον συγγραφέα.
Εκείνη την εποχή βρισκόταν σε ισχύ, από τον Ιούνιο του 2011, ευρωπαϊκό εμπάργκο όπλων το οποίο ήρθη στις 29 Μαΐου του 2013. Μέχρι τώρα, η Γαλλία έχει παραδεχθεί επίσημα ότι είχε παραδώσει στους αντάρτες μόνο τα λεγόμενα μη φονικά όπλα (που δεν έχουν σκοπό να σκοτώσουν), αλεξίσφαιρα γιλέκα ή γυαλιά νυκτερινής όρασης.
Γι αυτές τις μυστικές παραδόσεις «έπρεπε να έχουμε εγγυήσεις στον ύψιστο βαθμό», δήλωσε στον συγγραφέα μάρτυρας, υπό τον όρο της ανωνυμίας, κάνοντας λόγο για απάλειψη κάθε ίχνους προέλευσης των όπλων και για τη δημιουργία μίας πολιτικο-στρατιωτικής αλυσίδας που θα παρείχε «κάθε διασφάλιση ελέγχου και σίγουρου τελικού προορισμού».
Από τον Νικολά Σαρκοζί (2007-2012) στον Φρανσουά Ολάντ, που ανέλαβε καθήκοντα το 2012, το βιβλίο επανέρχεται σε μία σειρά διπλωματικο-στρατιωτικών βημάτων προς τα μπρος και προς τα πίσω, παραθέτοντας δηλώσεις δρώντων εμπλεκομένων στη γαλλική διπλωματική και στρατιωτική ζωή.
Ανάμεσα στα επεισόδια που καταγράφονται είναι και εκείνο που αναφέρεται στην προετοιμασία αεροπορικών επιδρομών εναντίον του συριακού καθεστώτος που τελικά απετράπησαν στα τέλη του καλοκαιριού του 2013.
Το βιβλίο αναφέρεται σε ορισμένους στόχους που επρόκειτο να τεθούν τότε – την υπηρεσία πληροφοριών της συριακής Πολεμικής Αεροπορίας που ελέγχει το χημικό σύστημα – και υπογραμμίζει, επικαλούμενο έναν σύμβουλο, ότι οι αεροπορικές επιδρομές τις οποίες τελικά δεν θέλησαν οι ΗΠΑ, είχε διπλό στόχο: να αλλάξει «το πολιτικό μοίρασμα των χαρτιών» στη Συρία και να αποσταθεροποιήσει τη Ρωσία, που υποστηρίζει τη Δαμασκό, ώστε να αλλάξει την προσέγγισή της στη σύγκρουση.
