ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Ήταν ο Αβραάμ Λίνκολν που δανείστηκε από το Βιβλίο των Παροιμιών όταν περιέγραψε τη δέσμευση της Αμερικής στην ατομική ελευθερία ως το «χρυσό μήλο» που προστατεύεται από το «ασημένιο πλαίσιο» του Αμερικανικού Συντάγματος.
Ο Λίνκολν δήλωσε το 1861 ότι «υπάρχει στην Ένωση μια κρίσιμη υπόσχεση για “Ελευθερία για όλους”» και σημείωσε ότι ήταν «η αρχή που ανοίγει τον δρόμο για όλους —δίνει ελπίδα σε όλους— και, κατά συνέπεια, επιχειρηματικότητα και βιομηχανία σε όλους».
«Η έκφραση αυτής της αρχής», τόνισε ο Λίνκολν, «στη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας μας, ήταν εξαιρετικά ευτυχής και τυχερή».
Ο μεγαλύτερος Αμερικανός πρόεδρος συνέχισε: «Χωρίς αυτήν, όπως και με αυτήν, θα μπορούσαμε να έχουμε κηρύξει την ανεξαρτησία μας από τη Μεγάλη Βρετανία.
»Αλλά χωρίς αυτήν, νομίζω, δεν θα μπορούσαμε να έχουμε εξασφαλίσει την ελεύθερη κυβέρνησή μας και την επακόλουθη ευημερία μας.
»Κανένας καταπιεσμένος λαός δεν θα πολεμήσει και δεν θα αντέξει, όπως έκαναν οι πατέρες μας, χωρίς την υπόσχεση για κάτι καλύτερο από μια απλή αλλαγή αφεντάδων».
«Η διακήρυξη αυτής της αρχής», συνέχισε ο Λίνκολν, «εκείνη την εποχή, ήταν η λέξη, “κατάλληλα ειπωμένη”, που έχει αποδειχθεί ως το “χρυσό μήλο” για εμάς.
»Η Ένωση και το Σύνταγμα είναι το ασημένιο πλαίσιο που δημιουργήθηκε γύρω από αυτό.
»Το πλαίσιο δημιουργήθηκε όχι για να κρύψει ή να καταστρέψει το μήλο, αλλά για να το στολίσει και να το διατηρήσει.
»Το πλαίσιο δημιουργήθηκε για το μήλο —όχι το μήλο για το πλαίσιο».
«Ας δράσουμε λοιπόν», προέτρεψε ο Λίνκολν όλους τους Αμερικανούς πολίτες τότε και στο μέλλον, «ώστε ούτε το πλαίσιο ούτε το μήλο να θολώσουν, να μελανιάσουν ή να σπάσουν ποτέ.
»Για να δράσουμε έτσι, πρέπει να μελετήσουμε και να κατανοήσουμε τα σημεία κινδύνου».
Η Δεύτερη Εναρκτήρια Ομιλία του Προέδρου Τραμπ είχε στον πυρήνα της την κρίσιμη υπόσχεση:
«Θα δημιουργήσουμε μια κοινωνία που θα είναι χωρίς διακρίσεις χρώματος και βασισμένη στην αξιοκρατία».
Αυτό είναι που απαιτεί το Αμερικανικό Σύνταγμα από τη στιγμή που επικυρώθηκε η 14η Τροπολογία, κάτι που συχνά τα τελευταία χρόνια παραβιάζεται.
«Ο τρόπος για να σταματήσουμε τις διακρίσεις βάσει της φυλής είναι να σταματήσουμε να κάνουμε διακρίσεις βάσει της φυλής», όπως το διατύπωσε ο Πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ Ρόμπερτς πριν από πάνω από μια δεκαετία σε μια κρίσιμη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, και αυτή η πεποίθηση είναι η ουσία της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας και του Συντάγματος όπως τροποποιήθηκε: Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ίσοι, και αυτό, φυσικά, σημαίνει όλοι οι άνδρες και οι γυναίκες παντού.
Υπάρχουν πολλοί επικριτές της ομιλίας επειδή ήταν, αναγκαστικά, διχαστική.
Έπρεπε να είναι. Ήταν μια αποκήρυξη σχεδόν όλων όσων συνέβησαν τα τελευταία τέσσερα χρόνια και μάλιστα των οκτώ χρόνων της θητείας του Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα στον Λευκό Οίκο.
Ο Τραμπ είναι δεσμευμένος στο «μεγάλο έργο» της αποκατάστασης της υπόσχεσης της Διακήρυξης, όπως πραγματώθηκε από το Σύνταγμα που τροποποιήθηκε με την 13η, 14η και 15η Τροπολογία: ισότητα ενώπιον του νόμου — για όλους.
Η Δεύτερη Εναρκτήρια Ομιλία του Λίνκολν ήταν επίσης μια διχαστική ομιλία.
Πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά;
Το έθνος είχε καταστραφεί από πολύ χειρότερα από βαθιές πολιτικές διαιρέσεις: από έναν αναγκαίο αλλά αιματηρό Εμφύλιο Πόλεμο.
Ο Λίνκολν δήλωσε το 1865: «Αν, όμως, ο Θεός θελήσει να συνεχιστεί [ο πόλεμος], μέχρι να βυθιστεί όλος ο πλούτος που σωρεύτηκε από τα διακόσια πενήντα χρόνια απλήρωτης δουλείας, και μέχρι να πληρωθεί κάθε σταγόνα αίματος που χύθηκε με το μαστίγιο με μια άλλη σταγόνα από το ξίφος, όπως ειπώθηκε πριν από τρεις χιλιάδες χρόνια, τότε πρέπει ακόμα να ειπωθεί: “Οι κρίσεις του Κυρίου είναι αληθινές και δίκαιες όλες μαζί”».
Δεν γίνεται πιο διχαστική από αυτή τη δήλωση, αλλά οι δηλώσεις του Προέδρου Τραμπ για την εργαλειοποίηση του συστήματος Δικαιοσύνης, για την κρίση στα νότια αμερικανικά σύνορα και για τόσα άλλα θα φανούν σκληρές σε πολλούς από την αριστερά της Αμερικής.
Αλλά αυτές οι δηλώσεις δεν είναι «σκληρές», αλλά, είναι «αυστηρές αλλά δίκαιες».
Η κατάσταση διάλυσης που άφησε πίσω της η προεδρία του Τζο Μπάιντεν είναι αναμφισβήτητη, αν και θα την αρνηθούν οι κομματικοί υποστηρικτές.
«Ωστόσο, πρέπει να ειπωθεί», και ο Πρόεδρος Τραμπ το είπε.
Η Αμερική πρόκειται να επανακτήσει την κυριαρχία της στα σύνορα και να επιβάλει τις συνθήκες στις οποίες έχει δεσμευτεί.
Η ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας πρέπει να άκουσε τις παρατηρήσεις του Προέδρου Τραμπ και να κατάλαβε αμέσως ότι το απόσπασμα για τη Διώρυγα του Παναμά αναφερόταν σε αυτούς.
Το άνοιγμα, και ιδιαίτερα το κλείσιμο της Δεύτερης Εναρκτήριας Ομιλίας του Τραμπ, ήταν γεμάτα αισιοδοξία.
Μια «χρυσή εποχή» για την Αμερική είναι ένας τεράστιος στόχος.
Πολλοί, συμπεριλαμβανομένου και του γράφοντα, είναι αβέβαιοι για τους δασμούς της εποχής του Προέδρου Ουίλιαμ ΜακΚίνλι.
Ωστόσο, ο γράφων δεν είναι καθόλου αβέβαιος ότι ο αμερικανικός στρατός πρέπει να επεκταθεί και η ισχύς του να ενισχυθεί σημαντικά.
Αν πιστεύετε σε μια αναγέννηση της αμερικανικής βιομηχανίας, τότε πρέπει να ελπίζετε ότι ο επιστρέψας Πρόεδρος μπορεί να πραγματοποιήσει αυτή την υπόσχεση.
Το χαρακτηριστικό γνώρισμα της ομιλίας ήταν η αδιαμφισβήτητη υπερηφάνεια για την Αμερική, και οι πατριώτες χειροκροτούν αυτή την υπερηφάνεια.
Το ότι εκατομμύρια απελάσεις εγκληματικών αλλοδαπών είναι αναγκαίες είναι δύσκολο να αμφισβητηθεί.
Το ότι το έγκλημα απειλεί εκατομμύρια Αμερικανούς είναι αδιαμφισβήτητο.
Η υπόσχεση του Προέδρου Τραμπ να υιοθετήσει τολμηρές πολιτικές για την αντιμετώπιση και των δύο ήταν η ουσία της εκστρατείας Τραμπ-Βανς, και η νέα Διοίκηση έχει την εντολή να προχωρήσει με αυτά τα προγράμματα.
Και τόσα πολλά ακόμα. Ειλικρινείς παρατηρητές θα αποδώσουν την υψηλότερη δυνατή βαθμολογία στην ομιλία του Τραμπ για την ευθύτητά της. Πρέπει να χειροκροτήσουν την αποφασιστικότητά της.
Και όσοι επιθυμούν το καλό της Δημοκρατίας θα χειροκροτήσουν επίσης τον αδιαμφισβήτητα περήφανο τόνο της Δεύτερης Εναρκτήριας Ομιλίας του Τραμπ. Ο αμερικανικός πατριωτισμός επιστρέφει σε πλήρη προβολή.
