ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Μπορεί ο Άδωνις Γεωργιάδης να έχει κάνει «παντιέρα» του το επιχείρημα περί μείωσης της φαρμακευτικής δαπάνης, ως απάντηση στην εμπλοκή του στις σχέσεις της εταιρείας Novartis με πολιτικό προσωπικό και τον ίδιο συγκεκριμένα, η κίνηση αυτή όμως έχει πολύ πιο βαθιές και σίγουρα πολιτικές προεκτάσεις, τις οποίες ο πρώην υπουργός Υγείας αποσιωπά.
Σύμφωνα με την «Εφημερίδα των Συντακτών», επί υπουργίας Άδωνη Γεωργιάδη και ενώ από το πρώτο μνημόνιο απαγορεύονταν ρητά οι αυξήσεις στις τιμές των φαρμάκων, σε τρία νοσοκομειακά φάρμακα της Novartis δόθηκε αύξηση, με την επιβάρυνση βέβαια να μην πηγαίνει σε επιχειρηματικά συμφέροντα, αλλά στους ίδιους τους ασθενείς.
Πώς αυξήθηκαν οι τιμές τριών φαρμάκων
Τα φάρμακα των οποίων οι τιμές αυξήθηκαν, είναι, σύμφωνα πάντα με την efsyn, το Copalia (αντι-υπερτασικό), το Sandostatin (ορμονικό) και το Cubicin (αντιβιοτικό).
Αναλυτικότερα, η χονδρική τιμή του Copalia (5 mg/80) από 14,93 ευρώ τον Μάιο του 2013 έφτασε να κοστίζει 16,06 ευρώ τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου. Η τιμή του δηλαδή αυξήθηκε κατά 7,57%.
Ακόμα, η τιμή του Sandostatin που τον Μάιο του 013 ήταν 483,67 ευρώ, τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου έφτασε τα 493,76 ευρώ. Αυξήθηκε δηλαδή η τιμή του κατά 2,09%.
Και τέλος το Cubicin (500 mg) από 100,58 ευρώ τον Μάιο του 2013 αυξήθηκε σε 103,10 ευρώ τον Αύγουστο του 2013, αύξηση κατά 2,51%.
Ένα ακόμα στοιχείο που αφορά την εποχή Γεωργιάδη, αλλά και του Σαλμά και του Λοβέρδου και την ειδική μεταχείριση της Novartis, είναι ότι η εταιρεία πληρωνόταν μέσα σε 60-90 μέρες, ενώ οι υπόλοιπες σε διάστημα 4,5 μηνών.
Περαιτέρω αύξηση των κερδών της εταιρείας
Όσο για τα φάρμακα υψηλού κόστους, μπορεί με τις πολιτικές των μνημονίων που ο Άδωνις Γεωργιάδης θεωρούσε «αυτονόητες», όπως έλεγε τότε, να έφυγαν από τα φαρμακεία και το χονδρεμπόριο και να διατίθενται μόνο από τα νοσοκομεία, όμως και αυτό τελικά είχε ως αποτέλεσμα να αυξηθούν κι άλλο τα κέρδη της φαρμακοβιομηχανίας.
Και είναι εντυπωσιακό, διότι, βγάζοντας τα φαρμακεία και το χονδρεμπόριο από τη μέση, έφευγε και μία επιβάρυνση της τιμής περίπου 40%.
Κι όμως η δαπάνη κατάφερε να υπερδιπλασιαστεί.
Συγκεκριμένα, σε μία δεκαετία (2005-2015) εξακοντίστηκε από τα 420 εκατ. ευρώ στα 820 εκατ. ευρώ και χωρίς να εισαχθούν πολλές καινοτόμες θεραπείες.
Η επιβάρυνση στους ασθενείς
Και όλα αυτά βέβαια δεν έγιναν σε καμία περίπτωση προς όφελος των ασθενών.
Το 1,1 δισ. ευρώ της δήθεν εξοικονόμησης, επιβάρυνε αποκλειστικά τις τσέπες των ασθενών, σύμφωνα με στοιχεία του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ).
Έτσι, από μόνο του το «μείωσα τη φαρμακευτική δαπάνη» χωρίς να συνοδεύεται από το πώς τη μετακύλισε στους ασθενείς, δεν λέει και πολλά, αφού ο κόσμος έφτασε να πληρώνει το 40% των συνολικών δαπανών της περίθαλψης.
