Ο (Αινείας) φεύγει από το φλεγόμενο (Χαλέπι) κουβαλώντας στην πλάτη του τον γέρο πατέρα του, (Ραμά).
Ή ο (Αχμέτ) φεύγει από τη φλεγόμενη (Τροία) κουβαλώντας στην πλάτη του τον γέρο πατέρα του (Αγχίση).
[Αυτούς που για περιουσία έχουν τον γονιό τους, μόνο αυτοί που για περιουσία έχουν τούβλα και χαρτιά και λαμαρίνες τους φοβούνται. Τους πρώτους τους σέβομαι όσο ο Βιργίλιος και ο Μπερνίνι. Τους δεύτερους τους λυπάμαι όσο (θα) λυπόταν ο Όμηρος τους αντι-ήρωες των επών του, αυτούς που ούτε με ένα κουπί ή ένα (κεραμίδι) δε σκέφτηκε να σημαδέψει σε ένα στίχο τον τάφο τους, αφού κανείς δε χρειάζεται να τους θυμάται].