ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Η Süddeutsche Zeitung επιτέθηκε στον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Η γερμανική εφημερίδα με τίτλο «Ο ταραχοποιός αναζητά φίλους», γράφει πως «για μεγάλο χρονικό διάστημα, ο αρχηγός του αιγυπτιακού κράτους θεωρείτο πραξικοπηματίας στην Τουρκία.
»Πρόσφατα, όμως, η Άγκυρα άρχισε να καταβάλλει και πάλι προσπάθειες για διπλωματική εγγύτητα προς το Κάιρο.
»Ο λόγος: ο Πρόεδρος Eρντογάν είναι σχεδόν πλήρως απομονωμένος λόγω της αλλόκοτης εξωτερικής του πολιτικής».
Όπως αναφέρεται, η εξωτερική πολιτική του Eρντογάν, του οποίου η εργαλειοθήκη κυμαίνεται από τις χοντροκομμένες απειλές εναντίον Ελλήνων και Κυπρίων έως την στρατιωτική ανάμειξη στους εμφύλιους πολέμους στη Λιβύη και τη Συρία, αποδεικνύεται αδιέξοδη.
Στη διαμάχη σχετικά με τα εικαζόμενα αποθέματα φυσικού αερίου στη Μεσόγειο, η Τουρκία βρίσκεται αντιμέτωπη με μία συμμαχία που αποτελείται από την Αίγυπτο, το Ισραήλ, την Ελλάδα, την Κύπρο και τη Γαλλία, ενώ η ΕΕ επέβαλε κυρώσεις για το τουρκικό «ακόνισμα των σπαθιών» έναντι των μελών της, Αθήνας και Λευκωσίας.
«Το ΝΑΤΟ φοβάται στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ των εταίρων στην Συμμαχία Τουρκίας και Ελλάδας, η Ουάσιγκτον προειδοποιεί για κλιμάκωση και πραγματοποιεί στρατιωτικές ασκήσεις με τους Έλληνες.
»Εν ολίγοις: Ο ταραχοποιός Eρντογάν μπορεί να σημειώνει γρήγορα επιτυχίες στη Μεσόγειο, αλλά έχει δημιουργήσει εχθρούς», προστίθεται.
Εν τω μεταξύ, στον αραβικό κόσμο λαμβάνει χώρα η επόμενη αλλαγή εποχής.
Τα συντηρητικά σουνιτικά κράτη με επικεφαλής τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα αντιμετωπίζουν το Ιράν ως τον κύριο εχθρό τους, αφήνοντας στην άκρη το για δεκαετίες κυρίαρχο Παλαιστινιακό πρόβλημα.
Το Μπαχρέιν, το Μαρόκο και τα Εμιράτα συνήψαν διπλωματικές σχέσεις με το Ισραήλ.
Η Σαουδική Αραβία εξακολουθεί να είναι διστακτική, αλλά ενδεχομένως να ακολουθήσει την ίδια πορεία.
Όλα αυτά τα κράτη αντιτάχθηκαν στις εξεγέρσεις της Αραβικής Άνοιξης, την κατέστειλαν ή βοήθησαν φιλικά τους κράτη να την καταστείλουν.
Τώρα σχηματίζουν συμμαχία εναντίον της Τεχεράνης, λιγότερο ή περισσότερο ανοιχτά μαζί με το Ισραήλ.
Η Άγκυρα όμως υποστηρίζει μέχρι σήμερα τους εξεγερμένους στη Συρία, προστατεύοντάς τους στρατιωτικά από το καθεστώς του Άσαντ.
Και στη Λιβύη η Τουρκία τάχθηκε στο πλευρό των ισλαμιστών και βρέθηκε γι’ αυτόν τον λόγο αντιμέτωπη με συμμαχία Αράβων.
Η Αίγυπτος, που εξακολουθεί να είναι μία σημαντική αραβική χώρα, δεν επιτρέπει την οποιαδήποτε ανάμειξη των Τούρκων στη γειτονική της χώρα: ο Σίσι θέλει να αποσυρθούν τα στρατεύματα του Eρντογάν.
Καθώς τα αραβικά κράτη συμφιλιώνονται, η Τουρκία καλείται να αναζητήσει έναν διαφορετικό ρόλο στη Μέση Ανατολή.
Θα μπορούσε να τη βοηθήσει το γεγονός ότι τα κράτη του Κόλπου έχουν συμφιλιωθεί στο μεταξύ με το εμιράτο του Κατάρ, τον μοναδικό σημαντικό σύμμαχο των Τούρκων μεταξύ των Αράβων.
Το Κατάρ θα μπορούσε να βοηθήσει τον Τούρκο Πρόεδρο να διαδραματίσει έναν ρόλο που δεν θα βασίζεται τόσο στην αντιπαράθεση, χωρίς να φαίνεται πολιτικά ότι υποχωρεί.
Καταρχάς, όμως, θα πρέπει να εξομαλυνθεί η σχέση με το Κάιρο.
Ο Αιγύπτιος Υπουργός Εξωτερικών, Σάμεχ Σούκρι, παρατήρησε:
«Εάν η Τουρκία ενεργήσει πράγματι εντός των ορίων που θέτουν οι αρχές και οι στόχοι της Αιγύπτου, θα υπάρξει το πλαίσιο για την επιστροφή στην κανονικότητα».
