ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
«Η Δύση θα πρέπει να περιορίσει σημαντικά τις προσπάθειες κοινωνικής μηχανικής στο εσωτερικό της Ουκρανίας. Είναι καιρός να μπει ένα τέλος στην δυτική υποστήριξη για μια νέα Πορτοκαλί Επανάσταση». Τζον Μερσχάιµερ, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου
Αυτό υποστήριζε το 2014 ο καθηγητής Διεθνών Σχέσεων όχι ενός τυχαίου πανεπιστημίου αλλά του Αμερικάνικου πανεπιστημίου το οποίο θεωρείται η Μέκκα του νεοφιλελευθερισμού και της οικονομικής παγκοσμιοποίησης.
Στο άρθρο που αναδημοσιεύει Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (20.03.2022) -μαζί με ένα αντίστοιχο άρθρο του Χένρυ Κίσινγκερ (Henry Kissinger: To settle the Ukraine crisis, start at the end, 5.3.2014) είναι δύο κείμενα που οφείλουν να διαβάσουν όσοι θέλουν να έχουν μια ευρύτερη άποψη για τα αίτια του πολέμου στην Ουκρανία– ο καθηγητής σημειώνει ότι:
«Η Βικτόρια Νούλαντ, η Αμερικανίδα βοηθός υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ για Ευρωπαϊκές και Ευρασιατικές υποθέσεις, υπολόγισε τον Δεκέμβριο του 2013 ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν επενδύσει πάνω από 5 δισεκατομμύρια δολάρια από το 1991 για να βοηθήσουν την Ουκρανία να επιτύχει «το μέλλον που της αξίζει»!
Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας εντάσσεται η χρηματοδότηση της δημιουργίας της «κοινωνικής μηχανικής» που οδηγεί στην ανατροπή εκλεγμένων κυβερνήσεων.
Η «Πορτοκαλί επανάσταση» που οδήγησε στην ανατροπή του Γιανουκόβιτς «πυροδοτήθηκε» τον Νοέμβριο του 2013 «όταν ο Γιανουκόβιτς απέρριψε μια σημαντική οικονομική συμφωνία την οποία είχε διαπραγματευθεί με την ΕΕ και αποφάσισε να αποδεχτεί αντ’ αυτού μια ρωσική αντιπροσφορά 15 δισ. δολαρίων».
Σύμφωνα με τον Μερσχάιµερ «Αν και η πλήρης έκταση της εμπλοκής των ΗΠΑ δεν έχει ακόμα αποκαλυφθεί, είναι σαφές ότι η Ουάσιγκτον υποστήριξε το πραξικόπημα.
Η Νούλαντ και ο Δημοκρατικός γερουσιαστής Τζον Μακέιν συμμετείχαν σε αντικυβερνητικές διαδηλώσεις, και ο Τζέφρι Πάιατ, ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Ουκρανία, διακήρυξε μετά την ανατροπή τού Γιανουκόβιτς ότι ήταν «μια μέρα που θα γραφτεί στα βιβλία της ιστορίας»!
Η εποχή που η ανατροπή κυβερνήσεων στηριζόταν αποκλειστικά στα στρατιωτικά πραξικοπήματα, στους στρατηγούς και τους συνταγματάρχες, ανήκει στο παρελθόν ή χρησιμοποιείται ως έσχατη λύση όταν έχει αποτύχει η προσπάθεια δημιουργίας αποτελεσματικής «κοινωνικής μηχανικής».
Αλλά το θέμα μου σήμερα δεν είναι η εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία, τα γεγονότα που προηγήθηκαν και οι πιθανές αιτίες που την προκάλεσαν.
Ο προβληματισμός, όταν ξεφεύγει από τον μεθοδικό «τηλεχειρισμό» της «ενημέρωσης», αναζητά αντιστοιχίες με τις ελληνικές εμπειρίες του πρόσφατου παρελθόντος και θέτει εναγώνια ερωτήματα.
Η ελληνική κρίση έχει αντιστοιχίες με τα τεκταινόμενα στην Ουκρανία;
Υπήρξε προσπάθεια δημιουργίας «κοινωνικής μηχανικής» στην Ελλάδα;
Υπήρξε αντιστοιχία των γεγονότων της Euromaidan του 2012-2013 με το «κάψιμο» της Αθήνας το 2008;
Υπήρξαν υποκινητές και προβοκάτορες στην έκρηξη της βίας που αποδόμησε την κυβέρνηση Καραμανλή και έφερε στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ και τον Παπανδρέου;
Αν ναι, ποιες ήταν οι αιτίες και ποιοι εκείνοι που υποδαυλίζοντας την βία επωφελήθηκαν;
Απάντηση και σε αυτό δίνει με εμπεριστατωμένη τεκμηρίωση και διεξοδική παρουσίαση το εξαιρετικό βιβλίο του Μανώλη Κοττάκη με τίτλο «Οι Απόρρητοι Φάκελοι Καραμανλή» (ΑΦΚ).
Ξεχωριστή αξία έχουν οι επί του προκειμένου απόψεις δύο προσωπικοτήτων που κάθε άλλο παρά φιλικές σχέσεις είχαν με την ΝΔ. Ο Δημήτρης Τσοβόλας «σε συνέντευξή του στην Καθημερινή της 3ης Δεκεμβρίου 2018 δήλωσε για τα Δεκεμβριανά: ”Ο Δεκέμβρης συνέβη γιατί ο ξένος παράγοντας εκμεταλλεύτηκε το συναίσθημα του κόσμου με στόχο να τεθεί η διαμαρτυρία εκτός ελέγχου. Η αιτία ήταν το “όχι” του Κώστα Καραμανλή στο Βουκουρέστι και η συμφωνία που προώθησε για το αέριο από τη Ρωσία. Δεν τους άρεσε η εθνική στάση του Κώστα Καραμανλή και πυροδότησαν τα γεγονότα”» (ΑΦΚ). Στο ίδιο πνεύμα η Γ.Γ. του ΚΚΕ δήλωνε τότε: «σήμερα υπάρχουν κέντρα εντός και εκτός Ελλάδας. Όποιοι αμφιβάλλουν, εθελοτυφλούν. Άλλοι επιδιώκουν να τα κρύβουν. Πίσω από τις κουκούλες κρύβονται και προβοκάτορες, πέρα από τα παιδιά που νομίζουν ότι κάνουν αντιεξουσιαστικό αγώνα»(news.in.gr).
Ο Μερσχάιµερ υποστηρίζει ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ χρηματοδότησε το μη κερδοσκοπικό ίδρυμα NED το οποίο με τη σειρά του «έχει χρηματοδοτήσει περισσότερα από 60 έργα που αποσκοπούν στην προώθηση της κοινωνίας των πολιτών στην Ουκρανία και ο πρόεδρος του, Carl Gershman, αποκάλεσε την χώρα αυτή ”το μεγαλύτερο βραβείο”»!
Αντίστοιχη ΜΚΟ δεν υπήρχε στην Ελλάδα αλλά δεν ήταν και αναγκαία.
Άλλωστε ο πιο αποτελεσματικός μοχλός της «κοινωνικής μηχανικής» είναι τα ηλεκτρονικά (κυρίως) ΜΜΕ.
Δεν είναι τυχαίο ότι η Ντέμπορα Μακάρθι, ανώτατο στέλεχος της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα με τηλεγράφημα ενημέρωνε τους ανωτέρους της ότι:
«Έχουμε σχέδιο ακύρωσης της ψήφισης του South Stream από την ελληνική Βουλή. – Εργαζόμαστε για να σταματήσουμε τις απερίσκεπτες κινήσεις» (ΑΦΚ) και στα πλαίσια αυτού του σχεδίου ανατροπής υπαγόταν και η συνεργασία των «επαφών» τους: «η πρεσβεία αποφάσισε να σημειώσει κατ’ ιδίαν στις δημοσιογραφικές επαφές μας ότι η χώρα δεν είναι ώρα να προχωρήσει οποιαδήποτε συμφωνία σχετικά με τον South Stream» (ΑΦΚ).
Ο Δεκέμβρης του 2008 υπήρξε ο καταλύτης για την «ανατροπή» της κυβέρνησης Καραμανλή.
Άνοιξε τον δρόμο στον Γιώργο Παπανδρέου και στα μνημόνια.
Πολλοί καταλογίζουν, ακόμα και σήμερα, στον τέως πρωθυπουργό και στον υπεύθυνο υπουργό αδράνεια απέναντι στο ξέσπασμα της βίας.
Πέραν του γεγονότος της άγνοιας της δράσης του «ξένου παράγοντα», των «κέντρων εντός και εκτός Ελλάδος» και των «προβοκατόρων» παραγνωρίζουν το γεγονός ότι όλοι αυτοί κρύβονταν πίσω από παιδιά και εφήβους.
Τα παιδιά έβγαλαν στον δρόμο, όχι μόνο τα «κέντρα» και οι «προβοκάτορες», αλλά με εγκληματική ανευθυνότητα και τα ελεγχόμενα από το ΠΑΣΟΚ συνδικάτα.
Σταχυολογώ από τις ανακοινώσεις με στόχο το «συναίσθημα» και δράσεις με αποτέλεσμα την παροχή «κάλυψης» στους «κουκουλοφόρους» μόνον της ΟΛΜΕ:
1. «Η κυβέρνηση της Ν.Δ. μετά τα σκάνδαλα άρχισε να δολοφονεί» (7.12.08)
2. κήρυξη 24ωρης απεργίας για τις 9.12.08 «για τη στυγερή δολοφονία του 16χρονου μαθητή και να καταδικάσει με τον πιο αποφασιστικό τρόπο την πολιτική της αστυνομικής και κρατικής βίας» (8.12.08)
3. παν-εκπαιδευτικά συλλαλητήρια 12.12.08 «προκειμένου να καταδικάσουμε για μια ακόμη φορά την κρατική βία και τον αυταρχισμό» (11.12.08)
4. παν-εκπαιδευτικά συλλαλητήρια και κήρυξη τρίωρης στάσης στις 18.12.08 για «…Ανατροπή της αντιλαϊκής και αυταρχικής πολιτικής της κυβέρνησης, που ευθύνεται ακόμη και για δολοφονίες αθώων» (11.12.08)
5. «Το ΔΣ της ΟΛΜΕ καταδικάζει απερίφραστα τη δολοφονική ενέργεια ενάντια σε μαθητή […] Καμιά δολοφονική ενέργεια δεν μπορεί να ανακόψει το κίνημα εργαζομένων και νεολαίας» (18.12.08)
6. «εκφράζει την οργή και τη θλίψη […] για τη δολοφονική επίθεση εναντίον τριών αστυνομικών και το βαρύτατο τραυματισμό ενός από αυτούς, του 20χρονου»
7. παν-εκπαιδευτικά συλλαλητήρια και 3ωρη στάση στις 9/1/09 «…Είμαι ο φοιτητής Πέτρουλας, ο καθηγητής Νίκος Τεμπονέρας,, είμαι ο μαθητής Αλέξης Γρηγορόπουλος…» (7.1.09).
Η «πορτοκαλί επανάσταση» στην Ουκρανία κόστισε, μόνο τότε, πάνω από εκατό νεκρούς.
Αν το 2008 η κυβέρνηση της Ν.Δ. είχε πέσει στην παγίδα να παρατάξει την νόμιμη κρατική βία απέναντι στους μαθητές που είχαν βγάλει στους δρόμους οι εγκληματικές σκοπιμότητες -και οι, εξ ίσου εγκληματικές, «επαναστατική» ανευθυνότητα και κομματική σκοπιμότητα- πόσους νεκρούς θα είχαμε θρηνήσει;
Οι Απόρρητοι Φάκελοι Καραμανλή περιέχουν συγκλονιστικά ντοκουμέντα.
Ρίχνουν φως στην ωμότητα των συμφερόντων και των Διεθνών Σχέσεων σκανδαλίζοντας τον νου των απλών πολιτών και ερμηνεύουν, σε σημαντικό βαθμό, τα «σημεία των καιρών».
