ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Στην εποχή που ζούμε όλα θα τα δούμε. Μέχρι και Έλληνα δημοσιογράφο να εγκαλεί τον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών επειδή η χώρα μας στάθηκε ως όφειλε στο πλευρό της Αρμενίας και όχι του Αζερμπαϊτζάν.
Ποιος άραγε θα περίμενε ότι θα βρισκόταν ποτέ Έλληνας δημοσιογράφος που θα κήρυττε δημόσια, δίχως ίχνος ντροπής απέναντι στην ιστορία και την τιμή, απέναντι στο αθώο αίμα που χύθηκε ποτάμια, στο δράμα ενός λαού, όμοιο και κοινό με το δικό μας, να συμπαραταχθούμε με τους Αζέρους Τούρκους ενάντια στους Αρμένιους αδελφούς μας;
Κι όμως, βρέθηκε και δεν ξαφνιάστηκε κανένας: Ο Γιώργος Χρ. Παπαχρήστος.
Με υπεροπτικό υφάκι ειδήμονα τιμητή και υπό τον πομπώδη τίτλο «Διπλωματικές ήττες», ο Γιώργος Παπαχρήστος έγραψε στην εφημερίδα «Τα ΝΕΑ», «για την τιμή των όπλων» (ποιων όπλων αλήθεια, των τουρκοαζέρικων ή των μισθοφόρων τζιχαντιστών;), ότι εμείς, επειδή «με τους Αζέρους έχουμε έναν μεγάλο αγωγό φυσικού αερίου, τον TAP», πολύ λάθος υποστηρίξαμε τους Αρμένιους, που ηττήθηκαν και ότι αυτό συνιστά διπλωματική ήττα.
Άθροισε μάλιστα την «ήττα» των Αρμενίων στην «ήττα» του στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ της Λιβύης, για να κατηγορήσει την ελληνική διπλωματία για «δύο ήττες».
Μόνο που ο Χαλίφα Χαφτάρ δεν ηττήθηκε. Βεβαίως θα το ήθελε πολύ η Τουρκία να είχε ηττηθεί.
Οι ισχυροί Άραβες σύμμαχοί μας, Αίγυπτος και τα χρυσοφόρα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, αλλά και η Γαλλία του Εμανουέλ Μακρόν, όπως και το Ισραήλ αθέατα, δεν θα επέτρεπαν ποτέ η Κυρηναϊκή -και κατά προέκταση όλη η Λιβύη- να αλωθεί από τις τζιχαντιστικές ορδές του νεο-οθωμανισμού. Όπως κι εμείς δεν θα επιτρέπαμε ποτέ τουρκικές βάσεις απέναντι στον νότο της Κρήτης.
Άρα, ευτυχώς για την πατρίδα και την εθνική μας ασφάλεια, ο Χαφτάρ δεν ηττήθηκε και έτσι η Κρήτη παραμένει ασφαλής όπως και οι ελληνικοί υδρογονάνθρακες στα θαλάσσια Οικόπεδα νοτιοδυτικά της.
Σημαντικά πράγματα, μεγάλα παιχνίδια, ιστορικές συμμαχίες, που να τα αντιληφθεί ο Γιώργος Παπαχρήστος, η γεωπολιτική εξάλλου δεν είναι το δυνατό «χαρτί» του «εκσυγχρονισμού».
Βλέπετε ορισμένοι νομίζουν ότι η εξωτερική πολιτική γίνεται με όρους εγχώριας επαρχιώτικης μικροπολιτικής. Ή με «μπίζνες» όπως στα… Βαλκάνια (θυμάστε την ταινία).
Διότι εάν σε λίγες ημέρες, στις 17 Νοεμβρίου, ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης επισκέπτεται τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα για να συνάψει αμυντική συμφωνία και να προσελκύσει επενδύσεις, μπορεί και το κάνει υπερήφανα και με το κούτελο καθαρό επειδή η Ελλάδα στάθηκε στο πλευρό του Χαλίφα Χαφτάρ.
Κι εάν ο Γιώργος Παπαχρήστος απορεί ποια αμυντική συμφωνία θα κλείσουμε με τα Εμιράτα, να τον ενημερώσουμε ότι η χώρα αυτή αποκαλείται από τους Αμερικανούς «αραβική Σπάρτη», εξαιτίας των πολύ ισχυρών ενόπλων δυνάμεών της, ενώ μόλις εχθές έγινε γνωστό ότι, τα Εμιράτα θα αγοράσουν και 50 ολοκαίνουργια μαχητικά F-35, με σύμφωνο το Ισραήλ, προφανώς από την παραγγελία του Ερντογάν που ακυρώθηκε.
Συμβαίνουν σπουδαία πράγματα στην περιοχή μας. Γαλλία, Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ, Αίγυπτος, Εμιράτα, Μπαχρέιν, μέχρι και η Ινδία, συγκροτούν ένα ισχυρό πλέγμα ισχύος, υπό αμερικανικές ευλογίες, από τη Μεσόγειο έως τον Ινδικό Ωκεανό, όπως ανέλυσε ο Σεθ Φράντζμαν στο NewsWeek.
Ποιος είναι (ίσως να πείτε δικαιολογημένα -λόγω άγνοιας- κάποιοι αναγνώστες των «Νέων») ο Σεθ Φράντζμαν μπροστά στον «γίγαντα» Γιώργο Παπαχρήστο; Μπορείτε να το πείτε εάν έτσι νομίζετε.
Για αυτό το «πλέγμα ισχύος» έρχεται στην Ελλάδα, στις 30 Νοεμβρίου, ο Ινδός υπουργός Εξωτερικών. Λέτε να διαφωνεί ο Παπαχρήστος; Να τον ρωτήσουμε να μας πει τη γνώμη του;
Τώρα, εδώ υπάρχει πράγματι ένα θέμα. Από όλα αυτά τα μεγάλα σχέδια, που στηρίζονται πάνω σε «γιγάντιες σκέψεις», ανθρώπων αφοσιωμένων στον ορθό λόγο και το καθήκον, ανθρώπων που αγωνίζονται για την τελική νίκη του πολιτισμού επί της βαρβαρότητας, απουσιάζει η Γερμανία. Απουσιάζει και η Τουρκία.
Να διαμαρτύρονται Γερμανία και Τουρκία είναι κατανοητό, επειδή μένουν απέξω. Ο Γιώργος Παπαχρήστος γιατί διαμαρτύρεται; Γιατί διαφωνεί;
Αλλά για να μη νομίζει ότι θα μείνουν αναπάντητα τα όσα έγραψε για τον TAP, μάλλον και σε αυτό έχει μαύρα μεσάνυχτα, διότι λέγεται -ακούγεται- ότι ο Βλαδίμηρος έκανε συμφωνία με τον Ταγίπ να «τελειώσουν» τους Αρμενίους και μεταξύ των όρων -του Βλαδίμηρου- ήταν: α) Να μη φθάσει ποτέ το ΝΑΤΟ στην Κασπία και β) ο TAP να υπονομευτεί.
Και ξεφορτώνονται επίσης τον φιλοδυτικό Νικόλ Πασινιάν, που ήθελε να πάει την Αρμενία στη Δύση.
Διότι, σε περίπτωση που του διαφεύγει κι αυτό του Γιώργου Παπαχρήστου, ο Νικόλ Πασινιάν είναι φιλοδυτικός άνθρωπος και το αρμενικό λόμπι στις ΗΠΑ είναι το δεύτερο ισχυρότερο μετά το εβραϊκό και το ελληνικό έρχεται τρίτο.
Βιάστηκαν λοιπόν να «τελειώσουν» τους Αρμενίους τώρα, που οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι σε κενό εξουσίας, η Γερμανία έτσι κι αλλιώς είναι στον άξονα της Ρωσίας και της Τουρκίας, οπότε δεν θα αντιδρούσε, ώστε να πετύχουν μια ακόμα στρατηγική νίκη εις βάρος της Δύσης.
Της κανονικής Δύσης, των ναυτικών δυνάμεων, της παλιάς «Αντάντ», για να μη μπερδευόμαστε στο τι εννοεί ο καθένας «Δύση».
Ποιες χώρες στάθηκαν όρθιες δίπλα στην Αρμενία; Μόνο η Ελλάδα; Όχι. Στάθηκε και η Γαλλία.
Γιατί Ελλάδα και Γαλλία έχουν αναλάβει, εκτός από την υλοποίηση της Pax Mediterranea, του ωραιότερου έργου που γράφτηκε ποτέ, τη συγκρότηση του «πλέγματος» που προαναφέραμε από ευρωπαϊκής πλευράς και άλλα πολλά που και να τα γράφαμε λίγοι θα τα καταλάβαιναν και μεταξύ αυτών σίγουρα δεν συμπεριλαμβάνεται ο κ. Παπαχρήστος.
Ηττηθήκαμε στην Αρμενία; Προς το παρόν φαίνεται ότι χάσαμε μία μάχη. Όχι από τους Τούρκους, αλλά από πισώπλατη μαχαιριά των Ρώσων στους Αρμένιους.
Κλασικοί Ρώσοι, δεν εκπλήσσεται κανείς.
Χάσαμε τον πόλεμο; Φυσικά και όχι. Κάθε ημέρα που περνά η συμμαχία μας γίνεται όλο και πιο ισχυρή και θα ήταν ακόμα ισχυρότερη εάν δεν υπήρχαν κάποιοι των απόψεων του κ. Παπαχρήστου να μπερδεύουν τους σχεδιασμούς, να αποπροσανατολίζουν, να λένε «ας μοιράσουμε το Αιγαίο», «κακώς πήγαμε με τον Χαφτάρ», «οι Γερμανοί είναι φίλοι μας», ζήτω το… ΕΛΙΑΜΕΠ.
Το άρθρο του κ. Παπαχρήστου, θα το διαβάσετε στο τέλος, είναι κείμενο ανθρώπου ανίδεου στα γεωπολιτικά και για αυτό εξυπνακίστικο.
Είναι όμως και κάτι ακόμα. Είναι πάνω από το μπόι του.
Διότι στο τέλος, ο κ. Παπαχρήστος, που νομίζει ότι έχει κάποια εξουσία ενώ τον διαβάζουν μια χούφτα άνθρωποι, απαιτεί, με ύφος εισαγγελέα, «κάποιος πρέπει να πληρώσει γι’ αυτές» εννοεί τις «διπλωματικές ήττες».
Εδώ θα μπορούσε βεβαίως κάποιος να απευθυνθεί στην ψυχή του κ. Μαρινάκη, που είναι απόγονος των Υψηλάντηδων, και να τον ρωτήσει με το χέρι στην καρδιά πώς ανέχεται τέτοια άρθρα και φορείς τέτοιων απόψεων στην εφημερίδα του… Σωστά;
Το άρθρο του κ. Παπαχρήστου υπό τον τίτλο: Διπλωματικές ήττες
Δεν είδα να το αποτυπώνει κανείς κάπου, οπότε θα το κάνω εγώ για την τιμή των όπλων και για να μην κατηγορηθούμε ότι καταπίνουμε αμάσητα όσα συμβαίνουν γύρω μας όπως το σανό.
Λοιπόν, η χθεσινή, διά υπογραφής συμφωνίας ειρήνης, λήξη του πολέμου μεταξύ Αρμενίας Αζερμπαϊτζάν για το διαφιλονικούμενο κρατίδιο του Ναγκόρνο Καραμπάχ, μετά την παρέμβαση της Ρωσίας, σηματοδοτεί, θεωρώ, άλλη μία ήττα για την ελληνική εξωτερική πολιτική.
Δεν ξέρω ποιος είχε τη φαεινή ιδέα να επισκεφθεί ο έλληνας υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας την πρωτεύουσα της Αρμενίας Ερεβάν μεσούσης της πολεμικής αναμέτρησης, αλλά σημασία έχει ότι αυτό συνέβη και μάλιστα γνώρισε μεγάλη δημοσιότητα στα μεταξύ των αντιμαχομένων μέσα ενημέρωσης.
Εκτιμήθηκε ως σημαντική βοήθεια προς την Αρμενία, και ως διπλωματικό αντίδοτο στη βοήθεια της Τουρκίας προς το Αζερμπαϊτζάν.
Ορισμένοι κύκλοι μάλιστα και στην Αθήνα είχαν σπεύσει να αποτιμήσουν το βαρυσήμαντο της κίνησης αυτής.
Η δική μου άποψη είναι ότι πήγε και αυτή άπατη.
Η Αρμενία ηττήθηκε, και ηττήθηκε σοβαρά στον πόλεμο, ανεξάρτητα από το αν επικαλείται την ανάμειξη της Τουρκίας υπέρ του Αζερμπαϊτζάν σε αυτόν.
Η Αρμενία ηττήθηκε, εμείς ήμασταν στο πλευρό της Αρμενίας (παρά το γεγονός ότι με τους Αζέρους έχουμε έναν μεγάλο αγωγό φυσικού αερίου, τον TAP), και αυτό συνιστά μια μεγαλοπρεπή ήττα σε διπλωματικό επίπεδο.
Και μία από την ήττα του στρατηγού Χαφτάρ στη Λιβύη, δύο ήττες.
Δυο διπλωματικές ήττες μέσα σε έξι μήνες είναι θεωρώ πολλές. Και κάποιος πρέπει να πληρώσει γι’ αυτές. Νομίζω…
