ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Για την σύντροφο του Αλέξη Τσίπρα, Μπέτυ Μπαζιάνα πολλά έχουν γραφτεί τους τελευταίους 9 μήνες. Ποια είναι, όμως, η γυναίκα του Βαγγέλη Μεϊμαράκη, ο οποίος είναι ο βασικός αντίπαλος του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου;
Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας είναι παντρεμένος με την Ιωάννα Κολοκοτά, με την οποία έχει αποκτήσει δύο κόρες .
Αν και η σύζυγος του κ.Μεϊμαράκη δεν πραγματοποιεί συχνά δημόσιες εμφανίσεις, κάθε φορά που οι φωτογράφοι την πετυχαίνουν πλάι στον σύντροφο της, εξασφαλίζοντας κάποιο καρέ, η κα Κολοκοτά αποσπά θετικά σχόλια για τις στιλιστικές επιλογές της, σύμφωνα με το star.gr.
Η Ιωάννα Κολοκοτά είναι φαν του λευκού, του εκρού και του μαύρου! Με τα μαλλιά της δεν κάνει εκκεντρικές αλλαγές, προτιμά το ξανθό και ένα χτένισμα κλασικό. Η σύζυγος του προέδρου της ΝΔ φαίνεται πως έχει αδυναμία στα διακριτικά κοσμήματα, ειδικότερα στα σκουλαρίκια όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες, ενώ στις βραδινές εμφανίσεις της προτιμά τα μικρά τσαντάκια από τις μεγάλες επώνυμες τσάντες που βγάζουν μάτι!
Αυτό που δεν είναι ευρέως γνωστό για την σύζυγό του κ.Μεϊμαράκη είναι ότι η μητέρα της είναι η ηθοποιός Νίτσα Μαρούδα, η οποία έπαιξε σε ταινίες την δεκαετία 60′ και του 70′, με χαρακτηριστικά κωμικούς ρόλους, παίζοντας τον ρόλο της χαζής ξανθιάς.
Η Νίτσα Μαρούδα γεννήθηκε στην Πάτρα το 1935. Σπούδασε ηθοποιία στη σχολή μουσικού θεάτρου Θεοφανίδη . Η πρώτη της ταινία στο σινεμά ήταν το “αγρίμι” του Κ. Καραγιάννη το 1960, και έπαιξε συνολικά σε 37 ταινίες, δίπλα σε όλα τα ιερά τέρατα του Ελληνικού κινηματογράφου της εποχής. Τελευταία της ταινία ήταν το 1980 το “Υποψήφιοι Βουλευτές και Βουλευτίνες” και τελευταία εμφάνιση της στην τηλεόραση της Υ.Ε.Ν.Ε.Δ. το 1982 στην σειρά “Κομμωτήριο – Ιστορίες του σεσουάρ”.
Έχουν μείνει χαρακτηριστικές οι ατάκες της “σας χαιρέτησα δεν σας χαιρέτησα, χαίρετε τι κάνετε καλά ευχαριστώ” στην ταινία, «Ο Μικές παντρεύεται» του Γιάννη Δαλιανίδη το 1968, με τον Γιάννη Βογιατζή, “θέλετε ένα περγαμόντο;” στη ταινία “Δεσποινίς διευθυντής”, το 1968.
