«Ιδού η κραταιά Ευρωπαϊκή Ένωση, δεύτερη μετά τις ΗΠΑ σε οικονομική ισχύ. Αλλά και πόσο “ψαράκι” στην διεθνή διπλωματία.
»Είναι να απορούμε μετά που εκπρόσωποι του αυταρχισμού και εθνικιστές, οπαδοί της Realpolitik, δεν παίρνουν στα σοβαρά την Ε.Ε., παρεκτός και εάν το θέμα αφορά το εμπόριο;» σχολιάζει ο Αντρέας Κλουθ, που υπογράφει ένα ιδιαίτερα σκληρό άρθρο στο Bloomberg, το οποίο τιτλοφορείται: «Ερντογάν και Λουκασένκο χλευάζουν την Ε.Ε.».
«Τουρκία και Λευκορωσία είναι δύο γείτονες της Κοινότητας που προκαλούν προβλήματα.
»Και ενώ αυτή την εβδομάδα η Ένωση είχε την ευκαιρία να επιβάλλει και στις δύο χώρες κυρώσεις, έμεινε άπραγη, σημειώνει ο συντάκτης που τάσσεται πάντως υπέρ της ενισχυμένης πλειοψηφίας στις αποφάσεις της εξωτερικής πολιτικής.
»Εκείνοι που γελούν πιο δυνατά αυτή τη στιγμή είναι οι πρόεδροι της Τουρκίας και της Λευκορωσίας» σημειώνει, καθώς απέφυγαν τις κυρώσεις», αναφέρει ο Κλουθ.
Ο αρθογράφος κάνει ειδική μνεία στο επαπειλούμενο βέτο της Κύπρου στις κυρώσεις κατά της Λευκορωσίας και σχολιάζει πως η απαίτηση για ομοφωνία σε τέτοιους είδους αποφάσεις είναι ένας από τους παράγοντες, που έχουν, «ευνουχίσει» την εξωτερική πολιτική της Ε.
«Η Κίνα για παράδειγμα έχει συχνά καταφέρει να “εξαγοράσει” μία ή περισσότερες μικρές χώρες με υποσχέσεις για μεγάλες επενδύσεις και αντάλλαγμα το βέτο τους στις κυρώσεις της Ε.Ε. για θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων» αναφέρει.
«Γιατί όμως η Κύπρος να μπλοκάρει τις κυρώσεις κατά του Λουκασένκο;
»Δεν εξοργίζεται η Λευκωσία με την βίαιη καταστολή των ειρηνικών διαδηλώσεων από τον Λουκασένκο και τη χειραγώγηση των εκλογών του περασμένου Αυγούστου;
»Βεβαίως και εξοργίζεται. Αλλά, όπως συχνά συμβαίνει στην Ε.Ε., η Κύπρος ενδιαφέρεται πολύ περισσότερο για μία άλλη διαμάχη: την αυξανόμενη ένταση στις σχέσεις με τον Ταγίπ Ερντογάν».
Το άρθρο υπενθυμίζει την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 και την δημιουργία του ψευδοκράτους, που αναγνωρίζεται μόνο από την Άγκυρα, στο βόρειο τμήμα του νησιού, ενώ επισημαίνει ότι η ανακάλυψη κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην ανατολική Μεσόγειο έχουν εντείνει τις αντιπαραθέσεις.
Σημειώνει δε ότι τον περασμένο μήνα, με χαρακτηριστική ωμότητα, ο Ερντογάν έστειλε σεισμογραφικό πλοίο συνοδευόμενο από στρατιωτικά πλοία στην περιοχή, πυροδοτώντας την κατακραυγή από την Ελλάδα, την Κύπρο και άλλες χώρες.
Η Γαλλία μάλιστα θέλοντας να στείλει σαφές μήνυμα έστειλε δικό της πολεμικό πλοίο και δύο μαχητικά αεροσκάφη.
Ωστόσο η Γερμανία και αρκετά ακόμη κράτη – μέλη δεν θέλουν να βιαστούν για κυρώσεις κατά του Ερντογάν, αλλά προτιμούν να δώσουν μία ευκαιρία στις διαπραγματεύσεις.
«Αυτό συμβαίνει γιατί Ε.Ε. και Τουρκία έχουν πολλά ανοιχτά μέτωπα ταυτόχρονα.
»Οι διαπραγματεύσεις τους περιλαμβάνουν και τους πρόσφυγες, τους οποίους ο Ερντογάν ευχαρίστως χρησιμοποιεί ως γεωπολιτικά πιόνια» γράφει ο Κλουθ, ενώ προσθέτει ότι η Κύπρος προφανώς φοβάται πως η Γερμανία και η Ε.Ε. δεν είναι έτοιμες να δείξουν αρκετά σκληρή στάση στον Ερντογάν.
Είναι απολύτως κατανοητό, σχολιάζει ο αρθογράφος, διαφορετικά κράτη – μέλη να έχουν διαφορετικά συμφέροντα εξωτερικής πολιτικής, αλλά θα πρέπει να δοθεί ένα τέλος στην ακινησία.
Τάσσεται δε υπέρ της πρότασης της φον ντερ Λάιεν για λήψη αποφάσεων με ενισχυμένη πλειοψηφία (55% των κρατών μελών και 65% του πληθυσμού της Ε.Ε.).
«Η ενισχυμένη πλειοψηφία δεν θα ικανοποιεί κάθε κράτος μέλος.
»Αλλά είναι ο μόνος τρόπος να δοθεί στην Ε.Ε. η ευκαιρία να μιλήσει με ενιαία φωνή στις εξωτερικές υποθέσεις» καταλήγει.