Ισλαμικό ΚράτοςΙσραήλ
Δημήτρης Μαχαιρίδης
Δημοσιογράφος, Εξερευνητής

Οι διαχωριστικές γραμμές του Φέργκιουσον στο Μιζούρι

Οι διαχωριστικές γραμμές του Φέργκιουσον στο Μιζούρι
ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS
Διαβάστε σχετικά για Δημήτρης Μαχαιρίδης, Διαδηλώσεις, Διαδηλωτές, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (ΗΠΑ), Μάικλ Μπράουν, Μιζούρι, Μπάρακ Ομπάμα, Ντάρεν Γουίλσον, Ρατσισμός, Φέργκιουσον,

Ο χειρότερος εφιάλτης, αυτός των φυλετικών διακρίσεων, ξύπνησε στο Φέργκιουσον, το προάστιο του Σεν Λούις, πρωτεύουσα του Μιζούρι των Ηνωμένων Πολιτειών.

Οι ταραχές που ξέσπασαν τον περασμένο Αύγουστο με τον θανάσιμο πυροβολισμό του νεαρού Μάικλ Μπράουν από τον αστυνομικό Ντάρεν Γουίλσον έθεσαν σε εθνικό επίπεδο το θέμα της υπερβολικής εξουσίας που σταδιακά απέκτησαν οι πολιτειακές και τοπικές αστυνομικές δυνάμεις στις ΗΠΑ.

Πολλοί Αμερικανοί κατηγορούν την αστυνομία για υπερβάλλοντα ζήλο που συχνά καταλήγει σε θανάσιμους τραυματισμούς ή πυροβολισμούς Αμερικανών πολιτών.

Πολλοί Αφροαμερικανοί, όμως, κατηγορούν τις αστυνομικές δυνάμεις για υπερβάλλοντα ζήλο ανάλογα με το χρώμα του πολίτη.

Και είναι γεγονός ότι πιο συχνά είναι τα θύματα που προέρχονται ή από Αφροαμερικανούς ή από φτωχές κατηγορίες πολιτών.

Ταυτόχρονα, τα καλοκαιρινά γεγονότα στο Φέργκιουσον άγγιξαν τις χορδές των υπερσυντηρητικών λευκών Αμερικανών.

Έτσι στο Σεν Λούις ξεκίνησαν την υποστήριξη του λευκού αστυνομικού, με καμπάνιες και κυρίως με συγκέντρωση χρημάτων για την υπεράσπισή του, προκειμένου να αθωωθεί. Κάτι που τελικά πέτυχαν.

Το νέο κύμα αντίδρασης που προκάλεσε η αθώωση του αστυνομικού φαινομενικά δείχνει να αφορά μόνο το Φέργκιουσον, αλλά στην ουσία αγγίζει όλη την αμερικανική κοινωνία και με πολλούς τρόπους.

• Μέσα σε 10 χρόνια περιοχές στο Φέργκιουσον αυξήθηκαν κατά 40% ο Αφροαμερικανοί κάτοικοι και αντίστοιχα μειώθηκαν οι λευκοί. Σαν το Φέργκιουσον υπάρχουν χιλιάδες συνοικίες στο περιθώριο των αμερικανικών μεγαλουπόλεων, όπου συνωστίζονται διαρκώς όλο και περισσότεροι φτωχοί Αφροαμερικανοί χτυπημένοι από την οικονομική κρίση και την ανεργία.

• Η διαχωριστική οικιστική πολιτική μεταξύ λευκών και Αφροαμερικανών είναι δεδομένη από τις αρχές του 20ου αιώνα. Για να μην δημιουργηθεί ποτέ μια ενιαία εργατική τάξη στις ΗΠΑ με διάφορες νομοθετικές ρυθμίσεις σταδιακά διαχωρίστηκαν οι φτωχοί λευκοί, που αποτέλεσαν το white trash, από τους φτωχούς αφροαμερικανούς, που ήταν πάντα το πιο υποβαθμισμένο εργατικό δυναμικό. Ακόμη και σήμερα είναι πολύ δύσκολο για έναν ευκατάστατο Αφροαμερικανό να αγοράσει σπίτι σε γειτονιές upper class λευκών.

• Η αμερικανική δικαιοσύνη έδειξε μια ακόμη πλευρά αδυναμίας της στο κατά πόσο αντιμετωπίζει ισόνομα όλους τους πολίτες της, ανεξαρτήτως χρώματος ή χρήματος. Πίσω από την νομική υποστήριξη του αστυνομικού υπήρχαν πολλά χρήματα που δόθηκαν ως βοήθεια ή συμπαράσταση από υπερσυντηρητικούς λευκούς.

• Πολλοί υπερσυντηρητικοί Αμερικανοί προσπαθούν να υπενθυμίζουν κάθε στιγμή προς όλους ότι η χώρα τους είναι χώρα λευκών και όχι κάποιου άλλου χρώματος. Η εγκατάσταση ενός Αφροαμερικανού στο Λευκό Οίκο τους προκαλεί ναυτία. Η καταδίκη ενός λευκού αστυνομικού για τον θανάσιμο τραυματισμό ενός Αφροαμερικανού θα ήταν μια ακόμη ήττα, από τις πολλές που δέχονται σταδιακά εδώ και χρόνια οι υπερσυντηρητικοί αυτοί θύλακες στην αμερικανική κοινωνία.

• Το αδιέξοδο στο οποίο βρέθηκε ο Μπαράκ Ομπάμα, μετά την νίκη των Ρεπουμπλικάνων στις πρόσφατες εκλογές για την ανανέωση της Γερουσίας και του Κογκρέσου, φαίνεται να υποχωρεί. Το Φέργκιουσον του δίνει την ευκαιρία να επανέλθει στο ρινγκ εναντίον των Ρεπουμπλικάνων με νέα γάντια του μποξ.

Εντούτοις, είναι γεγονός ότι έχουν γίνει τεράστια βήματα προς τα εμπρός. Από την εποχή του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ μέχρι σήμερα το επίπεδο των Αφροαμερικανών έχει βελτιωθεί εξαιρετικά.

Μόνο που η αστραφτερή ζελατίνα διάσημων Αφροαμερικανών, όπως της Μπιγιονσέ, υπερκαλύπτει τις αδικίες που υφίστανται ακόμη και σήμερα πολλοί Αφροαμερικανοί, ιδιαίτερα στον Νότο και στις μεσοδυτικές πολιτείες, όπως το Μιζούρι.

Η επιφανειακή ησυχία που διακατέχει την αμερικανική κοινωνία μπορεί εύκολα να διαταραχθεί. Και το Φέργκιουσον έφερε στην επιφάνεια τις εύθραυστες ισορροπίες της.

  • Ο Γκένσερ και οι «Αγάπες εκ του πονηρού»
    Εκπαιδευτικός, E.E. Α.Δ.Ε.Δ.Υ. Αντιπρόεδρος
    Ο Μανώλης Κοττάκης σε άρθρο του υπό τον τίτλο «Αγάπες εκ του πονηρού» (ΕΣΤΙΑ, 18/12/2024) επιχειρηματολογεί τονίζοντας την υποκριτικότητα στην στάση του Κυριάκου και της Ντόρας όταν επικαλούνται το όνομα του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Αφού κάνει μια αναδρομή στο παρελθόν ο...
  • Απειλές και ευκαιρίες για την Ελλάδα έπειτα από την πτώση του καθεστώτος Άσαντ στη Συρία
    Πολιτικός Επιστήμονας - Διεθνολόγος
    Η 8η Δεκεμβρίου 2024 ανέτειλε με μια ιστορικής σημασίας εξέλιξη για τη Συρία και τη Μέση Ανατολή γενικότερα. Οι δυνάμεις των Σύρων ανταρτών σε συνεργασία με άτακτες ομάδες διωκόμενων του Άσαντ και Τζιχαντιστών, κατέλαβαν τη Δαμασκό ανατρέποντας το καθεστώς Άσαντ (που...
  • Η γεωπολιτική απληστία της ρωσικής Εκκλησίας
    Ανεξάρτητος Αρθρογράφος
    «Ch'hai di nuovo, buffon? Che dell'usato Più noioso voi siete.» G. Verdi, RIGOLETTO, ATTO PRIMO Διαβάζοντας στην ιστοσελίδα του Τμήματος Εξωτερικών κλπ. του Πατριαρχείου Μόσχας την συνέντευξη του μητροπολίτου Τσερκάσι και Κάνεφ Θεοδοσίου της επαρχίας της Εκκλησίας της Ρωσίας στην Ουκρανία (περισσότερο γνωστής ως...