Το 1974 η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο και κατέλαβε το βόρειο μέρος του νησιού.
Στις 15 Νοεμβρίου 1983 στα κατεχόμενα – τουρκοκρατούμενα εδάφη ανακηρύχθηκε το ψευδοκράτος της «ΤΔΒΚ» (Τουρκική Δημοκρατία Βορείου Κύπρου).
Τότε, το 1983, διχοτομήθηκε το νησί και, από τότε, η Τουρκία μας εμπαίζει ότι δήθεν την ενδιαφέρει η επανένωσή του και ροκανίζει τον χρόνο μέχρι το ντε φάκτο στα κατεχόμενα εδάφη γίνει ντε γιούρε, δηλαδή να αναγνωριστεί, διότι τίποτα δεν μένει για πάντα μετέωρο και ήδη το τουρκοκυπριακό μόρφωμα μετρά 37 χρόνια από την ανακήρυξή του.
Και μόνο το γεγονός ότι ο ΟΗΕ αντιμετωπίζει ως «ισότιμους» τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, δηλαδή του κράτους όλου του νησιού και τον εκάστοτε ηγέτη των αποσχιστών, σαν να πρόκειται περί εθνοτικής διένεξης και όχι ζήτημα παράνομης εισβολής και κατοχής και στη συνέχεια παράνομης απόσχισης, είναι χαρακτηριστικό.
Ο νέος κατοχικός αποσχιστής ηγέτης, ο Ερσίν Τατάρ, κατέστησε την Τετάρτη σαφές ότι η «ΤΔΒΚ» δεν θα καταλυθεί και επιμένει στη λύση των δύο κρατών.
Άρα, την επανένωση την ξεχνάμε, μας είπε.
Η λύση των δύο κρατών εννοείται ότι σημαίνει αναγνώριση από τη διεθνή κοινότητα του ψευδοκράτους.
Διότι μόνο τότε, ως αναγνωρισμένο ήδη κράτος, θα μπορέσει να προσαρτηθεί στην Τουρκία.
Με αυτή τη διαδικασία προσαρτήθηκε στην Τουρκία η επαρχία του Χατάι (Αντιόχεια) που ανήκε στη Συρία.
Μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο με τη συνθήκη της Άγκυρας και τον διαμελισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η Αντιόχεια ενσωματώθηκε στη Συρία που αποτελούσε προτεκτοράτο υπό γαλλική εντολή.
Η κυβέρνηση της Τουρκίας έθεσε το θέμα στην Κοινωνία των Εθνών διεκδικώντας την επαρχία με την επονομασία Χατάι (σε αναχρονιστική αναφορά στους Χετταίους που σύμφωνα με την κεμαλική προπαγάνδα της εποχής θεωρούνταν πρόγονοι των Τούρκων).
Το 1937, σε μια προσπάθεια να βελτιώσει τις σχέσεις της με την Τουρκία ενόψει του αναμενόμενου πολέμου στην Ευρώπη, η Γαλλία παραχώρησε αυτονομία στην επαρχία.
Επίσης επέτρεψε την εγκατάσταση εκεί Τούρκων πολιτών (εποίκων) που η Τουρκία ισχυριζόταν ότι είχαν εγκαταλείψει τις εστίες τους μετά τον Α’ Παγκόσμια πόλεμο.
Το 1938 διεξήχθησαν εκλογές και η βουλή της επαρχίας ανακήρυξε την ανεξαρτησία της Δημοκρατίας του Χατάι υπό γαλλοτουρκική συγκηδεμονία με πρόεδρο τον Ταϋφούρ Σοκμέν, βουλευτή της τουρκικής βουλής.
Ένα χρόνο μετά, το 1939, διεξήχθη δημοψήφισμα που οδήγησε στην προσάρτηση της επαρχίας στην Τουρκία.
Η Συρία δεν αποδέχτηκε την προσάρτηση της Αντιόχειας στην Τουρκία και συνέχισε να διεκδικεί την επαρχία Χατάι, τουλάχιστον μέχρι το 2009.
Έτσι θα γίνει και τώρα: Εάν αναγνωριστεί το ψευδοκράτος της «ΤΔΒΚ» διεθνώς, θα ακολουθήσει δημοψήφισμα και θα προσαρτηθεί νόμιμα στην Τουρκία.
Το ίδιο σχέδιο ακολουθεί και στα κατεχόμενα εδάφη στη βόρεια Συρία, δηλαδή, ανακήρυξη αρχικά τουρκμενικού ψευδοκράτους και στη συνέχεια προσάρτησή του μέσω δημοψηφίσματος.
Το ίδιο σκοπεύει να κάνει και στη Δυτική Θράκη, όποτε της δοθεί ευκαιρία.
Το ίδιο έχει και εφεδρικό σενάριο για τη δυτική Λιβύη, όπου κατοικούν οι λεγόμενοι Τουρκολίβυοι.
Η Τουρκία έχει μόνο ένα σχέδιο, μια τακτική, προσαρμόζεται αναλόγως, αλλά η διαδικασία είναι μία. Πρώτα ψευδοκράτος, εποικισμός για δημογραφική αλλοίωση και μετά προσάρτηση.
Στην πραγματικότητα υλοποιούν με συνέπεια τον τουρκικό «Όρκο του Έθνους» [κεντρική εικόνα – χάρτης]: ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ
Για αυτό και υποστηρίζω ότι με την Τουρκία η συζήτηση έχει τελειώσει, εάν στην πραγματικότητα ξεκίνησε ποτέ. Μόνο η «σκληρή ισχύς» θα μας απαλλάξει από το τουρκικό πρόβλημα.