ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Η ουσία πάντα βρίσκεται στις ειδοποιούς διαφορές.
Η «όποια λύση» του Κυπριακού ζητήματος και μάλιστα με αποδοχή «μεταβατικών φάσεων» αποτελεί αυτοκτονία.
Όσον αφορά τα Τούρκικά στρατεύματα κατοχής «μεταβατική φάση» είναι απόφαση που θα κρίνει τα πάντα.
Γιατί η Ελληνική πλευρά να δεχθεί «μετάβαση» όταν: α) η Ελληνική μεραρχία έφυγε από την Κύπρο σε μερικές μέρες ή το πολύ εβδομάδες, β) καμιά σχέση δεν έχει η Κυπριακή περίπτωση με την Ανατολική Γερμανία ή και άλλη περίπτωση (πλην ολοένα και πιο συχνά γίνονται λανθασμένες και αυτοκτονικές συγκρίσεις) και γ) «μεταβατική παραμονή» έστω και λίγων Τούρκων στρατιωτών πάνω στην Μεγαλόνησο, ακόμη και για μια μέρα, είναι θανατηφόρα συνταγή καθότι θα δώσει την δυνατότητα στην Τουρκία να εκπληρώσει όλους τους σκοπούς της και μάλιστα ακαριαία.
Πιο συγκεκριμένα, σε συνάρτηση και με τις συνταγές κατάργησης της Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ) και δημιουργίας μιας τερατώδους μη βιώσιμης κρατικής κατασκευής ρατσιστικά/εθνικά διαιρεμένης, η Τουρκία όπως ακριβώς πάντα πράττει μπορεί να προκαλέσει τεχνητές διενέξεις που θα μετατρέψουν την Μεγαλόνησο σε Ιράκ, Συρία ή Λιβύη και γι’ αυτό ακαριαία ασφαλή λεία της αδηφάγου Άγκυρας.
Τυχόν μουρμουρητά περί εγγυήσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας κτλ, θα σώσουν τους Έλληνες όσο σώθηκαν εκατομμύρια Σύριοι πολίτες τους οποίους πυροβολούν όλοι με την Τουρκία να πρωταγωνιστεί.
Εδώ θα επιμείνω στο μείζον ζήτημα των μεταβατικών ρυθμίσεων αποχώρησης των παράνομων Τουρκικών στρατευμάτων κατοχής (συναφείς είναι βέβαια και οι «εγγυήσεις» καθώς και άλλες μεταβατικές ρυθμίσεις της αποθανούσας πλέον ΚΔ, εάν βέβαια γίνουν αποδεκτά τα σχέδια τα οποία Τουρκία και Άϊντα προωθούν).
Εάν γίνει αποδεκτή μια «μεταβατική φάση» θα είναι το χρύσωμα του δηλητηριώδους χαπιού που αναπόδραστα. Θα οδηγήσει σε συμφορά χειρότερη και από την Μικρασιατική καταστροφή.
Υπάρχει κάποιος που εμπιστεύεται το Τουρκικό πολιτικό σύστημα;
Τον Ερντογάν, ή την αντιπολίτευση ή τους Κεμαλιστές εάν επανέλθουν στην εξουσία; Πόση αφέλεια χρειάζεται για να απαντήσει κανείς “ναι”!
Μια μετάβαση οδηγεί αναπόδραστα:
Σε εξόντωση εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων.
Σε παγίδευση της Ελλάδας στρατηγικά με προεκτάσεις ιστορικών διαστάσεων καθότι θα αλλάξουν συλλήβδην οι γεωπολιτικοί συσχετισμοί υπέρ της σημερινής ή μιας διαφορετικής αυριανής Τουρκίας.
Σε ακύρωση κάθε δυνατότητας της Ελλάδας και της ΚΔ να καταστούν όπως κάλλιστα έχουν την δυνατότητα άξονες ενός ενεργειακού και γεωστρατηγικού σχηματισμού με το Ισραήλ και την Αίγυπτο.
Σε ακύρωση κάθε δυνατότητας της Ελλάδας να εκμεταλλευτεί τους υποθαλάσσιους θησαυρούς της στην ζώνη που αρχίζει από την Κύπρο και φθάνει στο Αιγαίο.
Στη δημιουργία τουρκικού στρατηγικού πλεονεκτήματος που αλλάζει τους συσχετισμούς σε όλο το φάσμα του κεντρικού μετώπου, της διπλωματίας και των γεωπολιτικών εκτιμήσεων των άλλων κρατών.
Μια αποδοχή μεταβατικής δήθεν στάθμευσης των Τουρκικών στρατευμάτων κατοχής θα αποτελέσει μια ασυγχώρητα άσκοπη και ακατανόητη απόφαση που θα κατατάξει όσους συνηγορήσουν ή συμπράξουν με οποιοδήποτε τρόπο στα μαύρα κατάστιχα της νεοελληνικής ιστορίας.
Είτε οι δράστες θα κινηθούν έτσι λόγω άγνοιας είτε λόγω επιπολαιότητας ή για άλλους λόγους, θα ευθύνονται για ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικά εγκλήματα της σύγχρονης Ελληνικής ιστορίας.
Η καταστροφή θα συμβεί σε παρόντα χρόνο και δικαστής θα είναι η ιστορία τα αποτελέσματα της οποίας δεν αντιστρέφονται. Γι’ αυτό απαιτείται άμεσα εγρήγορση.
Η Τουρκία θα έχει την ευχέρεια, πλέον, όποτε το κρίνει σκόπιμο, ίσως και τις πρώτες μέρες μετά την κατάργηση της ΚΔ και δημιουργίας της «Νέας Κύπρου», να προκαλέσει «διακοινοτικές διαμάχες» όπως ακριβώς με την βοήθεια της Βρετανίας έκανε την περίοδο 1960-63.
Να μετατρέψει την Κύπρο σε κάποιου είδους ανάλογο πεδίο συγκρούσεων όπως συμβαίνει σε γειτονικά της κράτη που συμπράττει στην κατεδάφισή τους πλην στην Κύπρο για αυτονόητους λόγους η Τουρκία θα έχει το απόλυτο πλεονέκτημα και τον πλήρη έλεγχο.
Η πλήρης κατάληψη θα είναι στην διακριτική της ευχέρεια και όσοι υποστηρίζουν μεταβατικές περιόδους δεν θα είναι εκεί να σώσουν τα γυναικόπαιδα, τα παιδιά και τους υπόλοιπους Έλληνες που θα σφαγιάζονται με τον ίδιο τρόπο που διαπράχθηκαν τέτοια εγκλήματα το 1974 όταν εισέβαλε ο Τουρκικός στρατός.
Εξάλλου, η Άγκυρα εδώ και δεκαετίες συμπεριφέρεται στους ίδιους τους πολίτες της με αυτό ακριβώς τον τρόπο.
Γιατί να διστάσει για τους «γκιαούρηδες» όπως συχνά χαρακτηρίζουν τους Έλληνες οι Τούρκοι ηγέτες.
Μονολεκτικά λέμε ότι η ελληνική μεραρχία αποχώρησε από την Κύπρο σε ελάχιστο χρόνο και μια έρευνα στα αρχεία των ΕΔ θα προσδιορίσει τόσο πόσες ακριβώς μέρες ή εβδομάδες χρειάστηκαν όσο και με πιο τρόπο (αναφέρομαι στο πρακτικό σκέλος και όχι στα αίτια της αποχώρησης).
Εδώ θα φωτιστεί περισσότερο η αποχώρηση των Ρωσικών στρατευμάτων από την πρώην Ανατολική Γερμανία, για να υπογραμμίσω ότι καμιά σχέση δεν έχει η περίπτωση αυτή με την αποχώρηση των παράνομων Τουρκικών στρατευμάτων κατοχής από την ΚΔ.
Αποδοχή ακόμη και συζήτησης αποτελεί αβάστακτη ελαφρότητα και αβάστακτα λανθασμένη θέση.
Τέτοιες αβάστακτες θέσεις είναι που συνήθως σπρώχνουν έθνη στις σφαγές.
Για την Ανατολική Γερμανία και την αποχώρηση των Ρωσικών δυνάμεων υπάρχουν πολλές πληροφορίες σε άρθρα, δοκίμια, βιβλία και στο διαδίκτυο.
Επιβεβαιώνουν πρωτογενή πληροφόρηση που είχε ο υποφαινόμενος σε μεγάλο συνέδριο στο Βερολίνο μέσα της δεκαετίας του 1990.
Πιο συγκεκριμένα προσήλθε ο επικεφαλής του εγχειρήματος της αποχώρησης Γερμανός στρατηγός. Σε μια πολύωρη πολύ εντυπωσιακή παρουσίαση εξήγησε το πώς επιτεύχθηκε ένα από μεγαλύτερα σύγχρονα στρατιωτικά εγχειρήματα ταυτόχρονα και την οργάνωση της αποχώρησης την κύρια ευθύνη της οποίας έφεραν οι Γερμανοί!
Κατά πρώτον, για όσους δεν ξέρουν, τα Ρωσικά στρατεύματα βρίσκονταν στην Ανατολική Ευρώπη κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.
Όταν κατάρρευσε η Ρωσία ενώ λίγο πριν προηγήθηκε η de facto επανένωση της Ανατολικής και Δυτικής Γερμανίας, ακολούθησαν μερικά χρόνια αβεβαιότητας, χαωδών καταστάσεων στις πρώην Ανατολικές χώρες του Συμφώνου της Βαρσοβίας, ρευστότητα στην Ρωσία και «μετάβαση» των διαδικασιών ενσωμάτωσης των Ανατολικογερμανών που αφορούσε απτά πρακτικά ζητήματα ολοκλήρωσής τους στο Γερμανικό κράτος.
Αυτά τα πρακτικά ζητήματα επιλύθηκαν από τους ίδιους και όχι από κάποιους τρίτους.
Ταυτόχρονα, επειδή δεν είναι του παρόντος αναφέρεται ότι οι αντιδράσεις στα άλλα κράτη για την επανένωση ήταν κάθετα αρνητικές και ενίοτε με στρατιωτικά υπονοούμενα ή κινήσεις.
Η ΟΝΕ, εξάλλου, επιβλήθηκε επί της επανενωμένης Γερμανίας για να τη «δέσουν νομισματικά» ως αντιστάθμισμα και αυτά δεν σταθεροποιήθηκαν παρά μόνο το γύρω στο 1995-6 (ο ενδιαφερόμενος μπορεί να δει πλήρη ανάλυση στο βιβλίο του υπογράφοντος «Διπλωματία και στρατηγική των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων, Γαλλία, Γερμανία, Βρετανία»).
Το 1993 στο δημοψήφισμα την Γαλλία για την νέα Συνθήκη που κέρδισε με 50.3 έναντι 49.7 οι αντίπαλοι έλεγαν ότι «δένεται ο Γερμανικός γίγαντας με κλωστές», κάτι βέβαια που επιβεβαιώθηκε.
Ενδιαμέσως, οι Ρώσοι εξ αντικειμένου βρίσκονταν οι ίδιοι σε μια μετάβαση και σε αντικειμενική δυσκολία να μεταφέρουν τον γιγαντιαίο στρατό τους από την Ανατολική Ευρώπη και κυρίως από την Ανατολική Γερμανία.
Χαρακτηριστικά ο Ρωσικός στρατός που έπρεπε να αποχωρήσει ήταν διάσπαρτος σε χιλιάδες υποστατικά σε 276 διαφορετικά σημεία, υπήρχαν 47 στρατιωτικά αεροδρόμια και 116 πεδία ασκήσεων στρατιωτικά δομημένα.
Ο στρατός που έπρεπε να μετακινηθεί ήταν γύρω στο μισό εκατομμύριο στρατιώτες, δηλαδή κοντά 500000, μερικοί εκ των οποίων είχαν ήδη καταφέρει να μεταφέρουν οι Ρώσοι.
Καμιά σχέση με μερικές δεκάδες χιλιάδες Τούρκους εισβολείς στην Κύπρο.
Ακόμη περισσότερο εάν δούμε μερικά ακόμη μεγέθη.
Παρά το ότι οι Ρώσοι πάσχισαν να αποσύρουν τους ανθρώπους και το υλικό το 1991 υπήρχαν ακόμη γύρω στις 380000 στρατιώτες, εκατοντάδες χιλιάδες συγγενείς, γύρω στα 4500 τανκς, 2.6 εκατομμύρια τόνοι πυρομαχικών και πολεμοφοδίων κάθε είδους, 37000 συστήματα πυροβολικού, 8200 άρματα, 106000 στρατιωτικά οχήματα κάθε είδους, 1400 πολεμικά αεροσκάφη και πολλά άλλα που φαντάζεται κανείς για την γιγαντιαία στρατιά της πρώην υπερδύναμης συμπεριλαμβανομένων πυρηνικών όπλων.
Ο προαναφερθείς Γερμανός στρατηγός που ανάλαβε την οργάνωση και μεταφορά στην Ρωσία έδωσε συγκλονιστικές και εντυπωσιακές περιγραφές.
Οι Γερμανοί είχαν την πλήρη ευθύνη. Έκαναν ειδικές αμαξοστοιχίες και γραμμές τρένων προς τα Ανατολικά τις οποίες φρουρούσαν σε όλο το μήκος γιατί πληροφορίες έλεγαν για ομάδες άτακτων αυτονομημένων ομάδων ή και τρομοκρατών που σχεδίαζαν ληστείες των τρένων και αρπαγή οπλισμού.
Ολοκληρώνοντας την παρουσίασή του ο Γερμανός στρατηγός δεν άφησε σε κανένα από τους σύνεδρους αμφιβολία ότι εν μέσω θολών πολιτικών τοπίων ενδοκρατικά και διακρατικά σε πολλές χώρες και ρευστών διακρατικών σχέσεων που προσπαθούσαν να προσαρμοστούν στο ιστορικό γεγονός επανένωσης των Γερμανών, η εκπλήρωση του εγχειρήματος μεταφοράς των Ρωσικών δυνάμεων ήταν ένα από τα πλέον εντυπωσιακά στρατιωτικά εγχειρήματα που απαιτούσαν μεγάλη οργάνωση και αποφάσεις και ενέργειες πολύ ριψοκίνδυνες.
Τονίζω και υπογραμμίζω ότι πρέπει να αποφευχθεί διολίσθησή μας στην παγίδα εκλογικεύσεων του τύπου «αφού στην Γερμανία πήρε τόσα χρόνια γιατί όχι και στην Κύπρο».
Έτσι αφελώς, λόγω άγνοιας ή για άλλους λόγους εξωθούν προς καταστροφικές αποφάσεις:
Οι ίδιοι οι Γερμανοί, βασικά, οργάνωσαν το γιγαντιαίοι εγχείρημα της αποχώρησης και μεταφορές του γιγαντιαίου στρατού μιας υπερδύναμης και όλων των ανθρώπων και υλικών.
Καμιά αναλογία, σχέση, σύγκριση δεν μπορεί να γίνει με την Κύπρο όταν ο τουρκικός στρατός είναι ένα κλάσμα των πιο πάνω, όταν το πολιτικό, στρατιωτικό και στρατηγικό περιβάλλον των πρώτων χρόνων της Μεταψυχροπολεμικής Ευρώπης ήταν ρευστό και θολό ενώ πλήθος σιδερένιων συμφωνιών, ενεργειών και θέσεων διασφάλιζαν το μείζον, δηλαδή τον έλεγχο ξανά της επανενωμένης Γερμανίας.
Δεν το διασφάλισαν, τελικά, και θα το εξηγήσουμε εκτενώς στο βιβλίο μας «Γερμανία της Ευρώπης ή Ευρώπη της Γερμανίας» (Εκδόσεις Ποιότητα) που δημοσιεύεται πολύ σύντομα.
Τα μεγέθη, οι ιστορικές περιστάσεις, τα εμπλεκόμενα κράτη συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, Γαλλίας, Βρετανίας που είναι πυρηνικές δυνάμεις, δεν συγκρίνονται με την Κυπριακή περίπτωση όπου μερικές δεκάδες χιλιάδες τούρκοι εισβολείς μπορούν να φύγουν άμεσα και να αναλάβει η ίδια η Κυπριακή Κυβέρνηση σε συνεργασία με τον ΟΗΕ και άλλους να τους πακετάρει και στείλει τα εγκληματικά και παράνομα μέσα που διατηρεί η Τουρκία στην Κύπρο.
Θα κρατήσει μερικές μέρες άντε μερικές εβδομάδες.
Οποιαδήποτε εκλογίκευση για «τεχνικές δυσκολίες αποχώρησης που θα πάρει χρόνια» είναι προσχηματική, υποκριτική και καλά σχεδιασμένη για να χρυσώσει το χάπι της αυτοκτονίας των νεοελλήνων.
Η Τουρκία θέλει τον πλήρη έλεγχο της Κύπρου, δεν το κρύβει και τυχόν εγκληματική αφέλειά μας να γίνει αποδεκτή η κατάργηση της ΚΔ και η παραμονή εισβολέων θα σημαίνει το τέλος όλων και με τον ευκολότερο τρόπο.
Τέλος, καλό είναι κρατικοί λειτουργοί στην Ελλάδα και στην Κύπρο να αποφύγουν να πέσουν στην παγίδα εκπόρευσης δικαιολογητικών γνωμών για μετάβαση παραμονής των Τουρκικών στρατευμάτων.
Οι πολιτικοί και οι σύμβουλοί τους πάνε και έρχονται. Αυτοί ενσαρκώνουν την μονιμότητα κάτι που απαιτεί ορθολογισμό και υπευθυνότητα.
Αποδοχή μεταβάσεων σημαίνει όχι «λύση» του Κυπριακού ζητήματος αλλά κατάλυση του κράτους και δημιουργία πολύ ευνοϊκών προϋποθέσεων για την Τουρκία για να καταλάβει το νησί πολύ σύντομα, δηλαδή με την πρώτη ευκαιρία που αυτή μπορεί να δημιουργήσει όποτε το κρίνει σκόπιμο.
Μια τελευταία λέξη για τον ΥΠΕΞ Νίκο Κοτζιά.
Η επιβλητική παρουσία του στην Ελληνική διπλωματία τα τελευταία χρόνια «έγραψε ιστορία».
Ανέτρεψε δόγματα αναξιοπιστίας όπως η «Κύπρος είναι μακριά».
Στάθηκε όρθιος στα θέματα των στρατευμάτων και των εγγυήσεων ενώ θεωρώ την επιστολή προς τον ΓΓ του ΟΗΕ για τον ανεκδιήγητο Έιντε ως μεγάλη στιγμή της Ελληνικής διπλωματίας που επί δεκαετίες δεν θεωρούσε τους διεθνούς θεσμούς όπως είναι, δηλαδή εξαρτημένες μεταβλητές και εντολοδόχους των ενδιαφερομένων κρατών.
Λέμε εύγε αν και εμείς επιμένουμε να λέμε ότι η Ελλάδα ως ο στρατηγικός δρων της σχέσης Ελλάδα, Κύπρος, Τουρκία έχει συμφέρον και νομιμοποιημένο πολιτικό/στρατηγικό δικαίωμα να πει όχι σε μια μη βιώσιμη λύση.
Αυτό θα μπορούσε να διορθωθεί τις μέρες και μήνες που έρχονται.
Όλα όμως θα ανατραπούν και θα επανέλθουμε στην προηγούμενη κατάσταση εάν η Ελλάδα στην βάση λανθασμένων πληροφοριών, εκτιμήσεων και αποφάσεων κάνει το μοιραίο βήμα και παγιδευτεί στρατηγικά για πάντα στην Κύπρο με αποδοχή μεταβατικών καταστάσεων.
Η παραμονή Τουρκικών στρατευμάτων είναι συνταγή ΤΕΛΙΚΗΣ «λύσης του Κυπριακού» καθότι εξ ορισμού θα εξοντώσει τους Έλληνες της Μεγαλονήσου, θα εξαλείψει χιλιάδες χρόνια Ελληνικής παρουσίας και θα βάλει σε θανάσιμη παγίδα το νεοελληνικό «κράτος».
