ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Ο αυτοδιορισμένος μεταβατικός πρόεδρος της Συρίας, Αχμέντ αλ-Σαράα, παρουσίασε την Πέμπτη 03/02 το νέο εθνικό έμβλημα της χώρας, έναν χρυσό αετό, που θα αποτελέσει το μελλοντικό εθνόσημο.
Σύμφωνα με το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων SANA, ο αετός συμβολίζει την ενότητα της Συρίας και σηματοδοτεί την προσπάθεια ανασυγκρότησης της εθνικής ταυτότητας, μετά την κατάρρευση του καθεστώτος Άσαντ και 14 χρόνια εμφυλίου πολέμου.
Το έμβλημα παραπέμπει στη Μάχη της Θανιγιάτ αλ-Ουκάμπ («Πέρασμα του Αετού»), όπου ο ιστορικός στρατιωτικός ηγέτης Χαλίντ ιμπν αλ-Ουαλίντ κατέκτησε τη Μεγάλη Συρία.
Όπως δήλωσε το λεγόμενο Υπουργείο Πληροφοριών, η επιλογή του συμβόλου στοχεύει να συνδέσει το παρελθόν με το μέλλον, δημιουργώντας μια γέφυρα ιστορικής συνέχειας.
Ο αλ-Σαράα τόνισε ότι ο αετός εκφράζει μια «κυβέρνηση που πηγάζει από τον λαό και τον υπηρετεί».
Τα πέντε φτερά της ουράς του συμβολίζουν τις πέντε γεωγραφικές ζώνες της Συρίας -βορρά, νότο, ανατολή, δύση και κέντρο- ενώ τα επτά φτερά κάθε πτέρυγας αντιπροσωπεύουν τις 14 επαρχίες της χώρας.
Το έμβλημα ολοκληρώνεται με τρία αστέρια, εμπνευσμένα από την εθνική σημαία.
«Η ταυτότητα που εγκαινιάζουμε σήμερα εκφράζει μια Συρία που δεν αποδέχεται τη διαίρεση ή τον διαχωρισμό, μια ενιαία Συρία.
»Η πολιτισμική και εθνοτική ποικιλομορφία αποτελεί παράγοντα εμπλουτισμού, όχι διαίρεσης ή σύγκρουσης», δήλωσε ο αλ-Σαράα στην τελετή που πραγματοποιήθηκε στο Παλάτι του Λαού στη Δαμασκό.
Πρόσθεσε ότι, «Η νέα ταυτότητα εκφράζει την οικοδόμηση του Σύρου ανθρώπου και αποκαθιστά την συριακή ταυτότητα που έχει συνηθίσει στη μετανάστευση αναζητώντας ασφάλεια και ένα πολλά υποσχόμενο μέλλον, ώστε να αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη, την αξιοπρέπεια και τη φυσιολογική της θέση εντός και εκτός συνόρων».
Το νέο έμβλημα θα χρησιμοποιηθεί σε επίσημα έγγραφα, δημόσια κτίρια και διπλωματικές αποστολές.
Ο αλ-Σαράα, γνωστός και ως Αμπού Μοχάμεντ αλ-Γκολάνι, ηγέτης της τζιχαντιστικής συμμαχίας «Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ» (HTS), που πλέον έχει ενσωματωθεί στον συριακό στρατό, ανέτρεψε τον Μπασάρ αλ-Άσαντ τον Δεκέμβριο.
Ωστόσο, από τον Μάρτιο, πρώην μέλη της HTS και άλλες τζιχαντιστικές ομάδες έχουν εμπλακεί σε επανειλημμένες σφαγές εναντίον της αλαουιτικής κοινότητας, προκαλώντας ανησυχίες για τη σταθερότητα και την ενότητα που το νέο έμβλημα καλείται να εκφράσει.
Ποιος ήταν ο Χαλίντ ιμπν αλ-Ουαλίντ
Ο Χαλίντ ιμπν αλ-Ουαλίντ ιμπν αλ-Μουγίρα αλ-Μαχζούμι ήταν ένας διακεκριμένος Αραβας στρατιωτικός διοικητής του 7ου αιώνα, ο οποίος πέθανε το 642.
Αρχικά, ηγήθηκε εκστρατειών εναντίον του Προφήτη Μωάμεθ εκ μέρους της φυλής Κουράις, της οποίας ήταν μέλος.
Αργότερα, ασπάστηκε το Ισλάμ και αφιέρωσε το υπόλοιπο της καριέρας του στην υπηρεσία του Μωάμεθ και των δύο πρώτων χαλίφηδων της Ρασιντούν, του Αμπού Μπακρ και του Ουμάρ.
Ο Χαλίντ διακρίθηκε σε ηγετικούς ρόλους κατά τους Πολέμους της Ρίντα εναντίον επαναστατημένων αραβικών φυλών στην Αραβία το 632–633, στις πρώτες εκστρατείες στο Σασανιδικό Ιράκ το 633–634 και στην κατάκτηση της Ρωμαϊκής (Βυζαντινής) Συρίας από το 634 έως το 638.
Ως ιππέας της αριστοκρατικής φυλής Μπανού Μαχζούμ, που ανήκε στους Κουράις και αντιτάχθηκε σθεναρά στον Μωάμεθ, ο Χαλίντ διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην ήττα του Μωάμεθ και των οπαδών του στη Μάχη του Ουχούντ το 625.
Το 627 ή το 629, ασπάστηκε το Ισλάμ παρουσία του Μωάμεθ, ο οποίος τον διόρισε επίσημο στρατιωτικό διοικητή μεταξύ των Μουσουλμάνων και του απένειμε τον τίτλο «Ξίφος του Θεού» ή «Το Τραβηγμένο Ξίφος του Θεού».
Κατά τη Μάχη της Μούτα, ο Χαλίντ συντόνισε την ασφαλή υποχώρηση των μουσουλμανικών δυνάμεων έναντι των Ρωμαίων (Βυζαντινών).
Επίσης, ηγήθηκε των Βεδουίνων υπό τη μουσουλμανική στρατιά κατά την κατάκτηση της Μέκκας το 629–630 και στη Μάχη του Χουνάιν το 630.
Μετά τον θάνατο του Μωάμεθ, ο Χαλίντ διορίστηκε στην περιοχή του Νατζντ και της Αλ-Γιαμάμα για να καταστείλει τις αραβικές φυλές που αντιτάχθηκαν στο νεοσύστατο μουσουλμανικό κράτος.
Η εκστρατεία του κορυφώθηκε με τη νίκη του επί των επαναστατών ηγετών Τουλάιχα και Μουσαϊλίμα στις μάχες του Μπουζάχα το 632 και της Γιαμάμα το 633, αντίστοιχα.
Στη συνέχεια, ο Χαλίντ εξαπέλυσε εκστρατείες εναντίον των κυρίως χριστιανικών αραβικών φυλών και των Σασανιδικών περσικών φρουρών κατά μήκος της κοιλάδας του Ευφράτη στο Ιράκ.
Ο Αμπού Μπακρ τον μετέθεσε αργότερα για να διοικήσει τους μουσουλμανικούς στρατούς στη Συρία, όπου ο Χαλίντ οδήγησε τα στρατεύματά του σε μια πρωτοποριακή πορεία μέσα από την άνυδρη Συριακή Έρημο, ενισχύοντας τη φήμη του ως εξαιρετικός στρατηγός.
Οι αποφασιστικές νίκες του εναντίον των Ρωμαίων (Βυζαντινών) στις μάχες του Ατζναντάιν (634), Φαχλ (634 ή 635), Δαμασκού (634–635) και Γιαρμούκ (636) οδήγησαν στην κατάκτηση του μεγαλύτερου μέρους του Λεβάντε από τον μουσουλμανικό στρατό.
Ωστόσο, ο Ουμάρ τον υποβίβασε και τον απομάκρυνε από την ανώτατη διοίκηση.
Ο Χαλίντ συνέχισε να υπηρετεί ως βασικός υπολοχαγός του διαδόχου του, Αμπού Ουμπάιντα ιμπν αλ-Τζαράχ, στις πολιορκίες της Χομς και του Χαλεπίου, καθώς και στη Μάχη του Κιννασρίν, όλες μεταξύ 637–638, οι οποίες οδήγησαν στην υποχώρηση των ρωμαϊκών (βυζαντινών) στρατευμάτων από τη Συρία υπό τον Αυτοκράτορα Ηράκλειο.
Περί το 638, ο Ουμάρ απέλυσε τον Χαλίντ από τη διοίκηση της επαρχίας Τζουντ Κιννασρίν. Ο Χαλίντ απεβίωσε το 642, είτε στη Μεδίνα είτε στη Χομς.
