Ο Γιώργος Παναγιωτακόπουλος, η ιστορική φυσιογνωμία και ανιστερόβουλη καρδιά του Ανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ έφυγε ξαφνικά για το μεγάλο ταξίδι σε αναζήτηση του αγαπημένου του Μέντορα και λατρεμένου αρχηγού Ανδρέα Παπανδρέου, στον οποίο στάθηκε πάντα δίπλα με τυφλή και άδολη αφοσίωση.
Ο Γιώργος έφυγε πικραμένος για τον ξεπεσμό του μεγάλου λαϊκού κινήματος που και αυτός είχε βάλει ένα μεγάλο λιθαράκι στο χτίσιμο του.
Όλη του η ζωή ήταν ο Ανδρέας και το ΠΑΣΟΚ. Ενεργά δραστήριος, παθιασμένος υπερκινητικός, ακούραστος μαχητής, καλόκαρδος φωνακλάς, υπήρξε μια από τις πιο ζωντανές μόνιμες παρουσίες στο ιστορικό κτίριο του Κινήματος της Χαριλάου Τρικούπη.
Είχε επιλέξει το δρόμο της προσφοράς, της οπισθοφυλακής που δεν τραβά την προβολή αλλά όπου βγαίνει η περισσότερη δουλειά.
Για αυτό και δεν τον ενδιέφερε να είναι βουλευτής ή να αναλάβει σημαντικά κυβερνητικά πόστα.
Ιδρυτικό στέλεχος του Κινήματος, επέμενε να είναι παρών στα κομματικά μετόπισθεν.
Όπως επέμενε να είναι λιτοδίαιτος χωρίς να επιδιώκει υλικά αγαθά και πλούτη.
Με υπερβολές, εκρήξεις και «τσακωμούς», ο Γιώργος είχε καλές, αγνές προθέσεις και αυτό κανείς δεν το αμφισβητεί και το υπογράφει ο εδώ υπογράφων, ο οποίος παλαιότερα, στις δυσάρεστες εποχές της Εκάλης, είχα αρπαχτεί μαζί του.
Όπως και ο υπογράφων έτσι και ο Γιώργος πίστευε και αγαπούσε τον μεγάλο Ανδρέα.
Ο Γιώργος πίστευε στον Ανδρέα με έναν μεταφυσικό τρόπο ακόμα και όταν ο Ανδρέας έκανε λάθη. Γιατί όλοι κάνουν λάθη. Αλλά για τον Γιώργο, ο Ανδρέας δεν έκανε ή δεν είχε σημασία αν έκανε λάθη.
Ο Γιώργος Παναγιωτακόπουλος ήταν πάντοτε η αριστερή πατριωτική φωνή και συνείδηση μέσα στο ΠΑΣΟΚ.
Ίδρυσε την «Αριστερή Πρωτοβουλία» που εκτός από το προσωνυμία της αριστεράς, τα αρχικά της παρέπεμπαν στο όνομα του Ανδρέα Παπανδρέου, όπως μου είχε πει ο ίδιος.
Μέσα από τάξεις του Κινήματος, κάτι για το οποίο, ορισμένοι τον κατέκριναν, ασκούσε δριμύτατη κριτική στη μετα- Ανδρεϊκή ηγεσία του Κινήματος, όταν αυτή παρέκκλινε ή μάλλον εξόκειλε από τους στόχους και τα οράματα του ιδρυτή της.
Τελευταία απεξαρτήθηκε πολιτικά από το κατ’ όνομα πλέον ΠΑΣΟΚ και συνέχισε να υποστηρίζει με πάθος και ανιδιοτέλεια τις απόψεις του.
Άφησε πίσω του μια παρακαταθήκη άδολης προσφοράς σε αρχές και αξίες που υποφέρουν βάναυσα σήμερα.
Καλό σου ταξίδι Γιώργο που έφυγες νωρίς για να μη βλέπεις άλλο αυτά που συμβαίνουν σήμερα.