ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Διαβάστε τον συγκινητικό επικήδειο του Κρίτωνα Βασιλικόπουλου για τον πατέρα του, ναύαρχο Λεωνίδα Βασιλικόπουλο:
Πατέρα μας,
Η Νότα, η Αλίκη κι εγώ, σε αποχαιρετούμε με πόνο, αλλά και ευγνωμοσύνη και απέραντη υπερηφάνεια.
Σε ευχαριστούμε για την όμορφη ζωή που μας χάρισες, όμορφη γιατί καμιά χαρά της δεν κερδήθηκε χωρίς Αγώνα.
Σε αυτή τη ζωή, επέλεξες να είσαι πάντα παρών σε κάθε μεγάλο κάλεσμα των Καιρών σου.
Επέλεξες να είσαι πάντα Μαχητής για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία.
Να μη δώσεις σε κανέναν, όσο ισχυρός και αν φαινόταν, το δικαίωμα να αμφισβητήσει την Αξιοπρέπειά σου.
Υπήρξες πάντα Ελεύθερος, ακόμα κι όταν ήσουν δεσμώτης, γιατί τα δεσμά που έδεναν το σώμα σου τα έλιωνε η Ψυχή σου.
Μας έμαθες να αγαπάμε τη Γη που γεννηθήκαμε, το Όνομά της, της Ιστορία της, τις Παραδόσεις της.
Μας έμαθες να αγαπάμε τις μεγάλες και τις μικρές χαρές, την Οικογένεια, τους φίλους, τους συμπολίτες.
Μας έμαθες να αγαπάμε και να προστατεύουμε τη Φύση και κάθε μορφή ζωής που υπάρχει σε αυτή.
Μας δίδαξες πως καμιά επιτυχία δεν έχει αξία αν η επιδίωξή της μας ζητά να χάσουμε την Τιμή μας.
Μας δίδαξες πως ο αληθινός πλούτος είναι η Αξιοπρέπεια.
Σήμερα, όλοι μιλούν για Σένα με αγάπη.
Εμείς την αγάπη σου τη νιώσαμε και θα την νιώθουμε σε κάθε λεπτό της δικής μας ζωής. Πρώτη από όλους η Νότα σου, που μαζί , χέρι – χέρι πορευτήκατε μέσα από τη φωτιά για 57 χρόνια και ποτέ , ούτε για μια στιγμή δεν μετανιώσατε για αυτό τον δρόμο.
Δρόμο δύσκολο, ανηφορικό , αλλά γεμάτο Αγάπη και Δημιουργία.Τη νιώσαμε εμείς, τα παιδιά σου, που μας έδωσες τα πάντα. Τα πάντα !
Για εμάς σήμερα, δεν υπάρχει αποχωρισμός.
Αποχαιρετούμε το φθαρτό σου σώμα, αλλά η φωνή σου, το γέλιο σου, το χάδι σου θα βρίσκονται πάντα στη ζωή μας, σε κάθε χτύπο της καρδιάς μας, όσο η κλεψύδρα θα μετρά μέρες, μήνες, χρόνια.
Κάποτε σε ρώτησα ποιό από όλα ξεχωρίζεις ως το πιο μεγάλο στη διαδρομή σου στα Κοινά του τόπου μας. Χωρίς δισταγμό μου απάντησες: το Πολεμικό Ναυτικό.
Σε αυτή τη διαδρομή γνώρισες Τιμές, αλλά και κάποιους που σε πολέμησαν γιατί δεν χώραγες στα δικά τους μέτρα, στα μέτρα μιας “μικρής” Ελλάδας. Γιατί εσύ ανήκεις στην Παράδοση που βλέπει και θέλει την Ελλάδα πάντα Μεγάλη. Την Παράδοση που χτίζει και θωρακίζει “Ξύλινα Τείχη”, ώστε να είναι πάντα “Μέγα το της Θαλάσσης Κράτος”.
Χθες το πρωί, λίγο πριν κάνουμε μαζί την τελευταία διαδρομή στην Αθήνα για να έρθουμε εδώ, πέρασα από το ΕΑΤ – ΕΣΑ, πλησίασα τον Φίλο Σου, τον Στρατηγό Σπύρο Μουστακλή και του είπα πως ξεκίνησες να τον συναντήσεις.
Είμαι σίγουρος ότι σε περιμένει, μαζί με τους άλλους Συναγωνιστές σας που προηγήθηκαν σε αυτό το ταξίδι.
Όπως είμαι σίγουρος ότι σε περιμένει ο Ανδρέας, που ποτέ δεν σε πρόδωσε και ποτέ δεν τον πρόδωσες.
Ήρθε λοιπόν η ώρα να βρεθείς ξανά στην αγκαλιά του πατέρα σου, του Μαχητή της Ελληνικής Ελευθερίας σε δύο Πολέμους, του Στρατηγού Κριτόλαου Βασιλικόπουλου και της αγαπημένης σου μητέρας, της Καλλιόπης. Δώσε τους την αγάπη μας, δώσε την αγάπη μας στον Σταύρο, την Πανωραία, την Αλίκη, στους άλλους συγγενείς και στους φίλους μας που θα συναντήσεις.
Εμείς, σου υποσχόμαστε πως θα κάνουμε το παν για να τιμήσουμε τη ζωή σου, την Παρακαταθήκη σου, υπηρετώντας με τις μικρές μας δυνάμεις τις Μεγάλες Αξίες και τα Ιδανικά που Εσύ επέλεξες να υπηρετήσεις, που είναι τόσο άφθαρτα και Αιώνια όσο η ίδια η Πατρίδα.
Πατέρα μας, καλή αντάμωση.
