ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Έντονες επικρίσεις για τη στάση του έναντι του «Ισλαμικού Κράτους» δέχεται ο Ταγίπ Ερντογάν.
Ωστόσο πολλοί σουνίτες θεωρούν μεγαλύτερο κίνδυνο το καθεστώς Άσαντ, εκτιμά ο γερμανός ερευνητής Όλιβερ Ερνστ.
Η παθητική στάση που τηρεί η τουρκική κυβέρνηση στο ζήτημα της αντιμετώπισης των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους προκαλεί πολλά ερωτήματα σημειώνει στο ρεπορτάζ της η ελληνική υπηρεσία της DW.
Πολλοί θέτουν το ερώτημα, ποιος είναι τελικά ο μεγαλύτερος εχθρός του Ερντογάν, ο πρόεδρος της Συρίας Μπασάρ ελ Άσαντ ή οι δυνάμεις των ισλαμιστών που σπέρνουν τον τρόμο στην περιοχή;
Ο Όλιβερ Ερνστ, πολιτικός επιστήμονας και ερευνητής στο γερμανικό ίδρυμα Konrad Adenauer εκτιμά ότι το σκεπτικό της Τουρκίας είναι πιο σύνθετο.
«Από την οπτική γωνία της εξωτερικής πολιτικής και της πολιτική ασφαλείας, είμαστε αντιμέτωποι με δύο διαφορετικά σενάρια. Η σύγκρουση με το «Ισλαμικό Κράτος» είναι ασύμμετρη, όπως και εκείνη με το κουρδικό ΡΚΚ», λέει ο Γερμανός επιστήμονας.
Αντίθετα, η σύγκρουση με τον Άσαντ ανήκει στην κατηγορία των «συγκρούσεων δια αντιπροσώπων», διευκρινίζει στο μικρόφωνο της Deutsche Welle, παραπέμποντας παράλληλα στην εσωτερική διάσταση του προβλήματος.
«Για πολλούς Τούρκους, οι τζιχαντιστές συνιστούν ένα ισχυρό μέτωπο ενάντια στον Άσαντ, ο οποίος θεωρείται υπεύθυνος για το θάνατο 200 χιλιάδων ανθρώπων και την προσφυγιά εκατομμυρίων άλλων. Για πολλούς ο «Ισλαμικός Στρατός» είναι το μικρότερο κακό. Το πρόβλημα είναι ότι σχεδόν ο μισός πληθυσμός βλέπει έτσι τα πράγματα. Ενώ οι υπόλοιποι, Αλεβίτες και Κούρδοι, θεωρούν τον Άσαντ ως το μικρότερο κακό. Η Τουρκία είναι διχασμένη στο θέμα αυτό», υποστηρίζει ο γερμανός ερευνητής.
Όπως εκτιμά ο Όλιβερ Ερνστ, στόχος του Ερντογάν είναι να διασφαλίσει μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων στη Συρία.
Μέχρι τώρα δεν τα έχει καταφέρει.
Έτσι προσπαθεί να αξιοποιήσει την αρνητική αυτή δυναμική που έχει αναπτυχθεί τις τελευταίες εβδομάδες στην περιοχή για να επιτύχει το στόχο του.
«Η Τουρκία δεν αντιμετωπίζει τον Άσαντ ως μέρος μιας δυνητικής λύσης. Η τουρκική κυβέρνηση δεν πιστεύει ότι ο Άσαντ θα μπορούσε να ανήκει σε μια μεταβατική κυβέρνηση και να έχει οποιαδήποτε νομιμοποίηση», επισημαίνει ο πολιτικός επιστήμονας, υπενθυμίζοντας ότι η Τουρκία δεν αντιμετωπίζει τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο που τα αντιμετωπίζουν οι άλλοι «παίκτες».
Όπως υπογραμμίζει, «η επέλαση των δυνάμεων του «Ισλαμικού Κράτους» κατέστησε και πάλι τον Άσαντ δυνητικό σύμμαχο της Δύσης στον αγώνα κατά των τζιχαντιστών, ωστόσο, η Άγκυρα απορρίπτει μια τέτοια προοπτική και θέλει οπωσδήποτε να ξεφορτωθεί τον Άσαντ».
