ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Παρ΄ ότι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Πέμπτης δεν περιλαμβάνει τις εξελίξεις γύρω από την ελληνοτουρκική κρίση, είναι σαφές πως ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης θα θέσει τις νέες τουρκικές προκλήσεις, όπως είπε στον πρόεδρο Σαρλ Μισέλ και προφανώς θα ζητήσει την ενεργοποίηση των κυρώσεων.
Είναι αυτό αρκετό στην παρούσα φάση; Υπάρχει άλλος τρόπος να πιεστεί η Τουρκία, ειδικά τώρα και μέχρι τις 20 Ιανουαρίου 2021 που η πολιτικο-κοινωνική κατάσταση στις ΗΠΑ είναι στον αυτόματο πιλότο;
Προφανώς και δεν είναι αρκετή πλέον μια ρητορική στήριξη της Ελλάδας και της Κύπρου από την ΕΕ και μια ακόμη πιο αυστηρή σύσταση προς την Τουρκία, ούτε για την Ελλάδα και την Κύπρο, αλλά ούτε και για το όποιο κύρος της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Θεωρούμε αυτονόητο ότι πρέπει να αποφασιστούν κάποιες κυρώσεις, όχι συμβολικές, αλλά ουσιαστικές.
Αν αυτό δεν συμβεί τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα για την ειρήνη και την κυβέρνηση.
Υπάρχουν δύο κρίσιμες ιδέες που θα μπορούσε να θέσει ο κ. Μητσοτάκης.
Πρώτον, η διαμεσολάβηση του Βερολίνου θα αποκτήσει κύρος για την ελληνική πλευρά εάν η Γερμανία ακολουθώντας το παράδειγμα των ΗΠΑ που ακύρωσαν την παράδοση των F-35 και του Καναδά που ανακοίνωσε εμπάργκο όπλων προς την Τουρκία, να παγώσει επ΄ αόριστον την παράδοση των έξι υποβρυχίων προς την Τουρκία.
Θα μπορούσε ο πρωθυπουργός να το θέσει αύριο το απόγευμα στον Γερμανό υπουργό Εξωτερικών Χάικο Μάας.
Δεύτερον, επειδή η Αθήνα δεν θέλει να πέσει στην παγίδα της Τουρκίας να φύγει από τις διερευνητικές υπό την στρατιωτική πίεση της Τουρκίας, είναι σκόπιμο να αναλάβει το Βερολίνο –κάποια στιγμή- το βάρος της ακύρωσης της διαμεσολάβησής του.
Καθώς λοιπόν οι ηγέτες της ΕΕ θα συζητήσουν στις Βρυξέλλες την επιδημιολογική κατάσταση, τις σχέσεις με το Ηνωμένο Βασίλειο, καθώς και την κλιματική αλλαγή και τις σχέσεις με την Αφρική, θα ήταν σκόπιμο να ανοίξει ο Έλληνας πρωθυπουργός αυτά τα δύο θέματα έστω υπό μορφή ιδεών, αν όχι απειλής.
Οι όροι του διπλωματικού παιγνιδιού με την Τουρκία πρέπει να αλλάξουν πρώτα στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο για να αλλάξουν στην Άγκυρα.
Ο ταλαντούχος κύριος Ερντογάν
Είναι πια εξόφθαλμα αντιληπτό πως ο ταλαντούχος ισλαμοφασίστας κύριος Ερντογάν με αξιοθαύμαστο τρόπο έχει εξευτελίσει τον διαμεσολαβητικό ρόλο της ΕΕ και του Βερολίνου.
Ο ταλαντούχος ισλαμοφασίστας κύριος Ερντογάν με αξιοθαύμαστο τρόπο έχει υπερεκμεταλλευτεί την ευπιστία και την φοβία της ελληνικής κυβέρνησης.
Αυτά τα δύο δεν προκαλούν απλά θλίψη οργή στον ελληνικό λαό, αλλά τον απορυθμίζουν, καταβάλουν το ηθικό του και την όποια εμπιστοσύνη εξακολουθεί να έχει προς το ελληνικό σύστημα.
Ο ταλαντούχος ισλαμοφασίστας κύριος Ερντογάν με αξιοθαύμαστο τρόπο εγκλώβισε την ΕΕ, την Ελλάδα και την Κύπρο σε μια διαδικασία διαπραγμάτευσης με τους δικούς του όρους και ατζέντα, στηριζόμενος στην αμηχανία του αμερικανικού συστήματος, στην «φιλία» που του παρέχει ο Τραμπ και στους ύπουλους σχεδιασμούς του Βερολίνου.
Αφού προσπέρασε την περιβόητη Σύνοδο Κορυφής και βεβαιώθηκε πως κρατάει γερά τους Ευρωπαίους που είναι οικονομικά εκτεθειμένοι στη χώρα του, έβγαλε γλώσσα!
Άνοιξε το μέτωπο στην Αρμενία για να πιέσει ΕΕ και ΗΠΑ με τους τζιχαντιστές του, έτσι ώστε να τραβήξει χρηματοδότηση από το Μπακού, πάει για μπάνια στα Βαρώσια και γράφει στα παλιότερα των υποδημάτων του (εάν και δεν διαθέτει τέτοια) τις σχετικές αποφάσεις των ΗΕ και πάει για δοκιμές των S400 στη Σινώπη πριν έρθουν τα Rafale με το Spectra…
Και για να μην έχει κανείς αμφιβολίες, ο Τούρκος πρόεδρος συνεχίζει να διατρανώνει ότι η Τουρκία δεν θα υποχωρήσει με τίποτα σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, ενώ κατηγορεί την Αθήνα για μονομερείς ενέργειες και προκλητικά βήματα!…
Τον ξεπέρασε όμως ο υπουργός των Εξωτερικών του, ο Τσαβούσογλου που εκστόμισε στο Twitter το απίθανο:
«Δεν θα επιτρέψουμε στην Ελλάδα και την Κύπρο να πάρουν την ΕΕ όμηρο μέσω μαξιμαλιστικών προσεγγίσεων».
Η Ελλάδα που γύρισε την πλάτη στην Κύπρο, τρέχει διπλωματικά σαν τον Φόρεστ Γκαμπ και κρύβεται πίσω από το δάκτυλό της.
Είναι σαφές πως η Τουρκία θα κάτσει στο «διάλογο» μόνο εάν έχει εξασφαλισμένο το αποτέλεσμα που επιδιώκει στο Αιγαίο, στην Κύπρο και στη Μεσόγειο.
Οι συνεχείς αναβαθμίσεις των τουρκικών απαιτήσεων (Θράκη, αποστρατιωτικοποίηση νησιών, παράδοση νησιών κ.ο.κ) και οι νέες πιέσεις έχουν διπλό στόχο: είτε να κερδίσει την παρτίδα πριν κάτσει στο τραπέζι, είτε να υποχρεώσει την Ελλάδα να φύγει από τις διαδικασίες του ΝΑΤΟ και του Βερολίνου, έτσι ώστε να εξασφαλίσει διεθνές πολιτικό άλλοθι.
Όλο και περισσότεροι πολίτες αναρωτιούνται ποια είναι τα όρια των ελληνικών συμβιβασμών και κυρίως εάν έχει αποφασιστεί αλλαγή της εθνικής γραμμής.
