ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Ο Μάικλ Λίντιν ήταν σύμβουλος για την τρομοκρατία την εποχή Ρέιγκαν και στρατηγικός αναλυτής του Ψυχρού Πολέμου
Του Μπέντζαμιν Γουάινταλ, Fox News
Ο Μάικλ Α. Λίντιν, διακεκριμένος Αμερικανός ιστορικός και διανοούμενος, απεβίωσε την Κυριακή στο σπίτι της κόρης του στο Τέξας, μετά από σειρά μικρών εγκεφαλικών επεισοδίων. Ήταν 83 ετών.
Ο Λίντιν διαδραμάτισε ενεργό ρόλο στην κατάρρευση της κομμουνιστικής Σοβιετικής Ένωσης και των συμμάχων της πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα στην Ανατολική Ευρώπη.
Ο Λίντιν υπηρέτησε ως ειδικός σύμβουλος για την τρομοκρατία υπό τον υπουργό Εξωτερικών του Προέδρου Ρόναλντ Ρέιγκαν, Αλεξάντερ Χέιγκ, και αργότερα εργάστηκε ως σύμβουλος στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας.
Ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Ντέιβιντ Π. Γκόλντμαν, γράφοντας για την Asia Times, υποστήριξε ότι η προσωπική συμβολή του Λίντιν στη νίκη των ΗΠΑ στον Ψυχρό Πόλεμο «υπερβαίνει κατά πολύ όσα καταγράφονται δημόσια».
Ο Γκόλντμαν σημείωσε ότι το 1983, η κυβέρνηση Ρέιγκαν έστειλε τον Λίντιν, έναν μελετητή της ιταλικής ιστορίας και του φασισμού, να συναντήσει τον Ιταλό πρωθυπουργό Μπετίνο Κράξι, προκειμένου να τον πείσει να επιτρέψει την ανάπτυξη πυραύλων Πέρσινγκ των ΗΠΑ για να αντιμετωπιστεί η αυξανόμενη σοβιετική επιθετικότητα.
Ο Γκόλντμαν πρόσθεσε: «Το περιστατικό αντικατοπτρίζει την υψηλή εμπιστοσύνη που απολάμβανε ο Λίντιν στην κυβέρνηση Ρέιγκαν και τον στρατηγικό ρόλο που διαδραμάτισε».
Μετά την αποδοχή των πυραύλων από την Ιταλία, ο τότε σοσιαλδημοκράτης Γερμανός καγκελάριος Χέλμουτ Σμιτ, που αρχικά δίσταζε να φιλοξενήσει τους πυραύλους στη χώρα του, συμφώνησε τελικά με την απαίτηση του Ρέιγκαν.
Ο Λίντιν θαύμαζε τον Αμερικανό αντικομμουνιστή φιλόσοφο Σίντνεϊ Χουκ, ο οποίος κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου δήλωνε ότι «η ελευθερία είναι λέξη που απαιτεί αγώνα».
Μετά την ήττα του κομμουνισμού, ο Λίντιν στράφηκε με την ίδια μαχητική κοσμοθεωρία του ενάντια σε νέους εχθρούς των ΗΠΑ: τον ριζοσπαστικό ισλαμισμό στο Ιράν, το ολοκληρωτικό καθεστώς της Βόρειας Κορέας και δικτάτορες σε αραβικές και λατινοαμερικανικές χώρες που επιδίωκαν την εξάλειψη των ΗΠΑ.
Το 2003, ως ερευνητής στην Έδρα Ελευθερίας του Αμερικανικού Ινστιτούτου Επιχειρήσεων, ο Λίντιν έγραψε για τον «Άξονα του Κακού» του πρώην προέδρου Τζορτζ Γ. Μπους (Ιράν, Βόρεια Κορέα, Ιράκ):
«Οι περισσότεροι σχολιαστές χλεύασαν την ίδια την ιδέα του Άξονα του Κακού, όπως γελούσαν με την περιγραφή του Ρέιγκαν για τη Σοβιετική Ένωση ως “Αυτοκρατορία του Κακού”.
»Οι βαθυστόχαστοι διανοούμενοι γελούσαν με τον Ρέιγκαν και στη συνέχεια προειδοποιούσαν σοβαρά ότι τέτοια γλώσσα δεν ήταν μόνο παραπλανητική αλλά και προκλητική, σαν να γινόταν πιο επιθετικό το Κρεμλίνο εξαιτίας της ομιλίας του προέδρου».
Ο Λίντιν τόνιζε τη σημασία της αμερικανικής ηγεσίας που εμπνέει όσους βρίσκονται παγιδευμένοι σε ολοκληρωτικά καθεστώτα:
«Οι μεγαλύτεροι μαχητές της ελευθερίας της Σοβιετικής Ένωσης, από τον [Βλαντιμίρ] Μπουκόφσκι μέχρι τον [Νατάν] Σαράνσκι, έγραψαν αργότερα για το κύμα ελπίδας που ένιωσαν όταν είδαν ότι ο Αμερικανός πρόεδρος κατανοούσε τον λόγο του αγώνα τους».
Με το ίδιο διανοητικό οπλοστάσιο ελευθερίας, ο Λίντιν επικεντρώθηκε στον κύριο προβληματισμό του τον 21ο αιώνα: την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν.
Κέρδισε τεράστιο σεβασμό και επαίνους από Ιρανούς αντιφρονούντες που επιδίωκαν τη διάλυση του θεοκρατικού καθεστώτος στην Τεχεράνη, του χειρότερου κρατικού χορηγού της τρομοκρατίας παγκοσμίως, σύμφωνα με το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ.
Η σύζυγός του, Μπάρμπαρα, δήλωσε στο Fox News Digital: «Το μόνο που λυπάμαι είναι ότι δεν πρόλαβε να δει την πτώση του καθεστώτος».
Ο Λίντιν δεν υποστήριζε στρατιωτική επέμβαση στο Ιράν. Αντιθέτως, εφάρμοζε το αντιασοβιετικό σχέδιο του Ρέιγκαν για το ιρανικό θεοκρατικό καθεστώς.
Το 2005, είπε στον Μπριτ Χιουμ του Fox News ότι «ο δυτικός κόσμος, και ιδιαίτερα οι Ηνωμένες Πολιτείες», πρέπει να στηρίξουν τους πολιτικούς κρατούμενους στο Ιράν και τις διαδηλώσεις κατά του καθεστώτος.
Πρότεινε: «Θα έπρεπε να δίνουμε χρήματα στους διάφορους… ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς στα Φαρσί, κάποιους εδώ, κάποιους στην Αγγλία, στη Σουηδία, στη Γερμανία, για να μεταδίδουν και να μοιράζονται με τον ιρανικό λαό τις πλέον αποδεδειγμένες τεχνικές για μια επιτυχημένη, μη βίαιη επανάσταση».
Εισήγαγε τη φράση «Πιο γρήγορα, παρακαλώ!» στο ευρέως διαβασμένο ιστολόγιό του στο PJ Media, για να υποδηλώσει την επείγουσα ανάγκη να εξουδετερωθούν οι εχθροί της Αμερικής και να σταματήσει η ισλαμιστική τρομοκρατία.
Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπενιαμίν Νετανιάχου, απέτισε φόρο τιμής στον Λίντιν σε ανάρτησή του στο «X», γράφοντας:
«Η κατανόηση του Μάικλ για τον αμερικανικό και τον εβραϊκό λαό αποτέλεσε τη βάση της ακλόνητης πίστης του στο μέλλον της Αμερικής και του Ισραήλ, καθώς και στη διαρκή συμμαχία και φιλία μας».
Ο Λίντιν γεννήθηκε στο Λος Άντζελες το 1941 και έγραψε πολυάριθμα βιβλία για την εθνική ασφάλεια, συμπεριλαμβανομένου του Perilous Statecraft: An Insider’s Account of the Iran-Contra Affair. Απέκτησε διδακτορικό στην ιστορία και τη φιλοσοφία από το Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν-Μάντισον, με ακαδημαϊκό σύμβουλο τον διακεκριμένο ιστορικό Τζορτζ Μος, ο οποίος είχε διαφύγει από τη ναζιστική Γερμανία.
Ο Λίντιν καθοδήγησε μια νέα γενιά ακαδημαϊκών, δημοσιογράφων, μελετητών δεξαμενών σκέψης και συγγραφέων από το σπίτι του στο Τσέβι Τσέις, το οποίο λειτουργούσε ως άτυπο σαλόνι για διανοούμενους και νεοαφιχθέντες στην Ουάσιγκτον.
