ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Για την Ελλάδα «τσάμικο ζήτημα» δεν υφίσταται. Για τους Αλβανούς εθνικιστές όμως υπάρχει και σύμφωνα με αντιπολιτευόμενα αλβανικά ΜΜΕ, ο Νίκος Κοτζιάς επέβαλλε την ελληνική θέση να μην συμπεριληφθεί στη συμφωνία επίλυσης των εκκρεμών ζητημάτων μεταξύ Αθήνας και Τιράνων.
Σύμφωνα με είδηση που δημοσίευσε η ιστοσελίδα του αλβανικού τηλεοπτικού σταθμού Report tv, με τίτλο: «Σκάνδαλο: Ο ΥΠΕΞ Μπουσάτι χαρίζει τη “Τσαμουριά” στην Ελλάδα. Τα ελληνικά ΜΜΕ: Το “τσάμικο ζήτημα” δεν έχει συμπεριληφθεί στη συμφωνία», η ιστοσελίδα μεταδίδει ότι στη συμφωνία μεταξύ των δύο χωρών δεν έχει συμπεριληφθεί το «τσάμικο ζήτημα».
Αυτό αποδεικνύει, σύμφωνα με την ίδια αλβανική ιστοσελίδα, την αποτυχία του Αλβανού ΥΠΕΞ Ντιτμίρ Μπουσάτι να συμπεριλάβει το «τσάμικο ζήτημα» στη συμφωνία.
Το Report tv αναφέρει ότι προέβλεψε τη στάση της Ελλάδας λίγους μήνες πριν, τότε που ο ο ΥΠΕΞ της Ελλάδος, Νίκος Κοτζιάς, κατά την επίσκεψή του στα Τίρανα, προειδοποίησε τον ΥΠΕΞ Μπουσάτι λέγοντας του χαρακτηριστικά «εάν μου αναφέρεις την Τσαμουριά, αποχωρώ από το τραπέζι».
Τι είναι το «τσάμικο ζήτημα»
Μετά την ιταλική κατοχή της Αλβανίας το 1939, οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες χρησιμοποιήθηκαν ως όργανο προπαγάνδας από τους Ιταλούς για να δικαιολογήσουν την εισβολή στην Ελλάδα.
Κατά τη διάρκεια της κατοχής (1941-1944), η πλειοψηφία συντάχθηκε με τις δυνάμεις του άξονα με αλυτρωτικούς σκοπούς, για τη δημιουργία της «Μεγάλης Αλβανίας».
Ως απόρροια των ακροτήτων που διαπράχθηκαν από Τσάμηδες εκείνο το διάστημα (1941-1943) σε συνεργασία με τις κατοχικές αρχές, ο τοπικός χριστιανικός πληθυσμός είτε μεταναστεύει, είτε αντιστέκεται με τη δημιουργία μικρών αντιστασιακών ομάδων, ή εντάσσεται στο ΕΑΜ και στον ΕΔΕΣ.
Προς το τέλος του πολέμου ένας πολύ περιορισμένος αριθμός πρώην δοσίλογων Τσάμηδων εντάσσεται στον ΕΛΑΣ.
Στις 17-18 Αυγούστου του 1944 διεξήχθη η μάχη της Μενίνας που ήταν η σημαντικότερη που δόθηκε από τις αντιστασιακές δυνάμεις κατά των Γερμανών κατακτητών στην Ήπειρο.
Εκεί οι ενωμένες δυνάμεις του ΕΔΕΣ νίκησαν τους Γερμανούς. Ανάμεσα στα θύματα καταμετρούνται και 86 νεκροί και αρκετοί αιχμάλωτοι ανάμεσα στους οποίους και 9 Τσάμηδες.
Μετά το τέλος του πολέμου, ολόκληρος ο πληθυσμός των μουσουλμάνων Τσάμηδων διέφυγε στην Αλβανία, λόγω της δοσιλογικής δραστηριότητας με αμφότερες τις ιταλικές και γερμανικές κατοχικές Αρχές.
Οι περισσότεροι εγκαταστάθηκαν στην Αλβανία και μικρότερος αριθμός στην Τουρκία και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το σταλινικού τύπου καθεστώς της Λαϊκής Δημοκρατίας της Αλβανίας τους παραχώρησε σπίτια με σκοπό να διασπάσει τη συμπαγή παρουσία σε περιοχές που διαβιούσαν ελληνικοί πληθυσμοί (Βόρεια Ήπειρος).
Παράλληλα, περίπου 8.000 Έλληνες που ζούσαν στην Αλβανία, υπό καθεστώς πιέσεων, διέφυγαν στην Ελλάδα εκείνη την περίοδο (1945-1946).
Στην Ελλάδα, από τους περίπου 20.000 Τσάμηδες που υπήρχαν προπολεμικά στην Θεσπρωτία, σύμφωνα με την απογραφή του 1951 είχαν παραμείνει μόνο 127.
Στις 23 Μαΐου 1945 το Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων Ιωαννίνων καταδίκασε ερήμην ομαδικά 1.930 Τσάμηδες, κλείνοντας οριστικά τον δρόμο του επαναπατρισμού τους.
Για την Ελλάδα δεν υφίσταται «τσάμικο» ζήτημα.
