ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Επί τέσσερα χρόνια μαίνεται ο εμφύλιος στη Συρία και εκατομμύρια πρόσφυγες εξαρτώνται από τον ανθρωπιστικό “ορό” της Δύσης.
“Θα βγάλουν το βαρύ χειμώνα;” είναι το βασικό ερώτημα της διεθνούς συνάντησης στο γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών επισημαίνει το ρεπορτάζ της Deutsche Welle.
Γλύτωσαν τα δεινά του πολέμου, θα γλυτώσουν όμως το κρύο του χειμώνα;
Πρόκειται για τα εκατομμύρια των προσφύγων που έχουν εγκαταλείψει τις εστίες τους στη Συρία αναζητώντας ασφάλεια είτε σε άλλες πόλεις της χώρας τους είτε σε γειτονικές χώρες όπως στην Τουρκία, την Ιορδανία, το Λίβανο ακόμη και το Ιράκ.
Για την αβέβαιη τύχη των προσφύγων, ανάμεσά τους βρίσκονται και εκατομμύρια παιδιά, εκπρόσωποι από 40 χώρες και διεθνείς οργανισμούς εξετάζουν από το πρωί στο γερμανικό υπουργείο των Εξωτερικών τρόπους αντιμετώπισης μιας ακόμη ανθρωπιστικής καταστροφής.
Δεν πρόκειται για διάσκεψη χορηγών, όπως διευκρινίστηκε, αλλά για πολιτική χειρονομία αλληλεγγύης.
Σε πολλούς προσφυγικούς καταυλισμούς δεν έχουν ληφθεί μέτρα για τη βροχή και το κρύο, στο Βόρειο Ιράκ μάλιστα και στην Τουρκία οι πρόσφυγες διανυκτερεύουν σε πάρκα και δρόμους.
«Δεν πρόκειται μόνο για προσφυγική κρίση» δήλωσε η Μαρίκα Καλίβις, περιφερειακή διευθύντρια της Unicef για τη Μέση Ανατολή. «Πρόκειται για κρίση ενός κατατρεγμένου λαού και κρίση των χωρών και των κυβερνήσεων που δέχονται τους πρόσφυγες».
Πόσα χρήματα όμως χρειάζονται για την προστασία των εκατομμυρίων προσφύγων;
Η Γερμανία από το 2012 έχει διαθέσει 632 εκατομμύρια, όταν οι συνολικές ανάγκες σύμφωνα με υπολογισμούς της Unicef ανέρχονται σε 3,75 δις δολάρια.
Ο υπουργός Αναπτυξιακής Βοήθειας Γκερντ Μύλερ, έκανε έκκληση στην Ευρώπη να διαθέσει ένα δις ευρώ για να βοηθήσει τους πρόσφυγες να ξεχειμωνιάσουν.
«Εάν δεν βοηθήσουμε, εμείς οι ευρωπαϊκές χώρες, επί τόπου, τότε η προσφυγική κρίση θα έρθει στην Ευρώπη σε πολύ μεγαλύτερες διαστάσεις. Γι αυτό θα πρέπει να τους εξασφαλίσουμε την επιβίωση, αλλά και την προοπτική κυρίως στα παιδιά και στους νέους».
Το μεγαλύτερο δράμα το βιώνουν τα παιδιά. Υπολογίζονται σε έξι εκατομμύρια.
Για να μην μεγαλώσουν σαν μια χαμένη γενιά χρειάζονται βοήθεια, επισημαίνει η Μαρία Καλίβις από τη Unicef. Θα πρέπει να πάνε στο σχολείο, γιατί η μόρφωση αποτελεί το μόνο «διαβατήριο», τη μόνη ασφάλεια ζωής για να μπορέσουν να πατήσουν στα πόδια τους στη χώρα που τα φιλοξενεί.
Στο Λίβανο έχουν μοιραστεί 70.000 σχολικές τσάντες με υλικό και στην Ιορδανία 120.000 παιδιά πηγαίνουν σε σχολεία χάρη στη βοήθεια του διεθνούς οργανισμού.
