ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Καθώς η αβεβαιότητα βαθαίνει για τη Γάζα και τις φημολογούμενες διαπραγματεύσεις ΗΠΑ-Ιράν, το Ισραήλ βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι, ακινητοποιημένο από την απραξία ενώ ο κόσμος προχωρά.
Τις τελευταίες εβδομάδες, γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο να διακρίνει κανείς τι πραγματικά συμβαίνει πίσω από τις κλειστές πόρτες στις σχέσεις ΗΠΑ-Ισραήλ.
Ενώ οι δημόσιες δηλώσεις παραμένουν διπλωματικές, το υπονοούμενο αφηγείται μια πιο περίπλοκη ιστορία.
Το Ισραήλ δέχεται κύματα κριτικής, κατηγορούμενο για καθυστέρηση και στρατηγική αναποφασιστικότητα.
Την ίδια στιγμή, ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ περιόδευσε στη Μέση Ανατολή, προσεγγίζοντας θερμά τα κράτη του Κόλπου, ενώ απέφυγε επιδεικτικά κάθε σημαντική αναφορά στο Ισραήλ.
Αυτή η σιωπή συνέπεσε με φήμες για μια συμφωνία υπό διαμόρφωση μεταξύ ΗΠΑ και Ιράν, που περιθωριοποιεί περαιτέρω το Ισραήλ από τις κρίσιμες περιφερειακές εξελίξεις.
Η κατάσταση έγινε ακόμα πιο θολή με την ανανέωση των στρατιωτικών επιχειρήσεων στη Γάζα.
Οι στόχοι παραμένουν ασαφείς, και η ευρύτερη στρατηγική εικόνα είναι μακριά από ξεκάθαρη.
Σε αυτό το πλαίσιο, ανακύπτει ένα καίριο ερώτημα: τι ακολουθεί; Ή, πιο ακριβώς: τι θα κάνει το Ισραήλ, αν κάνει κάτι, για να διαμορφώσει το μέλλον;
Ο Τραμπ έχει εκφράσει την πρόθεση να συνεχίσει το «Σχέδιο για τη Γάζα», ενώ αναφορές –κάποιες εικαστικές– κάνουν λόγο για πιθανό μαζικό επανεποικισμό των κατοίκων της Γάζας στη Λιβύη, και πιο πρόσφατα, στην Ιορδανία.
Μέσα σε αυτό το σκηνικό, θα πάρει το Ισραήλ την πρωτοβουλία ή θα συνεχίσει την τρέχουσα πορεία της πολιτικής αδράνειας;
Η παρούσα στιγμή μοιάζει να έχει παγώσει στον χρόνο. Σε μια εποχή υπερ-επιταχυνόμενων κύκλων ειδήσεων και παγκόσμιων ελιγμών, η πολιτική ηγεσία του Ισραήλ φαίνεται παράλυτη – ανταποκρίνεται αργά, αν ανταποκρίνεται καθόλου, στις ταχύτατα εξελισσόμενες περιφερειακές εξελίξεις.
Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, τόσο η κυβέρνηση Μπάιντεν όσο και η κυβέρνηση Τραμπ έχουν τονίσει ότι ο χρόνος είναι κρίσιμος.
Το Ισραήλ, προειδοποίησαν, θα πρέπει να δράσει γρήγορα για να προστατεύσει τα συμφέροντά του.
Ωστόσο, τίποτα ουσιαστικό δεν έχει συμβεί, πέρα από τις εξελίξεις στον Λίβανο και τη Συρία.
Είναι δύσκολο να αποφύγει κανείς το συμπέρασμα ότι ζούμε σε μια εποχή παράλυσης – μια πολιτική της στασιμότητας.
Από την ισραηλινή σκοπιά, αυτή έχει γίνει η νέα κανονικότητα.
Και όταν μένεις ακίνητος ενώ ο κόσμος κινείται, δεν καθορίζεις την κατεύθυνση – απλώς παρασύρεσαι.
Μέσα σε αυτή την ομίχλη, όπου το φως του αύριο δεν διαπερνά, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ποια απότομη στροφή μπορεί να κάνει το Ισραήλ – ή ποια πολιτική ανατροπή μπορεί να προκύψει από τον Λευκό Οίκο.
