Όσο μεγαλώνει κανείς, νομίζει ότι έχει απαντήσεις σε όλες (σχεδόν) τις ερωτήσεις.
Αυτό καταρρίπτεται όταν κληθεί να απαντήσει στην ευθεία ερώτηση: “Μπαμπά, υπάρχει θεός;”, η οποία συνήθως ακολουθείται από συμπληρωματικές ερωτήσεις, οι οποίες αποτελούν και τη χαριστική βολή για τους ενήλικες: “Τι πιστεύεις εσύ;”, “Έχει δει κανείς τον θεό;”.
Απλές ερωτήσεις, για τις οποίες στα 47 μου, δεν έχω μπορέσει ακόμα, όχι φυσικά να απαντήσω, αλλά και να αντιληφθώ σε όλη τους την έκταση.
Όταν με ρώτησε ο μεγάλος μου γιος πριν από λίγα χρόνια, απάντησα αυτό που εκείνη την εποχή μου φαινόταν λογικό.
“Θεός είναι μια απίστευτη, απερίγραπτη πηγή ενέργειας και δύναμης που δημιούργησε τα πάντα’”.
Φυσικά, μια τέτοια απάντηση γεννά περαιτέρω ερωτήσεις: “Γιατί δημιούργησε τα πάντα;”.
Κι εδώ ξεκινά μια αναδρομή σε όλα όσα έχω διαβάσει, διδαχθεί και βιώσει.
Από όσο θυμάμαι, στο σύνολο των θρησκευτικών κειμένων, των μονοθεϊστικών, αλλά και των αρχαιότερων, δεν αναφέρεται συγκεκριμένος λόγος, αλλά περιγράφεται η δημιουργία ενός κόσμου όπου σε κάποια χρονική στιγμή, δημιουργείται και ο Άνθρωπος.
Εκ των πραγμάτων λοιπόν, δεν θα μπορούσα να δώσω ικανοποιητική απάντηση στην ερώτηση αυτή.
Διάβασα κάποτε ένα μουσουλμανικό κείμενο, το οποίο υποστήριζε ότι ο θεός δημιούργησε τον Άνθρωπο, γιατί “ήθελε κάποιον να είναι μάρτυρας της δημιουργίας, του θαυμαστού κόσμου που έφτιαξε”.
Αντίστοιχες αναφορές βρίσκουμε σε πολλά άλλα κείμενα.
Αλλά πιθανώς να είναι πολύ απλοϊκή αυτή η προσέγγιση.
Ο κόσμος δεν έχει δημιουργηθεί αποκλειστικά για τον Άνθρωπο.
Σύμφωνα με την εξέλιξη των ειδών του Δαρβίνου, αλλά και αρκετών επιστημονικών μελετών, ο Άνθρωπος δεν είναι παρά ένα στάδιο εξέλιξης της ζωής.
Τι μπορώ να απαντήσω στα παιδιά μου, λοιπόν; Κάθε τοποθέτηση πάνω σε αυτά τα ερωτήματα, δημιουργεί περισσότερες ερωτήσεις.
Έχω καταλήξει στην εξής απόφαση. Θα προτρέψω τα παιδιά μου να γνωρίσουν τα κείμενα διαφόρων θρησκειών και να μελετήσουν τις επιστήμες, που προσπαθούν να ερμηνεύσουν με τη Λογική τα γεγονότα που οι θρησκείες αποδίδουν σε θεία παρέμβαση.
Συνοπτικά, η απάντησή μου θα βασίζεται στην προτροπή για μελέτη και έρευνα: ο καθένας αντιλαμβάνεται με τον δικό του τρόπο την ύπαρξη ή μη του Θείου.
Και αυτή πιστεύω ότι είναι η καλύτερη απάντηση (ως τώρα τουλάχιστον!).