ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Ο κόφτης που αποφασίστηκε να λειτουργήσει στην περίπτωση που δεν καθίσουμε φρόνιμοι είναι το επιστέγασμα έξι ολόκληρων χρόνων “διαπραγματεύσεων” όλων των ελληνικών κυβερνήσεων μετά τη χρεοκοπία της χώρας:
Είμαστε επισήμως απατεώνες για τους έξω και κανείς δεν μας εμπιστεύεται.
Με αφορμή την επίσκεψη Πούτιν θα υπάρξουν πάλι διάφορες εθνικές φαντασιώσεις που θα μας αποκοιμίσουν για λίγο, αλλά από Δευτέρα η πραγματικότητα θα είναι εδώ και θα είναι αμείλικτη. Τελείωσαν οριστικά τα ψέματα.
Η συμφωνία του Eurogroup και όλες οι διαπραγματεύσεις όλων των ελληνικών κυβερνήσεων μέχρι σήμερα από το 2010 διαπόμπευσαν τη χώρα όσο τίποτε. Οτιδήποτε άλλο και να πει κάποιος θα είναι είτε λόγω βλακείας είτε εκ του πονηρού.
Ηττηθήκαμε ολοκληρωτικά.
Ο Λαπαβίτσας τους το είχε πει όσο ήταν στο ΣΥΡΙΖΑ: Αν δεν εννοούν τη ρήξη ως εναλλακτική, τότε δεν έχουν δει από κοντά τον Σόιμπλε.
Ένας φίλος στην Ευρωπαϊκή Ένωση μάλιστα, μου είχε πει χαρακτηριστικά όταν τον ρώτησα τον Ιανουάριο του 2015, τι εκτιμούσε πως θα γίνει με την εκλογή Τσίπρα: “- Η Μέρκελ θα μας λιώσει με το τακούνι”.
Κανείς δεν αντιδρά και δεν το κάνει διότι έχει λόγο: Ξέρει ότι αν κοιτάξει τον καθρέφτη θα δει μέρος της ευθύνης στο πρόσωπο του. Έτσι όμως είναι τα πράγματα. Ο σώζων εαυτόν σωθήτω για τα επόμενα 99 χρόνια διότι αν δεν έχουμε τα “παντελόνια” να γίνουμε Κούβα (όπου η κυβέρνηση έβαζε φυλλάδια στα δέντρα για το ποια φύλλα είναι βρώσιμα μετά την πτώση της ΕΣΣΔ και οι Κουβανοί δεν μάσησαν προκειμένου να διατηρήσουν την ανεξαρτησία τους) μην ονειρεύεστε “εθνική ανεξαρτησία” και άλλα τέτοια κωμικοτραγικά.
Χάσαμε κάθε “τεκμήριο αθωότητας” αλλά και γιατί όχι;
Μήπως τα προηγούμενα χρόνια δεν έτρωγαν οι πλείστοι από τα ευρωπαϊκά πακέτα των “κουτόφραγκων”; Μήπως δεν καμαρώναμε κιόλας μεταξύ μας για αυτό;
Μήπως τελικά είχε άδικο ο Πάγκαλος; Η φράση του όλη ήταν “Η απάντηση εις την κατακραυγή που υπάρχει εναντίον του πολιτικού προσωπικού της χώρας «πώς τα φάγατε τα λεφτά», που μας ρωτάει ο κόσμος είναι αυτή: Σας διορίσαμε. Τα φάγαμε όλοι μαζί. Μέσα στα πλαίσια μιας σχέσης πολιτικής πελατείας, διαφθοράς, εξαγοράς και εξευτελισμού της έννοιας της ίδιας της πολιτικής“.
Και η… αναστροφή της κυβέρνησης Τσίπρα μετά το δημοψήφισμα ακριβώς αυτό προστάτευσε. Τους μισθούς και τις συντάξεις του αθάνατου (υπερ)κομματικού κράτους (που αλλάζει χρώμα όπου φυσά ο άνεμος ) και που δεν θα πληρώνονταν. Μπορεί κάποιοι να έφαγαν παράνομα και πολύ αλλά και αυτοί που έτρωγαν νόμιμα από τα λεφτά των “κουτόφραγκων” έτρωγαν.
“Το φίδι είδε τον Πασόκο και φοβήθηκε” θα έλεγε κάποιος…
Μα και το ότι ο Παυλόπουλος έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, δεν ήταν ένα “κλείσιμο ματιού” στο Καραμανλικό βαθύ κράτος της Δεξιάς;
Η κυβέρνηση Τσίπρα ωστόσο προσφέρει πραγματικά μεγάλο έργο: Το τέλος των συλλογικών μας ψευδαισθήσεων και τη συνειδητοποίηση πως ο καθένας είναι για τον εαυτό του. Το είπε κι ο Αρχιεπίσκοπος: «Η περιουσία είναι δική μας, δεν ανήκει στο Κράτος, δεν πωλείται, δεν υποθηκεύεται. Η ίδια η Εκκλησία θα την διαχειριστεί…».
Ακόμη και η εκκλησία “κάνει την παλαβή” μετά την επέλαση Σόιμπλε. Μήπως όμως και στην κατοχή έγινε κάτι διαφορετικό; Το Άγιο Όρος ορκίζονταν πίστη στον Χίτλερ τότε (όποιος ψάχνει δικαιολογίες βρίσκει) όπως και στην ελληνική επανάσταση του 1821 που την αφόρισε ο Οικουμενικός Πατριάρχης. (Το “κρυφό σχολειό” πώς έγινε και διέθετε Οικουμενικό Πατριαρχείο επί Τουρκοκρατίας by the way; Από το Σουλτάνο Μωάμεθ τον Πορθητή ο πρώτος Πατριάρχης μετά την Άλωση Γεννάδιος Σχολάριος κατόρθωσε να εξασφαλίσει σημαντικές παραχωρήσεις για την Εκκλησία, λέει ένα Ιστορικό πουλάκι…)
Τώρα πια δεν μας μένει παρά να γυρίσουμε να δούμε τον καθρέφτη και τις ευθύνες μας αν και είναι αργά καθώς η ζημιά έχει γίνει και δεν αλλάζει εύκολα. Αν πέσει στα χέρια σας κανένα κάπως παλιό (προπολεμικό, ας πούμε) αγγλικό ή γαλλικό λεξικό, και αναζητήσετε το λήμμα Greek ή grec (Έλληνας) θα δείτε, μετά τις κυριολεκτικές σημασίες, την όχι και τόσο κολακευτική σημασία «χαρτοκλέφτης, απατεώνας».
Είχαμε από παλιά αυτή τη “στάμπα”.
Λέγεται μάλιστα ότι μια επιτροπή Ελλήνων λογίων διαμαρτυρήθηκε στους υπεύθυνους των μεγάλων λεξικών, του Λιτρέ και του Λαρούς και του Ρομπέρ, κι έτσι η προσβλητική σημασία απαλείφθηκε από τα λεξικά.
Τη ρετσινιά της αφίσας των Αυστριακών για την Ελλάδα (όπως και τόσων άλλων δημοσιευμάτων και στερεοτύπων ενάντια στη χώρα όλα αυτά τα χρόνια) θα μας πάρει 200 χρόνια να τη βγάλουμε.
Και μη βαυκαλίζεστε ότι με “πεφωτισμένους ηγέτες” (δημοκράτες, δικτάτορες) μπορούμε να κάνουμε κάτι. Όποιος και να αναλάβει τη χώρα (χωρίς διάκριση… “συνταγματικού τόξου” και λοιπές αηδίες) απλά θα πάρει στα χέρια του την καυτή πατάτα που πήρε ο Τσίπρας και ήδη κάηκε.
Συνεπώς, ο καθένας να βάλει το κεφάλι κάτω και να κάνει σωστά τη δουλειά του στο μέτρο που μπορεί και να αφήσει τις μεγάλες ιδέες. Δεν έχουμε πια χρόνο για τέτοια. Ακόμη και οι ρατσιστές συμπατριώτες μας έχουν αναρωτηθεί πως ακόμη κι αν φύγει και ο τελευταίος μετανάστης, το διακρατικό χρέος θα είναι εκεί και θα μας περιμένει;
Έχετε καταλάβει πως είμαστε επίσημα προτεκτοράτο και η ύπαρξη μας η ίδια εξαρτάται από το γεγονός ότι το θέλουν (ακόμη) οι Αμερικανοί; Μήπως δεν ξέρετε κατά πού πέφτει η Σούδα;
Ακόμη κι ο Κουτσούμπας να πάρει τη χώρα πώς ακριβώς θα την κάνει σοσιαλιστικό κράτος; Με αμερικανικές βάσεις επάνω ή μήπως θα τους πει να φύγουν; Τη Συρία την είδατε τελευταία με τι… υποδομές έχει απομείνει;
Το θέμα είναι ότι και εκλογές να γίνουν και ο Τσίπρας να φύγει, και ο Μητσοτάκης να έρθει (άλλος πάλι), το δια ταύτα δεν αλλάζει: Είμαστε προτεκτοράτο και η πολιτική μας υπαγορεύεται από έξω. (Από το Ναβαρίνο μέχρι σήμερα αυτό ήμασταν πάντα απλώς πότε – πότε μας λάσκαραν το λουρί).
Συνεπώς υπάρχουν δύο δρόμοι και μόνο: Της συνειδητοποίησης της πραγματικότητας και της σκληρής δουλειάς για τις επόμενες γενιές, ή της (ποιας μορφής και προς τα που αλήθεια;) εξέγερσης. Το βίντεο προς βοήθεια συνειδητοποίησης της κατάστασης που επικρατεί 70 χρόνια στην Ελλάδα τουλάχιστον. Όλα για το προσωπικό συμφέρον από όλους, αριστερούς, δεξιούς και κεντρώους…
υ.γ. Ο Κυρίτσης είπε πως ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει ταξική πολιτική και ο Μητσοτάκης είπε το ίδιο ή μου φάνηκε; Η χαρά της σάτιρας έχουμε γίνει.
