ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Για χρόνια, οι διεθνείς ΜΚΟ και οι ανθρωπιστικοί οργανισμοί διαβεβαίωναν τη διεθνή κοινότητα ότι επιτελούσαν το έργο τους στη Γάζα με «ουδετερότητα». Ωστόσο, σύμφωνα με πρόσφατα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα της Χαμάς, η ουδετερότητα αυτή δεν υπήρξε ποτέ.
Σε συνομιλία της με το HonestReporting, η αντιπρόεδρος του NGO Monitor, Όλγα Ντόιτς, εξηγεί ότι η Γάζα δεν διοικούνταν ως μια κανονική επικράτεια, αλλά ως ένα αυστηρά ελεγχόμενο αστυνομικό κράτος, όπου η Χαμάς επέβλεπε σχεδόν κάθε πτυχή της διεθνούς βοήθειας.
«Κανείς δεν ήταν ουδέτερος ή ανεξάρτητος στη Γάζα», δηλώνει. «Η Χαμάς ήλεγχε τα πάντα».
Τα έγγραφα, τα οποία κατασχέθηκαν από τις Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις (IDF) και αποχαρακτηρίστηκαν αργότερα, προέρχονται από τα ίδια τα υπουργεία της Χαμάς.
Αποκαλύπτουν ένα σύστημα στο οποίο η οργάνωση ενέκρινε το προσωπικό των ΜΚΟ, παρακολουθούσε μεμονωμένους υπαλλήλους και ήλεγχε ποια έργα και ποιοι αποδέκτες λάμβαναν χρηματοδότηση.
Οι «εγγυητές» εντός των ανθρωπιστικών οργανώσεων
Στην καρδιά αυτού του μηχανισμού βρισκόταν ένας ρόλος που η Χαμάς αποκαλούσε «εγγυητή».
Κάθε διεθνής οργανισμός που δραστηριοποιούνταν στη Γάζα διέθετε έναν τοπικό σύνδεσμο.
Πολλοί από αυτούς κατείχαν ανώτερες θέσεις εντός των ΜΚΟ, ενώ ορισμένοι ταυτοποιήθηκαν ως μέλη ή συνεργάτες της Χαμάς.
Το καθήκον τους ήταν διπλό: να ενημερώνουν τη Χαμάς για τις δραστηριότητες του οργανισμού και να διασφαλίζουν ότι το ξένο προσωπικό δεν θα έβλεπε όσα η οργάνωση ήθελε να κρατήσει κρυφά.
Οι «εγγυητές» παρακολουθούσαν τη συμπεριφορά του προσωπικού, έκαναν συνακροάσεις σε τηλέφωνα, έλεγχαν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και συνέτασσαν λεπτομερείς εκθέσεις.
Σε αυτές, οι οργανισμοί βαθμολογούνταν ως «συνεργάσιμοι», «μετρίως συνεργάσιμοι» ή «μη συνεργάσιμοι».
Ωστόσο, ακόμη και οι «μη συνεργάσιμες» ομάδες έπρεπε να συμμορφώνονται με τις υποδείξεις της Χαμάς προκειμένου να συνεχίσουν τη λειτουργία τους.
Η Χαμάς αντιμετώπιζε τις ΜΚΟ ως στρατηγικό πλεονέκτημα: ένα εργαλείο για τον έλεγχο του πληθυσμού, τη συλλογή πληροφοριών και την κάλυψη στρατιωτικών δραστηριοτήτων.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσίαζαν οι οργανώσεις που δραστηριοποιούνταν στον αγροτικό τομέα κοντά στα σύνορα με το Ισραήλ, καθώς οι περιοχές αυτές συνέπιπταν με διαδρομές διείσδυσης και σημεία επιτήρησης του συνοριακού φράχτη.
Γιατί η Γάζα αποτελεί ειδική περίπτωση
Η Ντόιτς αναγνωρίζει ότι η εργασία υπό ένα τρομοκρατικό καθεστώς ενέχει πραγματικούς κινδύνους.
Απορρίπτει όμως το επιχείρημα ότι αυτό δικαιολογεί τα πάντα.
Σημειώνει ότι σε άλλες εμπόλεμες ζώνες, οι ίδιοι οργανισμοί δεν διστάζουν να κατονομάσουν οργανώσεις όπως η Μπόκο Χαράμ ή η Αλ Κάιντα ως τρομοκρατικές, ακόμα και όταν διαπραγματεύονται την πρόσβασή τους στο έδαφος.
Στη Γάζα, αντιθέτως, η Χαμάς συχνά παρουσιάζεται με ηπιότερους όρους ως «ένοπλοι» ή «μαχητές», ενώ το Ισραήλ κατηγορείται συχνά για εγκλήματα που δεν στοιχειοθετούνται.
Από τις «Ουδέτερες ΜΚΟ» στον πόλεμο των αφηγημάτων
Τα έγγραφα επιβεβαιώνουν επίσης τους πάγιους ισχυρισμούς του Ισραήλ για τη χρήση νοσοκομείων και ιατρικών κέντρων από τη Χαμάς.
Σύμφωνα με την Ντόιτς, τα αρχεία δείχνουν ότι κάθε νοσοκομείο στη Γάζα διέθετε μια πτέρυγα της Χαμάς, με τουλάχιστον μία σήραγγα να συνδέεται με πολλές από αυτές τις τοποθεσίες.
Οι διεθνείς οργανισμοί γνώριζαν ότι η Χαμάς χρησιμοποιούσε προστατευόμενες μη στρατιωτικές υποδομές για συναντήσεις, περίθαλψη στελεχών και στρατιωτική δράση.
Ωστόσο, όταν οι IDF επιχείρησαν κοντά σε αυτά τα σημεία μετά τις 7 Οκτωβρίου, πολλές από αυτές τις ανθρωπιστικές οργανώσεις ήταν οι πρώτες που κατηγόρησαν το Ισραήλ για στόχευση αμάχων, αποσιωπώντας πλήρως την παρουσία της Χαμάς.
Η Ντόιτς αποδίδει μέρος του προβλήματος στο λεγόμενο «φαινόμενο του φωτοστέφανου» (halo effect): οι ΜΚΟ αντιμετωπίζονται από δημοσιογράφους και πολιτικούς ως απόλυτα αξιόπιστες, σαν οι αναφορές τους να είναι αντικειμενικές και μη πολιτικοποιημένες απεικονίσεις της πραγματικότητας.
Η σημασία των αποκαλύψεων για το μέλλον
Τα έγγραφα προέρχονται κυρίως από το «Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας» της Χαμάς – το όργανο που είναι υπεύθυνο για την καταστολή των διαφωνούντων και τη διαχείριση των ξένων οργανώσεων.
Το NGO Monitor ανέλυσε χιλιάδες σελίδες, συνδέοντας την εσωτερική παρακολούθηση της Χαμάς με δημόσια διαθέσιμα στοιχεία για τη χρηματοδότηση των ΜΚΟ.
Η Ντόιτς υπογραμμίζει ότι η χρονική στιγμή της έκθεσης είναι κρίσιμη.
Καθώς η διεθνής κοινότητα συζητά την ανοικοδόμηση της Γάζας, με το κόστος να εκτιμάται στα 70 δισεκατομμύρια δολάρια, προειδοποιεί: αν τα κονδύλια διοχετευθούν μέσω των ίδιων συστημάτων που ίσχυαν πριν από τις 7 Οκτωβρίου, ο κόσμος απλώς θα ανοικοδομήσει τις υποδομές που επέτρεψαν στη Χαμάς να ακμάσει.
Η συμβουλή της προς τους δωρητές είναι σαφής: «Η χρηματοδότηση πρέπει να έχει προϋποθέσεις. Μην στέλνετε χρήματα τυφλά».
