ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Οι βάναυσες εκτελέσεις αυξάνονται στη Σαουδική Αραβία υπό τη διακυβέρνηση του πρίγκιπα διαδόχου Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν, με τους ακτιβιστές για τα ανθρώπινα δικαιώματα να χαρακτηρίζουν το πλήθος των αποκεφαλισμών και των σταυρώσεων «ανελέητο όργιο δολοφονιών».
Οι Αρχές της Σαουδικής Αραβίας έχουν εκτελέσει εκατοντάδες ανθρώπους με θανατική ποινή, από τότε που ξεκίνησε η θητεία του πρίγκιπα διαδόχου το 2015, αγγίζοντας ένα όριο που, σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία, αποκαλύπτει την «ανατριχιαστική περιφρόνηση του βασιλείου για το δικαίωμα στη ζωή».
Παρά το γεγονός ότι ο Μπιν Σαλμάν υποσχέθηκε ότι θα περιορίσει τη χρήση των θανατικών ποινών, ο αριθμός τους σχεδόν διπλασιάστηκε από τότε που ανέβηκε στο θρόνο, σύμφωνα με τη ΜΚΟ Reprieve.
Από το 2010 έως το 2014 γίνονταν κατά μέσο όρο 70,8 εκτελέσεις ανά έτος, αλλά από το 2015 έως το 2022 ο μέσος όρος ανέβηκε στις 129,5 εκτελέσεις ανά έτος – αύξηση 82%.
Πέρυσι, το βασίλειο πραγματοποίησε τουλάχιστον 172 εκτελέσεις, παρά τις επανειλημμένες υποσχέσεις του Μπιν Σαλμάν ότι θα περιορίσει το πεδίο εφαρμογής της θανατικής ποινής.
Η Σαουδική Αραβία αποκεφάλισε 81 άτομα σε μία μόνο ημέρα τον Μάρτιο του 2022, σε σύνολο 193 εκτελέσεων που σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία πραγματοποιήθηκαν στη χώρα – παρά το γεγονός ότι οι Αρχές δήλωσαν ότι ήταν μόλις 147.
Ένα αιματηρό «προνόμιο»
Οι αποκεφαλισμοί πραγματοποιούνται μόνο από τη Σαουδική Αραβία και τους Ταλιμπάν και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για διάφορα εγκλήματα, όπως φόνος, αποστασία (εγκατάλειψη του Ισλάμ), ομοφυλοφιλία, μαγεία και «πόλεμος κατά του Θεού».
Το διεθνές δίκαιο απαιτεί από τα κράτη που διατηρούν τη θανατική ποινή να περιορίζουν την εφαρμογή της στα «σοβαρότερα εγκλήματα», που είναι ευρέως αποδεκτό ότι σημαίνει ανθρωποκτονία από πρόθεση.
Μετά την προσευχή
Η ποινή εκτελείται παραδοσιακά σε δημόσια πλατεία τις Παρασκευές μετά την προσευχή για να προσελκύσει κοινό και να λειτουργήσει αποτρεπτικά.
Η πλειονότητα των κρατικών εκτελέσεων στη Σαουδική Αραβία εξακολουθεί να τελείται με αποκεφαλισμό από σπαθί –που μερικές φορές ακολουθείται από τη σταύρωση του σώματος, καθώς τα κεφάλια επιδεικνύονται σε πάσσαλο– αλλά έχουν επίσης αναφερθεί περιπτώσεις κρατουμένων που καταδικάστηκαν σε θάνατο με λιθοβολισμό.
Αποτροπιασμό προκαλεί το γεγονός ότι όσοι αντιμετωπίζουν τον αποκεφαλισμό δεν υποβάλλονται σε αναισθησία.
Η σταύρωση από την άλλη, πραγματοποιείται στο πλαίσιο της επιβαλλόμενης δημόσιας έκθεσης του σώματος μετά την εκτέλεση, κατά την οποία συχνά το αποκομμένο κεφάλι τοποθετείται δίπλα στο σώμα ως αποτρεπτικό μέσο για τους άλλους.
Μια εικόνα που κυκλοφόρησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης φαίνεται να δείχνει πέντε πτώματα να κρέμονται από έναν οριζόντιο στύλο κρεμασμένο ανάμεσα σε δύο γερανούς, μια δημόσια «υπενθύμιση» σε όσους μπορεί να σκεφτούν μια εγκληματική ζωή.
Τα πτώματα ανήκαν σε μια συμμορία πέντε ληστών, οι οποίοι αποκεφαλίστηκαν δημοσίως πριν τα πτώματά τους υψωθούν ψηλά στον αέρα, όπου παρέμειναν για μέρες.
Αν είσαι δήμιος…
«Αν αφήσω τον εαυτό μου να νιώσει έλεος ή συμπόνια για το άτομο που εκτελώ, δεν θα πεθάνει με το πρώτο χτύπημα. Θα υποφέρει. Αν η καρδιά είναι συμπονετική, το χέρι αποτυγχάνει.
»Μπορεί να χρειαστούν δύο, τρία, τέσσερα ή πέντε χτυπήματα. Ο Θεός ξέρει πόσα. Μπορεί να μην πεθάνει καν», δήλωσε ο σαουδάραβας δήμιος Μουχάμαντ Σαάντ αλ Μπεσί σε συνέντευξή του σε λιβανέζικο τηλεοπτικό κανάλι.
Ο 62χρονος είπε ότι χρειάστηκε να αποκεφαλίσει και κάποιους φίλους του στο παρελθόν, αλλά με ψυχρότητα υποστήριξε ότι «το προκάλεσαν μόνοι τους».
Ο Αλ Μπεσί είπε επίσης ότι μπορεί να πραγματοποιήσει ακρωτηριασμούς άκρων, μια τιμωρία που περιγράφεται στο Κοράνι για τους κλέφτες.
Ο ίδιος ομολόγησε ότι λιποθύμησε όταν είδε την πρώτη του εκτέλεση ως μικρό παιδί, παρότι είχε μια «αρρωστημένη» περιέργεια:
«Το πρώτο πράγμα που μου ερχόταν στο μυαλό όταν οι άνθρωποι μιλούσαν για εκτελέσεις ήταν το πεπτικό σύστημα. Ήθελα να το δω. […]», είπε.
«Τη στιγμή που ο πατέρας μου εκτελούσε τον καταδικασμένο, έτρεξα να δω το πεπτικό σύστημα, αλλά το μόνο που μπορούσα να δω ήταν το κεφάλι του ανθρώπου να “πετάει”, και εκεί που ήταν ο λαιμός, να υπάρχει ένα είδος πηγαδιού».
Αυτό ήταν το τελευταίο πράγμα που θυμόταν πριν λιποθυμήσει.
«Ξύπνησα στο αυτοκίνητο στο δρόμο για το σπίτι.
»Τη νύχτα προσπάθησα να κοιμηθώ, αλλά δεν μπορούσα.
»Είχα εφιάλτες, αλλά μόνο μία φορά. Μετά το συνήθισα».
