ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Όταν κάποιος προτρέπει ανοιχτά στον φόνο Εβραίων και δοξάζει τον ίδιο τον αρχιτέκτονα της Γενοκτονίας, τι περιμένει να συμβεί;
Σε μια ξεκάθαρη υπενθύμιση ότι τα λόγια μπορούν να προκαλέσουν τόση καταστροφή όσο και τα όπλα, η 25χρονη Νουρ Αττάλλα, φοιτήτρια από τη Γάζα που είχε λάβει υποτροφία από τη γαλλική κυβέρνηση για να ξεφύγει από την εμπόλεμη ζώνη, απελάθηκε στο Κατάρ, μετά την αποκάλυψη ενός χειμάρρου φλογερών αντισημιτικών δηλώσεων στα κοινωνικά της δίκτυα.
Αναρτήσεις των τελευταίων δύο ετών, πλέον διαγραμμένες αλλά αποκαλυφθείσες από τις Αρχές, περιλάμβαναν ρητές εκκλήσεις για τη δολοφονία Εβραίων και εξύμνηση του Αδόλφου Χίτλερ, μετατρέποντας μια ανθρωπιστική ευκαιρία σε μια προειδοποιητική ιστορία για το ανεξέλεγκτο μίσος.
Η Αττάλλα έφτασε στη Γαλλία στις 11 Ιουλίου για να σπουδάσει στο Σιάνς Πο Λιλ, στο πλαίσιο ενός προγράμματος εκκένωσης φοιτητών από τη Γάζα λόγω της σύγκρουσης.
Ωστόσο, η αποκάλυψη του εμπρηστικού της περιεχομένου, που ελέγχθηκε καθυστερημένα από τις γαλλικές και ισραηλινές Αρχές, οδήγησε σε άμεση δράση.
Η δήλωση του Υπουργείου Εξωτερικών ήταν κατηγορηματική: «Λόγω της σοβαρότητάς τους, η κα Αττάλλα δεν μπορούσε να παραμείνει σε γαλλικό έδαφος».
Ο Υπουργός Εξωτερικών Ζαν-Νοέλ Μπαρό χαρακτήρισε τις δηλώσεις «απαράδεκτες» και «μισητές», το δηλητήριό τους μια ευθεία προσβολή στις αξίες της ανεκτικότητας που στηρίζουν τέτοιες πρωτοβουλίες.
Οι συνέπειες εκτείνονται πέρα από το μεμονωμένο περιστατικό: το πρόγραμμα εκκένωσης φοιτητών από τη Γάζα έχει παγώσει εν αναμονή διεξοδικής έρευνας για το πώς διέφυγε ο έλεγχος.
Πόσοι φιλόδοξοι φοιτητές βλέπουν τώρα τα όνειρά τους να καταρρέουν;
Το υπουργείο επικαλείται την ιδιωτικότητα, αλλά ο αντίκτυπος είναι εμφανής, με αθώες ελπίδες να εκτροχιάζονται από το δηλητήριο της προκατάληψης.
Για τη Γαλλία, μια χώρα που αντιμετωπίζει κύματα αντισημιτισμού από τις 7 Οκτωβρίου, το περιστατικό αυτό καταδεικνύει ξεκάθαρα τον κίνδυνο της παράβλεψης του μίσους, ακόμα και σε χειρονομίες καλής θέλησης.
Η απέλαση της Αττάλλα στο Κατάρ αναδεικνύει μια πικρή ειρωνεία: ξεφεύγοντας από έναν κύκλο βίας, μόνο για να υπονομευθεί προωθώντας έναν άλλο.
Σε έναν κόσμο που ακόμα σκιάζεται από τα διδάγματα του Ολοκαυτώματος, τα λόγια της προκαλούν ανατριχιαστικές ηχώ, μια προδοσία όχι μόνο των οικοδεσποτών της αλλά και του κοινού αγώνα της ανθρωπότητας ενάντια στη μισαλλοδοξία.
