ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Μια ρωσική παροιμία λέει (σε ελεύθερη μετάφραση) ότι «τον καμπούρη θα τον ισιώσει ο τάφος». Δηλαδή ο χαρακτήρας, η αγωγή, η παιδεία, το ήθος κλπ. που προσδιορίζουν ένα οποιοδήποτε άτομο αν είναι στραβά δεν πρόκειται να αλλάξουν με τίποτα ο κόσμος να χαλάσει.
Αν και το ανεκτά φθινοπωρινό μοσχοβίτικο απόγευμα κάθε άλλο παρά ενθάρρυνε φιλοσοφικούς ρεμβασμούς, εντούτοις μιας και το, επιεικώς, αλλοπρόσαλλο περιεχόμενο της αποφάσεως της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Μόσχας δεν μπορούσε να ερμηνευθεί άνευ ειδικών γνώσεων, τις οποίες ούτε ο γράφων αλλά ούτε και ο καλός Έλληνας φίλος διαθέτουν, αποφασίσθηκε από κοινού να γίνει μια προσπάθεια φιλοσοφικής προσεγγίσεως.
Ωστόσο για να αποφευχθούν οι πολυλογίες, οι οποίες φυσικά και θα κουράσουν τους έντιμους αναγνώστες της ΚΑΘΕΔΡΑΣ, ο γράφων σπεύδει με συντριβή ψυχής να ομολογήσει ότι και αυτή η απέτυχε οικτρά και ο καλός Έλληνας φίλος πρότεινε να προστρέξουμε στην ανάγνωση του Ποινικού Κώδικα ώστε να αναζητήσουμε εκεί την ερμηνεία της αποφάσεως της Εκκλησίας της Ρωσίας.
Συγκεκριμένα ο Έλληνας φίλος είχε υπόψη του ένα ιδιαιτέρως κερδοφόρο επάγγελμα του απανταχού υποκόσμου, το οποίο στην αγγλική γλώσσα, όπως και στην ρωσική αλλά με κυριλλικούς χαρακτήρες, ονομάζεται racket.
«Οι νονοί της νύχτας, οι εκβιαστές, οι μπράβοι, οι προστάτες», με πληροφόρησε ο καλός Έλληνας φίλος, «όλοι αυτοί που πουλούν προστασία αντί αδρής αμοιβής ώστε το συγκεκριμένο ‘μαγαζί’ να μην έχει προβλήματα ούτε από την αστυνομία, αλλά ούτε και από τις αντίπαλες συμμορίες».
Πράγματι, υπομονετικέ αναγνώστη της ΚΑΘΕΔΡΑΣ, η από 17.10.2019 απόφαση της, ούτως ειπείν, «τρίτης Ρώμης» εμπεριέχει όλους αυτούς τους παραπάνω χαρακτηρισμούς, εφόσον ο πρόεδρος της Συνόδου, όπως θα έπραττε και ένας «νονός της νύχτας» που σέβεται την υπόληψή του, διεμήνυσε στον Προκαθήμενο της Εκκλησίας της Ελλάδας «πρόσεξε κακομοίρη μου, διότι αν τυχόν μνημονεύσεις τον Προκαθήμενο της κανονικής Εκκλησίας Ουκρανίας θα διακόψω την κοινωνία μαζί σου».
Όμως δεν σταμάτησε εκεί, αλλά προσδιόρισε ότι διακόπτει την κοινωνία με όλους τους Έλληνες αρχιερείς που ψήφισαν υπέρ της αναγνωρίσεως, εξαιρούμενων εκείνων που εξέφρασαν αντίθετη άποψη.
Και για να γίνει ιδιαίτερα πειστικός τόνισε ότι θα απαγορεύσει στους Ρώσους προσκυνητές να επισκέπτονται τις επαρχίες των αρχιερέων που ψήφισαν υπέρ της αναγνωρίσεως.
Εδώ θυμήθηκα την ελληνική παροιμία «έκανε κάτι τις η φοράδα στ’ αλώνι»!
Για να μην νομίσει όμως ο προσεκτικός αναγνώστης της παρούσας ιστοσελίδας ότι, Θεός φυλάξοι!, ο γράφων επαναλαμβάνεται, ας προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε το βαθύτερο νόημα αυτής της ανακοινώσεως.
Ανατρέχοντας στην ιστορία της Ρωσίας ο ιστοριοδίφης αναγνώστης αυτού του ιστότοπου θα μπορέσει σχετικά εύκολα να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το ρωσικό κράτος ουδέποτε διέπρεψε στο πολιτικό παιχνίδι που ονομάζεται «διαίρει και βασίλευε».
Όμως από ό,τι φαίνεται ο «θεόπνευστος ηγέτης» της «τρίτης Ρώμης» αποφάσισε να καλύψει αυτό το ιστορικό κενό, μιας και χωρίς κανένα ενδοιασμό χωρίζει την ιεραρχία μιας αυτοκέφαλης Εκκλησίας μιας ανεξάρτητης χώρας-μέλους της Ευρωπαϊκής Ενώσεως σε αμνούς και σε ερίφια, καλώντας ουσιαστικά όσους αναμένουν την… «εκ Μόσχας παρηγορία» να αντιταχθούν στις αποφάσεις της Εκκλησίας τους.
Με άλλα λόγια, απορημένε αναγνώστη της ΚΑΘΕΔΡΑΣ, ο Πατριάρχης Κύριλλος όχι μόνο επεμβαίνει απροκάλυπτα στις εσωτερικές υποθέσεις μιας Εκκλησίας ενός ανεξάρτητου κράτους, αλλά ταυτόχρονα, μάλλον κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια, επιβάλλει ακόμα και… κυρώσεις σε όσους τόλμησαν να συλλογιστούν ελεύθερα.
Για να γίνει δε περισσότερο πειστικός, την επαύριον αυτής της τραγελαφικής αποφάσεως δηλώνει με την έπαρση ενός ναπολεονίσκου τοπικής εμβέλειας ότι, «μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά» βάλθηκαν να απομακρύνουν την Εκκλησία της Ελλάδας από την ρωσική ορθοδοξία, φυσικά όπως την ερμηνεύει ο Προκαθήμενος του «ρωσικού κόσμου» (Βλ. εδώ στα ρωσικά).
Η δήλωση αυτή προσβάλλει ακόμα περισσότερο την Εκκλησία της Ελλάδος, εφόσον υπονοεί, χωρίς να το κρύβει, ότι αυτή υπέκυψε στις εντολές κάποιων «ξένων κέντρων», αυτών που συνήθως προσπαθούν να υπονομεύσουν τις ηθικές αξίες της αγίας ρωσικής κοινωνίας με την πανούκλα του φιλελευθερισμού.
Άραγε όλοι αυτοί οι… «αντιστασιακοί» μητροπολίτες και κληρικοί έχουν συνείδηση του άθλιου ρόλου που καλούνται να παίξουν;
Στο ίδιο μοτίβο συνεχίζει και ο μουσικολογιώτατος… ξέρετε ποιος… Διαβάζουμε λοιπόν στο πρακτορείο ΝΟΒΟΣΤΙ:
«Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδας δεν είναι πλήρως αυτοκέφαλη, όπως π.χ. η Εκκλησία της Ρωσίας, διότι εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως».
Στη συνέχεια παραδίδει και ένα μάθημα ιστορίας, λέγοντας ότι, αν και στην Ελλάδα ο Χριστιανισμός υπάρχει από τον Α΄ μ.Χ. αιώνα, εντούτοις «για πολλούς αιώνες η Ελλάδα βρισκόταν υπό τον τουρκικό ζυγό και σε μεγάλο βαθμό χάρη στη Ρωσία και στα ρωσικά όπλα η Ελλάδα απελευθερώθηκε τον ΙΘ΄ αιώνα από τον τουρκικό ζυγό».
Δεν λησμονεί βεβαίως να πετάξει και το φαρμάκι του εναντίον του Οικουμενικού Πατριαρχείου:
«Μετά την απελευθέρωση οι Έλληνες ανακήρυξαν την Εκκλησία της Ελλάδας αυτοκέφαλη, δηλαδή ανεξάρτητη, εφόσον ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως βρισκόταν στο έδαφος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και θεωρείτο σύμμαχος του σουλτάνου». (Βλ. εδώ)
Όλες αυτές οι αντιδράσεις, σεβαστέ αναγνώστη της ΚΑΘΕΔΡΑΣ, πηγάζουν ως επί το πλείστον από τον πανικό που έχει καταλάβει το Πατριαρχείο Μόσχας, ο οποίος πάνω από όλα οφείλεται, κατά την προσωπική και συνεπώς υποκειμενική άποψη του ανεξάρτητου συντάκτη του παρόντος πονήματος, στο ότι οι απέλπιδες και εξ αρχής καταδικασμένες να αποτύχουν προσπάθειες μετατροπής ενός καθαρά εκκλησιαστικού ζητήματος σε γεωπολιτικό γρίφο δεν επιδεινώνουν μόνο την θέση του Πατριαρχείου Μόσχας στην Ουκρανία, αλλά μετατρέπονται και σε ένα «αγκάθι» για την εξωτερική πολιτική της Ρωσίας, εφόσον πλέον καθίσταται αδύνατον για αυτό το σημαντικό όργανο προπαγάνδας των θέσεών της σε αυτή τη χώρα να πείσει την ουκρανική κοινωνία ότι δεν συνδέεται με τη Μόσχα.
Με συντριβή ψυχής ο γράφων ομολογεί στο αναγνωστικό κοινό του ιστότοπου της ΤΡΙΜΠΟΥΝΑΣ ότι, αν και δεν έχει άμεση επικοινωνία με το Κρεμλίνο, όπως ευθαρσώς ανακοίνωσε πρόσφατα ένα από τα «παπαγαλάκια» της νέας ρωσικής νομενκλατούρας σε κάποιο ανοικτό ελληνικό κανάλι, εντούτοις μπορεί να υποθέσει ότι το Κρεμλίνο πρέπει να είναι δυσαρεστημένο με τους ερασιτεχνικούς χειρισμούς των ταγών της «τρίτης Ρώμης» ενός τόσο σοβαρού ζητήματος.
Διότι, από τη μια πλευρά, η αναγνώριση της Εκκλησίας Ουκρανίας καθιστά άνευ αντικρίσματος όχι μόνο το καθαρά εθνοφυλετικό σύνθημα «Ρωσία – Ουκρανία – Λευκορωσία αυτή είναι η αγία Ρωσία» που πρώτος «λάνσαρε» το 2008 ο τότε Μητροπολίτης Σμολένσκ Κύριλλος ως «αντίπαλο δέος» στα πλαίσια της επισκέψεως του Οικουμενικού Πατριάρχη στην Ουκρανία, αλλά και αυτό καθαυτό το επίσης εθνοφυλετικό ιδεολόγημα του «ρωσικού κόσμου» που επίσης λάνσαρε ο νυν Πατριάρχης ελπίζοντας, ο αφελής, ότι θα αποτελούσε τη νέα «μεγάλη ιδέα» του ρωσικού κράτους.
Από την άλλη, η θέση του επικεφαλής της παρουσίας του Πατριαρχείου Μόσχας στην Ουκρανία μητροπολίτη Κιέβου Ονούφριου, ο οποίος παραμένει μέλος της Ι.Σ. της Εκκλησίας της Ρωσίας επιμένοντας ότι είναι απολύτως ανεξάρτητος, τίθεται υπό αμφισβήτηση, εφόσον πλέον η παρουσία της Εκκλησίας Ουκρανίας βάζει τα πράγματα στη θέση τους: εσύ με τη Μόσχα, εμείς με την Ουκρανία.
Εντούτοις υπάρχει και μια άλλη διάσταση σε αυτόν τον «υβριδικό πόλεμο» που εξαπόλυσε «ως ταύρος εν υαλοπωλείω» η «αγία Ρωσία» και δεν είναι άλλη από την εμμονή των απανταχού φερέφωνων της Μόσχας να θρηνούν και να οδύρονται για την στάση της Εκκλησίας της Ελλάδας, η οποία, άκουσον άκουσον, απομακρύνει τη χώρα από την ορθόδοξη και φυσικό σύμμαχό της Ρωσία, όπως έγραψε προχθές ένας εκ των «παπαγάλων» της Πατριαρχείου Μόσχας προφανώς αντιγράφοντας τον Πατριάρχη Κύριλλο.
Και αναρωτιέται ο αφελής συντάκτης του παρόντος σχολίου: άραγε έχουν συνειδητοποιήσει οι «συνοδοιπόροι του ρωσικού κόσμου» που έχουν επιδοθεί σε αυτόν τον βρώμικο και κατά παραγγελία πόλεμο εναντίον του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως ότι κανείς, μα κανείς βρε αδελφέ, δεν τους δίνει σημασία και το μόνο που έχουν καταφέρει μέχρι σήμερα είναι να μετατραπούν σε μια «πέμπτη φάλαγγα» με σαφή ανθελληνικό προσανατολισμό;
Και καλά, οι λογής λογής δημοσιογραφίσκοι πληρώνονται από τα αφεντικά τους γι’ αυτό που κάνουν, όμως ας μη λησμονούμε ότι οι «αντιστασιακοί» μητροπολίτες και κληρικοί πληρώνονται από το υστέρημα του Έλληνα φορολογούμενου, τον οποίο οφείλουν να σέβονται.
Αν λοιπόν διαφωνούν με τις αποφάσεις της Εκκλησίας τους ας παραιτηθούν. Θα τολμήσουν;!
«Η Ρωσική Εκκλησία ικανή να χρεοκοπήσει την Ελλάδα»
Και για να μην τρέφεις αυταπάτες περί του φιλελληνισμού του «ξανθού γένους», αφελή αναγνώστη της ΚΑΘΕΔΡΑΣ, ο επίμονος συντάκτης του παρόντος πονήματος ανακάλυψε στο πρακτορείο ειδήσεων RIA – NOVOSTI σχόλιο με τον εξής άκρως «φιλελληνικό τίτλο»:
«Η Ρωσική Εκκλησία ετοιμάζει μια ‘στοπ λίστα’ ικανή να χρεοκοπήσει την Ελλάδα» (και παραθέτω τον τίτλο στα ρωσικά για κάθε δύσπιστο: Русская церковь готовит стоп-лист, который может разорить Грецию).
Όσοι δε εκ των επισκεπτών του παρόντος ιστοτόπου ενδιαφέρονται για τα σημειολογικά υπονοούμενα, τους πληροφορώ ότι το πρακτορείο NOVOSTI δημοσιεύει τη φωτογραφία μιας εκκλησίας (υποθέτω) σε κάποιο νησί με μια ελληνικά σημαία κουρελιασμένη προφανώς από τον άνεμο.
Με άλλα λόγια, το Πατριαρχείο Μόσχας πιστεύει ότι η «ταξιδιωτική οδηγία», διότι ουσιαστικά περί αυτού πρόκειται, θα λειτουργήσει ως φόβητρο για την Εκκλησία της Ελλάδας, η οποία θα αναγκαστεί, να ανακαλέσει την απόφασή της.
Η «λόξα» της ψευδαίσθησης του μεγαλείου ή η συνειδητοποίηση μιας οδυνηρότατης ήττας;
Ίσως να μάντεψες, φίλε αναγνώστη, ποιος είναι ο εμπνευστής αυτής της αποπνέουσας… χριστιανικής αγάπης προτάσεως: η αυτού ελαχιστοτάτη μουσικολογιότητα ο μητροπολίτης Βολοκολάμσκ και πρόεδρος του τμήματος Εξωτερικών Σχέσεων της «αγίας Ρωσίας» Ιλαρίωνας!
Στην ερώτηση πως ένας Ρώσος πιστός θα γνωρίζει ποιες μητροπόλεις της Ελλάδας μπορεί να επισκεφτεί, ο μητροπολίτης Ιλαρίωνας είπε τα εξής:
«Μπορείτε να απευθυνθείτε σε μένα, στο Τμήμα εξωτερικών εκκλησιαστικών σχέσεων, στην υπηρεσία προσκυνημάτων της Εκκλησίας της Ρωσίας. (…) Αν σκοπεύετε τα ταξιδέψετε στην Ελλάδα για να λειτουργηθείτε και να κοινωνήσετε, δυστυχώς βρεθήκαμε σε μια τέτοια κατάσταση όταν κάποιοι εκ των αρχιερέων της Εκκλησίας της Ελλάδας αναγνώρισαν ή πρόκειται να αναγνωρίσουν την Εκκλησία Ουκρανίας, ενώ κάποιοι άλλοι δεν την αναγνώρισαν και δεν θα την αναγνωρίσουν» (Βλ. εδώ).
Όταν ο καλός Έλληνας φίλος διάβασε το δημοσίευμα του πρακτορείου για το ότι η Εκκλησία της Ρωσίας είναι ικανή να χρεωκοπήσει την Ελλάδα, επανέλαβε την παροιμία σχετικά με την «φοράδα στ’ αλώνι», αλλά στην πιο oriental παραλλαγή της: «Χέστηκε η Φατμέ στο Γενί Τζαμί!»
