Όσο γνωρίζω την ιστορία της ελληνοαμερικανικής κοινότητας και των οργανώσεών της, ο ρόλος της ομογένειας είναι να στέκεται αρωγός στην Ελλάδα ασκώντας πιέσεις στην αμερικανική κυβέρνηση για το καλό της Ελλάδας και της Αμερικής.
Οι ομογενείς είναι Αμερικανοί πολίτες ελληνικής καταγωγής και μέσω της ψήφου των μπορούν να διεκδικήσουν την υποστήριξη της Αμερικής στα εθνικά ζητήματα της Ελλάδας.
Δεν είναι ο ρόλος της ομογένειας να παρεμβαίνει στα εσωτερικά ζητήματα πολιτικής, να επιχειρεί να ρίξει ελληνικές κυβερνήσεις ή να διαμορφώνει και να ασκεί εσωτερική ή εξωτερική πολιτική.
Διαμαρτυρόμενη προς τις αμερικανικές Αρχές για διάφορα ζητήματα η ομογένεια αποτελεί «άλλοθι» και αρωγό της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης.
Η ομογένεια στην πλειοψηφία της είναι ακομμάτιστη. Το ελληνικό κόμμα των περισσοτέρων από μας είναι -ή θα έπρεπε να είναι- η Ελλάδα.
Οι Ελληνοαμερικανικές οργανώσεις που σήμερα κάνουν «λόμπι» είναι ελάχιστες.
Η ομογένεια δεν είναι ένα συμπαγές σώμα που δρα συλλογικά.
Κι αυτό γιατί οι περισσότεροι Ελληνοαμερικανοί βρίσκονται εκτός οργανωμένης ομογένειας για ποικίλους λόγους που δεν θα αναπτύξω εδώ.
Γεγονός είναι ότι οι υπάρχουσες οργανώσεις έχουν αποδυναμωθεί αφενός και από την άλλη δεν υπάρχει συντονιστικό όργανο ώστε να ληφθεί συγκροτημένη και συλλογική προσπάθεια.
Όσον αφορά το μακεδονικό ζήτημα εργασθήκαμε από το 2016 με καμπάνια προς την αμερικανική κυβέρνηση.
Με πρωτοβουλία του Δημήτρη Χατζή, πρώην προέδρου της Παμμακεδονικής Ένωσης Αμερικής, είχε επιτευχθεί η σύγκλιση των ομογενειακών δυνάμεων και κατετέθη το σχετικό αίτημα στο Στέητ Ντηπάρτμεντ.
Θλίβομαι να βλέπω τους συμπατριώτες μας να διχάζονται και δεν θέλω να συμμετάσχω σε οποιαδήποτε ενέργεια προς αυτή την κατεύθυνση.
Είμαι αισιόδοξη για την Ελλάδα καθώς η Αμερική είναι φίλα προσκείμενη στην Ελλάδα για λόγους που εξυπηρετούν και την ίδια.
Βεβαίως είναι δικαίωμα του καθενός, ομογενή ή συμπατρώτη στην Ελλάδα να δρα όπως εκείνη/ εκείνος πιστεύει ότι είναι αρμόζον και δεν ασκώ κριτική σε κανέναν.