Η επίσκεψη του αμερικανού Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα στην Ελλάδα συγκέντρωσε όπως ήταν φυσικό τα παγκόσμια φώτα της δημοσιότητας.
Άλλωστε, πέραν του αποχαιρετιστήριου χαρακτήρα της, αυτή η τελευταία παγκόσμια περιοδεία του Προέδρου Ομπάμα έχει διακηρυγμένο αντικείμενο να προετοιμάσει την διεθνή κοινότητα για την Προεδρία Τραμπ.
Αποτελεί μέρος της διαδικασίας μετάβασης μεταξύ δυο Προέδρων στις ΗΠΑ που σκοπό έχει να διασφαλίσει την συνέχεια της αμερικανικής πολιτικής στο εσωτερικό και στο εξωτερικό.
Το γεγονός ότι ο Ομπάμα επέλεξε την Ελλάδα για πρώτο σταθμό αυτής ακριβώς της περιοδείας εξασφάλισε στις ελληνικές απόψεις μια σίγουρη και τεράστια προβολή.
Ακόμη και αν ο Ομπάμα μιλούσε στην Αθήνα μόνον για τη δημοκρατία και την ανάγκη να απορριφθεί η εθνικιστική περιχαράκωση, η επιλογή της Αθήνας αποτελεί ένα μήνυμα από μόνη της.
Ωστόσο ο αμερικανός Πρόεδρος δεν περιορίστηκε σε αυτό. Οι πολλαπλές αναφορές του στην ανάγκη να περιοριστεί η λιτότητα και να ελαφρυνθεί το ελληνικό χρέος βαραίνουν ιδιαίτερα αυτή τη στιγμή.
Γιατί είναι η χρονική στιγμή που ολόκληρη η Ευρώπη προβληματίζεται και αγωνιά για το μέλλον και τη σταθερότητα της οικονομίας της σε ένα διεθνές περιβάλλον που η εκλογή Τραμπ κάνει ακόμη πιο αβέβαιο.
Έρχεται λοιπόν ο Ομπάμα και αντικειμενικά συνδέει τα δυο ζητήματα. Αναδεικνύοντας έτσι το γεγονός ότι η ζητούμενη σταθερότητα της παγκόσμιας και4 Ευρωπαϊκής οικονομίας, η απόκρουση των εθνικισμών και της περιχαράκωσης, απαιτεί την χαλάρωση της λιτότητας και την δίκαιη μεταχείριση κάθε κράτους.
Υποστηρίζοντας έτσι άμεσα τις ελληνικές θέσεις και έμμεσα και τις Ιταλικές για τον Ευρωπαϊκό προϋπολογισμό και κάθε άλλη φωνή από τις πολλές που ακούγονται πια για την αλλαγή πορείας της Ευρώπης.
Αυτή η πολιτική πρωτοβουλία Ομπάμα, γιατί περί πρωτοβουλίας πρώτου μεγέθους πρόκειται, ενόχλησε φυσικά τους θιασώτες της σκληρής λιτότητας στην ΕΕ και τους αντιπάλους της ελληνικής προσπάθειας για συμφωνία ελάφρυνσης του χρέους. Ενόχλησε δηλαδή τους κκ Σόιμπλε και Μητσοτάκη !
Ο κ. Σόιμπλε βεβαίως ομιλεί από τη δική του θέση και σε τελευταία ανάλυση εκφράζει τους ψηφοφόρους του, το σκληρό κομμάτι της γερμανικής δεξιάς και το Βαυαρικό CSU. Ερχόμενος σε άτυπη αντίθεση και με την καγκελάριο Μέρκελ που δημοσίευε την ίδια ώρα κοινό άρθρο με τον Πρόεδρο Ομπάμα.
Ο κ. Μητσοτάκης όμως δεν εκφράζει επίσημα την δεξιά των Βαυαρών. Εκφράζει την αξιωματική αντιπολίτευση στην Ελλάδα και παρά το θεσμικό του ρόλο έσπευσε να απαξιώσει την επίσκεψη Ομπάμα ακόμη και στις δηλώσεις του μετά τη συνάντηση του με τον αμερικανό Πρόεδρο, με την απίστευτη για τη διπλωματική γλώσσα φράση ότι «δεν υπάρχουν από μηχανής Θεοί». Και να υπονομεύσει όλο το ελληνικό αίτημα για ελάφρυνση του χρέους επαναλαμβάνοντας για χιλιοστή φορά ότι μόνη σωτηρία της χώρας μας είναι να αναλάβει ο ίδιος πρωθυπουργός.
Η έμπειρη στη διπλωματία Ντόρα Μπακογιάννη έσπευσε να μπαλώσει την εικόνα της ΝΔ χαρακτηρίζοντας την επίσκεψη του αμερικανού Προέδρου ως «υψηλού συμβολισμού». Το ζητούμενο όμως δεν είναι η εικόνα της ΝΔ αλλά το εθνικό συμφέρον, το οποίο για άλλη μια φορά αρνήθηκε να υπηρετήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Μετά την επίσκεψη Ομπάμα οι ελληνικές θέσεις είναι πολύ περισσότερο ενισχυμένες. Ακόμη και ο Ντάισελμπλουμ φαίνεται να παίρνει αποστάσεις από την ακραία γραμμή Σόιμπλε, ο οποίος Σόιμπλε είναι απομονωμένος με μόνους αντικειμενικούς συμμάχους του τους διάφορους ακροδεξιούς.
Η ελληνική κυβέρνηση κατόρθωσε να κάνει την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους μέρος της ατζέντας για την έξοδο της ΕΕ από την κρίση ταυτότητας και προοπτικής. Αντί για την περιθωριοποίηση και την αξιοπιστία του παρελθόντος, η Ελλάδα συνομιλεί με όλους τους ισχυρούς του πλανήτη.
Περνάμε πια τα τελευταία εμπόδια και όλοι οι Έλληνες μαζί θα τα καταφέρουμε. Ακόμη και αν αγωνιζόμαστε, όπως δυστυχώς συχνά στην Ιστορία μας, «όλοι πλην Λακεδαιμονίων» οι θυσίες και οι προσπάθειες του λαού σύντομα θα δικαιωθούν.