ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Έλληνες και Ισραηλινοί συμφωνούν ότι πρέπει να προστατευθούν οι χριστιανοί της Συρίας. Οι χριστιανοί όλων των δογμάτων, όχι μόνο οι Ελληνορθόδοξοι. Πρόμαχος αυτής της θέσης στην Ελλάδα είναι ο Νίκος Δένδιας και στο Ισραήλ ο υπουργός Εξωτερικών, Γκίντεον Σαάρ. Αμφότεροι επίσης συμφωνούν και για την προστασία των Κούρδων της Συρίας ΕΔΩ και ΕΔΩ.
Τα ζητήματα αυτά είναι ιδιαιτέρως σοβαρά και η ελληνική Πρεσβεία στη Δαμασκό οφείλει να υπακούσει στο καθήκον και στην εντολή του Έλληνα πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, για να προστατεύσει τους χριστιανούς. Εάν ο πρεσβευτής της Ελλάδας δεν μπορεί, τότε ο κλήρος της εθνικής αποστολής περνά στον πρεσβευτή της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Σε κάθε περίπτωση, οι πληθυσμοί των χριστιανών δεν πρέπει να εγκαταλειφθούν ξανά στη ρωσική προπαγάνδα και τον εξαραβισμό, ή στη μετανάστευση-προσφυγιά για να γλιτώσουν από τη δυστυχία.
Χριστιανισμός στη Συρία
Ο Χριστιανισμός έχει βαθιές ρίζες στη Συρία, με κοινότητες να «ανιχνεύονται» από τον 1ο αιώνα μ.Χ.
Πριν από την έναρξη του εμφυλίου πολέμου το 2011, οι Χριστιανοί αποτελούσαν περίπου το 10% του πληθυσμού της Συρίας.
Ωστόσο, λόγω της παρατεταμένης σύγκρουσης, των διώξεων και των οικονομικών δυσχερειών, αυτός ο αριθμός υπολογίζεται ότι έχει μειωθεί δραστικά σε περίπου 2,5% του πληθυσμού, με εκτιμήσεις που κυμαίνονται μεταξύ 200.000 και 600.000 Χριστιανών να παραμένουν στη χώρα.
Όλες οι χριστιανικές συνιστώσες/αιρέσεις
Η χριστιανική κοινότητα στη Συρία είναι ποικιλόμορφη, περιλαμβάνοντας Ελληνορθόδοξες, Συρορθόδοξες/Συριακός Χριστιανισμός και ΕΔΩ, Ουνιτικές, Ρωμαιοκαθολικές και Προτεσταντικές ομολογίες. Με άλλα λόγια, όλες οι χριστιανικές αιρέσεις δραστηριοποιούνται στη Συρία.
Ο εμφύλιος πόλεμος και η επακόλουθη άνοδος εξτρεμιστικών ομάδων οδήγησαν σε σοβαρές προκλήσεις για τους Χριστιανούς, όπως στοχευμένη βία, καταστροφή εκκλησιών και μαζικές εκτοπίσεις.
Η πτώση της κυβέρνησης του προέδρου Μπασάρ αλ-Άσαντ στα τέλη του 2024 εισήγαγε περαιτέρω αβεβαιότητες.
Χριστιανοί στη φυγή
Η νέα προσωρινή/ισλαμιστική κυβέρνηση, υπό την ηγεσία της τζιχαντιστικής Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ (HTS), πρώην θυγατρικής της Αλ Κάιντα, έχει δεσμευτεί να προστατεύσει τις μειονότητες.
Ωστόσο, αναφορές για αναγκαστικό κλείσιμο καταστημάτων που πουλάνε αλκοόλ και αφαίρεση σταυρών έχουν εγείρει ανησυχίες σχετικά με την ειλικρίνεια αυτών των διαβεβαιώσεων.
Η συνεχιζόμενη αστάθεια και η οικονομική κρίση έχουν ωθήσει πολλούς Χριστιανούς να μεταναστεύσουν, αναζητώντας ασφάλεια και καλύτερες ευκαιρίες στη Δύση.
Σε πόλεις όπως η Ντέιρ αλ Ζουρ, ο χριστιανικός πληθυσμός έχει μειωθεί σε μόλις μια χούφτα ηλικιωμένων μελών, με την πλειονότητα των πρώην κατοίκων να επιλέγουν να μην επιστρέψουν λόγω της καταστροφής θρησκευτικών μνημείων και της απουσίας υποστηρικτικής κοινότητας.
Καθώς η Συρία διανύει αυτήν τη μεταβατική περίοδο, το μέλλον της χριστιανικής της μειονότητας παραμένει αβέβαιο.
Ενώ υπάρχει ελπίδα για μια χωρίς αποκλεισμούς και πλουραλιστική κοινωνία, εξακολουθούν να υπάρχουν ανησυχίες για την πιθανότητα συνεχιζόμενων διώξεων και περιθωριοποίησης υπό τη νέα τζιχαντιστική – νεο-οθωμανική ηγεσία.
Η αντίδραση της διεθνούς κοινότητας, συμπεριλαμβανομένων των αποφάσεων σχετικά με τις κυρώσεις και την διπλωματική αναγνώριση, θα διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση των προοπτικών για τους Χριστιανούς και άλλες μειονότητες στη Συρία.
Εδώ αναλαμβάνει πρωτοβουλία ο Δένδιας
Την ανάγκη προστασίας των χριστιανικών πληθυσμών στη Συρία και γενικότερα στη Μέση Ανατολή υπογραμμίζει ισχυρά ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νίκος Δένδιας, σε κάθε συνάντησή του με ξένους αξιωματούχους, τόσο κατά τις επισκέψεις του στο εξωτερικό, όπως πρόσφατα στις ΗΠΑ, όσο και στις συναντήσεις του με πρέσβεις ξένων κρατών στην Αθήνα.
Ο κ. Δένδιας, σε συνέντευξή του στο «Βήμα της Κυριακής», είχε επισημάνει:
«Η χώρα μας οφείλει να έχει μία επιπλέον προτεραιότητα, την οποία θα ήθελα να επαναλάβω.
»Ως Ελλάδα και ως Ευρωπαϊκή Ένωση έχουμε σημαντική υποχρέωση να προστατεύσουμε τους χριστιανικούς πληθυσμούς της Συρίας και γενικότερα της Μέσης Ανατολής.
»Παράλληλα, έχουμε ευθύνη για τη διαφύλαξη των χριστιανικών θρησκευτικών μνημείων, ιδίως εκείνων της Ορθοδοξίας στη Μέση Ανατολή.
»Δεν μπορούμε να μένουμε αμέτοχοι ούτε να θεωρούμε ότι το ζήτημα αφορά αποκλειστικά άλλους.
»Αυτά τα μνημεία αποτελούν πολιτιστική κληρονομιά χιλιετιών και η απώλειά τους θα ήταν τεράστια απώλεια για την ανθρωπότητα».
Επιπλέον, το θέμα της προστασίας των χριστιανικών πληθυσμών και μνημείων είχε τεθεί από τον κ. Δένδια και στους πρέσβεις των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Αθήνα, κατά τη διάρκεια πρωινού εργασίας στις 9 Δεκεμβρίου 2024, αμέσως μετά την πτώση του καθεστώτος Άσαντ.
Η αρχαία ελληνική μειονότητα στη Συρία
Λόγω του υποχρεωτικού εξαραβισμού που επιβλήθηκε στη Συρία τον τελευταίο αιώνα από έναν αδιέξοδο και στείρο, όπως αποδείχτηκε, αραβικό εθνικισμό και το καθεστώς του αραβοσοσιαλιστικού κόμματος Μπάαθ, καθοδηγούμενο από τη ρωσική γεωπολιτική που υποστηρίζει τον αφελληνισμό, οι περισσότεροι Αντιοχειανοί Έλληνες Χριστιανοί αυτοπροσδιορίζονται δημοσίως ως Άραβες.
Κατά την εποχή της Πρώτης Σταυροφορίας, οι περισσότεροι από αυτούς αναφέρονταν εθνοτικά ως Σύροι και ως Έλληνες μόνο σε σχέση με τη θρησκευτική τους ταυτότητα· μόνο οι κάτοικοι της πόλης της Αντιόχειας θεωρούνταν εθνοτικά Έλληνες.
Ωστόσο, ορισμένες πηγές τους αποδίδουν ελληνική ταυτότητα.
Σύμφωνα με τον Έλληνα ιστορικό Παύλο Καρολίδη, έγραψε το 1908, είναι ένα μείγμα αρχαίων Ελλήνων εποίκων, ιδιαίτερα Μακεδόνων, Ελλήνων της ρωμαϊκής εποχής και Βυζαντινών Ελλήνων («Ρωμιών»), καθώς και αυτόχθονων Λεβαντίνων.
Ο Καρολίδης προσπαθούσε να αντικρούσει τους ρωσικούς ισχυρισμούς ότι ήταν αραμαϊκής καταγωγής.
Οι ίδιοι άνθρωποι συμπεριλήφθηκαν ως Έλληνες σε μια εθνογραφική μελέτη που δημοσιεύθηκε από τον Γάλλο ιστορικό και εθνογράφο Αλέξανδρο Σινβέ το 1878.
Αυτό που γνωρίζουμε σίγουρα είναι ότι κατά τα ελληνιστικά χρόνια η Ελλάδα «άδειασε» από πληθυσμό διότι οι Έλληνες μετανάστευαν στην υπό ελληνιστική κυριαρχία Συρία.
Και προφανώς για τα ζητήματα αυτά ασφαλείς απαντήσεις δίνει πλέον το DNA.
Μια μελέτη του 2010 σχετικά με την ετερογένεια της β-θαλασσαιμίας στον Λίβανο διαπίστωσε ότι οι μεταλλάξεις της θαλασσαιμίας στους Λιβανέζους Χριστιανούς είναι παρόμοιες με αυτές που παρατηρούνται στη Μακεδονία, την Ελλάδα, γεγονός που «μπορεί να επιβεβαιώνει την υποτιθέμενη αρχαία μακεδονική καταγωγή ορισμένων Λιβανέζων Χριστιανών».
