Έχετε αναρωτηθεί γιατί οι Ολυμπιονίκες και σε αυτούς τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο Ντε Τζανέιρο, στη Βραζιλία, δαγκώνουν τα χρυσά τους μετάλλια;
Η πρακτική του δαγκώματος ενός χρυσού νομίσματος χρονολογείται από τότε που οι πληρωμές γίνονταν με χρυσό.
Δεδομένου ότι ο χρυσός είναι ένα σχετικά μαλακό μέταλλο, βυθίζοντας τα δόντια σε ένα νόμισμα, μπορούσε κάποιος να καταλάβει αν τα δουκάτα ήταν αληθινά, ή αν κάποιος πονηρός είχε επιχρυσώσει κομμάτια μόλυβδου.
Όλα για τους φωτογράφους
Οι Ολυμπιονίκες, πάντως, δεν δαγκώνουν τα μετάλλιά τους προσπαθώντας να διαπιστώσουν αν όντως είναι χρυσά ή κάποιος τους κορόιδεψε.
Στην πραγματικότητα οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στις επιθυμίες των φωτογράφων: με το να δαγκώνουν παιχνιδιάρικα το μετάλλιο γίνεται πιο ενδιαφέρουσα η φωτογραφία, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο ιστορικός των Ολυμπιακών Αγώνων Ντέιβιντ Γουαλτσίνσκι.
Αν απογοητευτήκατε από το λόγο, σκεφτείτε το εξής: δεν έχει υπάρξει στην πραγματικότητα εντελώς χρυσό μετάλλιο, εκτός από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1912 στη Στοκχόλμη!