


Ο γνωστός φιλέλληνας και φιλοϊσραηλινός αναλυτής, Μάικλ Ρούμπιν, εξαπέλυσε σφοδρή κριτική στην Αμερικανίδα διπλωμάτισσα, Γιούρι Κιμ, για τον ρόλο της ως πρεσβευτή στην Αλβανία.
Καθώς η δεύτερη θητεία του Ντόναλντ Τραμπ εξελίσσεται, οι πρεσβευτικές του επιλογές υπόκεινται σε εξονυχιστικό έλεγχο, ιδιαίτερα για κρίσιμες θέσεις στην Ασία.
Με την αυξανόμενη επιθετικότητα του Πεκίνου, η ισχυρή ηγεσία στη Μανίλα είναι ζωτικής σημασίας. Οι φήμες ότι η Γιούρι Κιμ, η οποία έχει επικριθεί για τη διαχείριση κρίσεων στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ και την Αλβανία, μπορεί να διοριστεί ως πρέσβειρα των ΗΠΑ στις Φιλιππίνες προκαλούν ανησυχίες.
Σε μακροσκελές άρθρο του υπό τον τίτλο The U.S. Won’t Defeat China if Ambassadors Fail Upwards, γράφει μεταξύ άλλων:
Η Γιούρι Κιμ έγινε διαβόητη όταν, στις 14 Σεπτεμβρίου 2023, δέχθηκε σκληρές ερωτήσεις για την πολιτική του Υπουργείου Εξωτερικών προς το Ναγκόρνο-Καραμπάχ, αφού παρέμεινε αδρανής κατά τη διάρκεια του παράνομου δεκάμηνου αποκλεισμού της αρμενικής περιοχής από το Αζερμπαϊτζάν.
«Δεν θα ανεχθούμε καμία στρατιωτική ενέργεια.
»Δεν θα ανεχθούμε καμία επίθεση στον λαό του Ναγκόρνο-Καραμπάχ.
»Αυτό είναι απολύτως ξεκάθαρο», δήλωσε στην Επιτροπή Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας.
Πέντε ημέρες αργότερα, οι δυνάμεις του Αζερμπαϊτζάν εισέβαλαν στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ και προχώρησαν σε εθνοκάθαρση του 1.700 ετών αρμενικού χριστιανικού πληθυσμού της περιοχής.
Μακριά από το «δεν θα ανεχθούμε», η Κιμ και οι συνάδελφοί της δεν έκαναν τίποτα, αποτυγχάνοντας ακόμα και μετά τα γεγονότα να χαρακτηρίσουν αυτό που συνέβη ως «εθνοκάθαρση», προτιμώντας αντ’ αυτού να μιλούν για «αποπληθυσμό» σε παθητική φωνή.
Αν υπήρχε πρέσβης που να προσωποποιεί την «χάρτινη τίγρη», αυτή είναι η Κιμ.
Μετά την αποτυχία της στη Γερουσία, αν έπρεπε να κάνει δήλωση απειλώντας με σοβαρές συνέπειες τις ενέργειες της Κίνας, κανείς στο Πεκίνο δεν θα την έπαιρνε στα σοβαρά.
Αυτό θα μπορούσε να είναι εξαιρετικά επικίνδυνο, καθώς η αντιλαμβανόμενη αδυναμία της Κιμ θα μπορούσε να ενθαρρύνει το Πεκίνο σε στρατιωτική δράση.
Το πρόβλημα, ωστόσο, δεν περιορίζεται μόνο στη θητεία της ως υπηρεσιακής υφυπουργού.
Η Κιμ απέτυχε επίσης στη θητεία της ως πρέσβης στην Αλβανία. Κανονικά, μια θέση στα Τίρανα θα έπρεπε να είναι ομαλή.
Οι Αλβανοί είναι φιλοαμερικανοί και λαμβάνουν σοβαρά υπόψη την καθοδήγηση του Αμερικανού πρεσβευτή, περισσότερο από πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Ωστόσο, η αλβανική δημοκρατία δεν είναι χωρίς προβλήματα.
Ο πρωθυπουργός Έντι Ράμα ακολουθεί τον λαϊκιστικό δρόμο που χάραξε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην Τουρκία, αποδυναμώνοντας τη δημοκρατία στην Αλβανία.
Όπως ο Ερντογάν, ο Ράμα στοχεύει τις εθνοτικές μειονότητες και προσπαθεί να αξιοποιήσει την πολιτική εξουσία για προσωπικό κέρδος.
Σε αυτό το πλαίσιο και λόγω της επιθυμίας του να αναπτύξει τη Ριβιέρα της Αλβανίας —μια περιοχή όπου ζει η ελληνική εθνοτική μειονότητα της Αλβανίας— φυλάκισε τον Φρέντι Μπελέρι, τον εκλεγμένο δήμαρχο μιας από τις πιο γραφικές πόλεις της Ριβιέρας.
Η Κιμ υποβάθμισε το περιστατικό· δεν ήθελε να διαταράξει την προσωπική της σχέση με τον Ράμα.
Η απόφαση της Κιμ να αγνοήσει και να επιτρέψει να κλιμακωθεί το διεφθαρμένο σχέδιο του Ράμα, ωστόσο, εξελίχθηκε σε διπλωματική κρίση μεταξύ Αλβανίας και Ελλάδας που εκτροχίασε την περιφερειακή συνεργασία και ενσωμάτωση κατά τη διάρκεια της ουκρανικής κρίσης.
Το γεγονός ότι η Κιμ ασκούσε ανοιχτά πιέσεις στο Υπουργείο Εξωτερικών για τον διορισμό της ως πρέσβη στην Τουρκία ενώ ταυτόχρονα εξέφραζε γνώμη εναντίον της Ελλάδας σε μια διαμάχη ήταν το λιγότερο άκομψο.
Υπάρχει επίσης μια συνιστώσα ασφαλείας στην πιθανή υποψηφιότητα της Κιμ.
Νοτιοκορεάτικες πηγές ανέφεραν το 2023 ότι έχουν καταγράψει αδιάκριτες συμπεριφορές της Κιμ σε βίντεο, όταν ήταν βοηθός του υφυπουργού Κρις Χιλ και μέλος της αμερικανικής αντιπροσωπείας στις Συνομιλίες των Έξι για το πυρηνικό πρόγραμμα της Βόρειας Κορέας.
Αν οι Νοτιοκορεάτες αξιωματούχοι ασφαλείας συζητούν ανοιχτά για τέτοια ζητήματα σε μια περίοδο που η Κιμ βρισκόταν στην Αλβανία και δεν είχε προγραμματιστεί να αναλάβει άλλη θέση στην Ασία, είναι απίθανο να επινοούν τέτοιες κατηγορίες.
Η ευπάθεια σε εκβιασμό θα πρέπει να αποτελεί μείζονα ανησυχία για οποιονδήποτε βρίσκεται στην πρώτη γραμμή με την Κίνα.
Ο Τραμπ έχει καταστήσει σαφές ότι η δεύτερη θητεία του δεν πρέπει να είναι «όπως συνήθως».
Στοχεύει σε μια «ομάδα ονείρων» αφιερωμένη στο να αντιμετωπίσει και να ανακόψει την άνοδο της Κίνας, μετά από δεκαετίες που το Πεκίνο παραπλάνησε και εξαπάτησε Αμερικανούς αξιωματούχους από όλο το πολιτικό φάσμα.
Ενώ ο Ρούμπιο δεν έχει αναλάβει ακόμη πλήρως τα καθήκοντά του ως υπουργός, το Υπουργείο Εξωτερικών φαίνεται να λειτουργεί αυτόνομα με τρόπο που θα μπορούσε να υπονομεύσει την επιτυχία των ΗΠΑ.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν χρειάζονται άλλη Γκλάσπι, ούτε θα πρέπει διπλωμάτες που έχουν αποτύχει δύο φορές να λαμβάνουν τρίτη ευκαιρία στις πρώτες γραμμές της αμερικανικής πολιτικής.
Αν η θητεία αποτελεί πρόβλημα, τα προξενεία στον Καναδά προσφέρουν λύση· η Μανίλα όχι.
Γιατί ο Μάικλ Ρούμπιν εξαπέλυσε επίθεση στη Γιούρι Κιμ
Ο Μάικλ Ρούμπιν στο άρθρο του υποστηρίζει ότι, καθώς η δεύτερη θητεία του Ντόναλντ Τραμπ εξελίσσεται, οι πρεσβευτικές του επιλογές βρίσκονται υπό εξέταση, ιδιαίτερα για κρίσιμες θέσεις στην Ασία.
Με την αυξανόμενη επιθετικότητα του Πεκίνου, η ισχυρή ηγεσία στη Μανίλα θεωρείται ζωτικής σημασίας.
Φήμες ότι η Γιούρι Κιμ, η οποία έχει δεχθεί κριτική για τη διαχείριση κρίσεων στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ και στην Αλβανία, μπορεί να διοριστεί ως πρέσβειρα των ΗΠΑ στις Φιλιππίνες, προκαλούν ανησυχία, υποστηρίζει ο κορυφαίος Αμερικανός αναλυτής.
Οι αξιωματούχοι της διπλωματικής υπηρεσίας συχνά παραπονιούνται, υποστηρίζει ο Ρούμπιν, για πολιτικούς διορισμούς που θεωρούνται αναρμόδιοι πρεσβευτές, αλλά υπάρχουν περιπτώσεις όπου αυτοί οι διορισμοί διακρίνονται.
Τέτοια παραδείγματα περιλαμβάνουν τον Α. Γουές Μίτσελ, ο οποίος αναδιάρθρωσε την πολιτική της Ανατολικής Μεσογείου, και τον Ρίτσαρντ Βέρμα, που διακρίθηκε ως πρέσβης στην Ινδία.
Ωστόσο, υπάρχουν και αποτυχίες, όπως η Άπριλ Γκλάσπι, η οποία θεωρήθηκε υπεύθυνη για την εσφαλμένη διαχείριση πριν την εισβολή του Ιράκ στο Κουβέιτ, και η Μπάρμπαρα Μποντίν, που απέτυχε στην Υεμένη.
Συγκεκριμένα, ο Μάικλ Ρούμπιν υπενθυμίζει ότι, η Άπριλ Γκλάσπι έγινε, δικαίως ή αδίκως, το σύμβολο της ανικανότητας όταν το 1990 φάνηκε να δίνει άθελά της το πράσινο φως στον Ιρακινό Πρόεδρο Σαντάμ Χουσεΐν για να εισβάλει στο Κουβέιτ.
Η Μπάρμπαρα Μποντίν απέτυχε στη διαχείριση της Υεμένης πριν και μετά την έρευνα για το περιστατικό του U.S.S. Cole.
Το 2006, πριν από την Αραβική Άνοιξη, ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Αίγυπτο, Φρανκ Ριτσιαρντόνε, δήλωσε σε φοιτητές ότι «ο Πρόεδρος Μουμπάρακ είναι γνωστός και σεβαστός στις Ηνωμένες Πολιτείες.
»Αν έπρεπε να θέσει υποψηφιότητα στις ΗΠΑ, πιστεύω ότι θα μπορούσε να κερδίσει τις εκλογές».
Η δήλωση αυτή θεωρήθηκε υποκριτική και αντανακλούσε τόσο ανικανότητα, ενόψει της επικείμενης Αραβικής Άνοιξης, όσο και υπονόμευση της δημοκρατικής ατζέντας του Προέδρου Τζορτζ Μπους.
Το Γραφείο του Γενικού Επιθεωρητή ήταν ιδιαίτερα σκληρό για τη διαχείριση της πρεσβείας στο Μπαχρέιν από τον Τόμας Κραγιέσκι.
Το κύριο πρόβλημα είναι ότι οι εσωτερικές πολιτικές και οι διαδικασίες συχνά υπερισχύουν της αξιολόγησης των ικανοτήτων των υποψηφίων.
Πολλοί διπλωμάτες προωθούνται παρά τις αποτυχίες τους, κάτι που αποδυναμώνει την αποτελεσματικότητα της εξωτερικής πολιτικής.
Όπως σε κάθε γραφειοκρατία, ορισμένοι πρεσβευτές διαπρέπουν και άλλοι αποτυγχάνουν, αλλά οι περισσότεροι είναι μέτριοι.
Το πρόβλημα στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ είναι ότι τα γραφειοκρατικά συμφέροντα και οι διαδικασίες συχνά υπερισχύουν της πραγματικής αξιολόγησης των δυνατοτήτων των υποψηφίων.
Καθώς οι πρεσβευτές συνδέονται με ανώτερους προστάτες, η εσωτερική πολιτική συχνά υπερισχύει της ειλικρινούς εξέτασης της εθνικής ασφάλειας.
Αυτό οδηγεί στην τάση πολλών διπλωματών να προωθούνται παρά τις αποτυχίες τους, και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ να τους τοποθετεί σε θέσεις που επιθυμούν, αλλά για τις οποίες δεν είναι κατάλληλοι.
Για να αντιμετωπίσουν την Κίνα, οι ΗΠΑ πρέπει να τοποθετήσουν τους καλύτερους διπλωμάτες τους στο Πεκίνο, την Ταϊπέι και στις χώρες-πρώτη γραμμή, όπως οι Φιλιππίνες.
Οι Φιλιππίνες είναι ιδιαίτερα κρίσιμες λόγω της θέσης τους στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, όπου η Κίνα χρησιμοποιεί τη «γραμμή των εννέα σημείων» για να δικαιολογήσει τις επεκτατικές της βλέψεις.
Η Γιούρι Κιμ έχει κατηγορηθεί για αποτυχία σε πολλές κρίσιμες περιστάσεις.
Στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, απέτυχε να αποτρέψει την εισβολή του Αζερμπαϊτζάν, ενώ στην Αλβανία, η αδυναμία της να αντιμετωπίσει τη διαφθορά και την κατάλυση της δημοκρατίας από τον πρωθυπουργό Έντι Ράμα προκάλεσε διπλωματική κρίση με την Ελλάδα.
Επιπλέον, υπάρχουν ισχυρισμοί για υποθέσεις ευπάθειας σε εκβιασμούς κατά τη διάρκεια της θητείας της στις συνομιλίες για το πυρηνικό πρόγραμμα της Βόρειας Κορέας.
Εάν ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Μάρκο Ρούμπιο θέλουν πραγματικά να περιορίσουν την Κίνα, πρέπει να αποφύγουν διορισμούς που θα μπορούσαν να αποδυναμώσουν την αμερικανική διπλωματική παρουσία σε κρίσιμα μέτωπα.
Η Μανίλα δεν είναι θέση για πειραματισμούς ή για να χρησιμοποιηθεί ως «παρηγορητικό έπαθλο» για αποτυχημένους διπλωμάτες, υποστηρίζει ο Μάικλ Ρούμπιν.