ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Μια τεράστια βιομηχανία στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο και η Τουρκία επιδιώκει να αποκτήσει αθέμιτο πλεονέκτημα
Του Μάικλ Ρούμπιν στο Middle East Forum
Οι κινεζικές αλιευτικές τράτες δραστηριοποιούνται στις Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες (ΑΟΖ) χωρών από την Κορέα έως την Κένυα.
Όταν οι χώρες διαμαρτύρονται ή απορρίπτουν τις κινεζικές προσπάθειες, όπως κάνουν οι Φιλιππίνες και το Βιετνάμ, το Πεκίνο προβάλλει γελοίες διεκδικήσεις επί των θαλάσσιων υδάτων τους.
Αν αυτό δεν αναγκάσει μικρότερες χώρες να υποχωρήσουν, ο νέος στόλος της Κίνας με σκάφη της ακτοφυλακής και μικρότερες φρεγάτες πυροβολεί και εμβολίζει ψαράδες.
Η κινεζική υπεραλίευση έχει οδηγήσει ορισμένα αποθέματα, όπως τα γιγάντια μύδια, ο οξύρρυγχος και οι γαρίδες, στα πρόθυρα της εξαφάνισης.
Άλλα, όπως το κινεζικό ψάρι κουπί, έχουν εξαφανιστεί.
Η κινεζική υπεραλίευση δεν είναι απλώς οικονομικό πρόβλημα ή περιβαλλοντική τραγωδία· έχει επίσης βαθιά αποσταθεροποιητική επίδραση.
Όταν η αλιευτική βιομηχανία της Σομαλίας κατέρρευσε, πολλοί κάτοικοι στράφηκαν στην πειρατεία, ενώ άλλοι εντάχθηκαν στην Αλ Σεμπάμπ, τον τοπικό βραχίονα της Αλ Κάιντα. Σε πολλές περιπτώσεις, το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα χρησιμοποιεί την υπεραλίευση ως μέρος της ιμπεριαλιστικής στρατηγικής της «σαλαμοποίησης»· η υπεραλίευση γίνεται στρατηγική ασύμμετρου πολέμου για την εδραίωση διεκδικήσεων κυριαρχίας.
Όπως η Τουρκία αντιγράφει την κινεζική «κοπή σαλαμιού» για να προωθήσει τις ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες της στην Κύπρο, τη Συρία και το Ιράκ, έτσι και τώρα ακολουθεί τη στρατηγική υπεραλίευσης της Κίνας για οικονομικά και ιμπεριαλιστικά οφέλη στο Αιγαίο.
Η υδατοκαλλιέργεια είναι μια τεράστια βιομηχανία στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Η ελληνική υδατοκαλλιέργεια συνεισφέρει περίπου 1 δισεκατομμύριο δολάρια στο ΑΕΠ της Ελλάδας, ενώ η τουρκική αλιευτική βιομηχανία προσθέτει 3 δισεκατομμύρια δολάρια στο ΑΕΠ της Τουρκίας.
Ωστόσο, η Τουρκία επιδιώκει όλο και περισσότερο να εξαπατήσει και να αποκτήσει αθέμιτο πλεονέκτημα.
Η Τουρκία επωφελείται από κρατικές επιδοτήσεις και, όπως η Κίνα, αγνοεί τους περιβαλλοντικούς ελέγχους.
Επιπλέον, η Άγκυρα επιδοτεί σε μεγάλο βαθμό τη μεταφορά των προϊόντων της μέσω της Turkish Airlines σε περισσότερους από 50 προορισμούς στις ΗΠΑ και την Ευρώπη, μειώνοντας σημαντικά το κόστος εξαγωγών.
Αυτό επιτρέπει στην Τουρκία να υπονομεύει την αγορά.
Οι τουρκικές εξαγωγές ψαριών κυριαρχούν ολοένα και περισσότερο στις αγορές των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης λόγω χαμηλότερων αμερικανικών δασμών και έλλειψης ποιοτικών ελέγχων για τα εισαγόμενα στην ΕΕ προϊόντα σε σύγκριση με αυτά που παράγονται εντός της.
Οι Τούρκοι αξιωματούχοι εξακολουθούν να λένε ότι θέλουν να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ιδιαίτερα σε Αμερικανούς και Ευρωπαίους διπλωμάτες που είναι αρκετά αφελείς ώστε να τους πιστέψουν.
Στην πραγματικότητα, η Τουρκία φοβάται την ΕΕ, επειδή οι αυστηροί κανονισμοί της θα απομυζούσαν την κερδοφορία πολλών βιομηχανιών και θα στερούσαν από την Τουρκία το πλεονέκτημα που αποκομίζει παραμένοντας εκτός του ελέγχου της Ένωσης.
Ως μέλη της ΕΕ, η Ελλάδα και η Κύπρος πρέπει να συμμορφώνονται με περιβαλλοντικούς και βιωσιμότητας κανονισμούς.
Ειλικρινά, ως ώριμες δημοκρατίες, οι πολίτες και των δύο χωρών θα αντιδρούσαν αν οι κυβερνήσεις τους επιχειρούσαν να προτεραιοποιήσουν το βραχυπρόθεσμο ή προσωπικό κέρδος έναντι της μακροπρόθεσμης υγείας των αλιευμάτων και του περιβάλλοντος.
Αυτή η απόκλιση είναι εμφανής στη σύγκριση μεταξύ της ελληνικής και της τουρκικής ιχθυοκαλλιέργειας.
Η Τουρκία αύξησε την παραγωγή της από 100.000 τόνους το 2013 σε 556.000 τόνους το 2023.
Μια τέτοια αύξηση δεν θα ήταν δυνατή χωρίς επιδοτήσεις και την απουσία κανονισμών και περιβαλλοντικών προτύπων.
Την ίδια περίοδο, οι κανονισμοί της ΕΕ και του κράτους έχουν περιορίσει την ελληνική παραγωγή σε 130.000 τόνους ετησίως.
Μόνη της, η αυξανόμενη τουρκική καταπάτηση στα ελληνικά αλιευτικά αποθέματα μπορεί να φαίνεται ως μια χαμηλού επιπέδου διαμάχη που χαρακτηρίζει πολλούς γείτονες, φίλους και εχθρούς.
Στο ευρύτερο πλαίσιο της τουρκικής ναυτικής επέκτασης «Γαλάζια Πατρίδα» και των προκλήσεων στις ΑΟΖ της Ελλάδας και της Κύπρου, καθώς και της στροφής της προς ασύμμετρο και γκρίζο πόλεμο, η Ουάσιγκτον και οι Βρυξέλλες θα πρέπει να αναγνωρίσουν την τουρκική υπεραλίευση ως οικονομικό ιμπεριαλισμό και εσκεμμένη προσπάθεια να διεξαγάγει πόλεμο κατά της οικονομικής βιωσιμότητας των ζωτικών βιομηχανιών των γειτόνων της.
Όχι μόνο οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ θα πρέπει να βοηθήσουν στην περιπολία της Ανατολικής Μεσογείου σε συνεργασία με τα Ναυτικά της Ελλάδας και της Κύπρου για να αναχαιτίσουν, να εμποδίσουν και, αν χρειαστεί, να βυθίσουν τουρκικά σκάφη που αλιεύουν παράνομα, αλλά η Ουάσιγκτον και οι Βρυξέλλες θα πρέπει να υποστηρίξουν την Κύπρο και την Ελλάδα σε διεθνή φόρουμ καθώς καταγγέλλουν και καταπολεμούν τον οικονομικό ιμπεριαλισμό και τις παράνομες θαλάσσιες δραστηριότητες της Τουρκίας.
Τέλος, η Ουάσιγκτον θα πρέπει να βοηθήσει την Κύπρο και την Ελλάδα να ανακαινίσουν, να αναβαθμίσουν και να επεκτείνουν τις ακτοφυλακές τους.
Μία Κίνα στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας και στον Ινδικό Ωκεανό είναι αρκετή· η Ανατολική Μεσόγειος δεν χρειάζεται τον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να υιοθετεί την ίδια νοοτροπία με τον Πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Πόλεμοι έχουν ξεκινήσει για λιγότερα.
