ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Μια φαινομενική ύφεση μεταξύ Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (ΗΑΕ) και Τουρκίας θα μπορούσε να είναι μια από τις πιο σημαντικές γεωπολιτικές εξελίξεις στην περιοχή εδώ και δεκαετίες, ξεκινά ο Τάιλερ Ντάρντεν την ανάλυσή του στο ZeroHedge και συνεχίζει:
Εάν ο [πρίγκιπας διάδοχος των Εμιράτων] Μοχάμεντ μπιν Ζαγιέντ καταφέρει να εκμεταλλευτεί την οικονομική κρίση της Τουρκίας, τα κοιτάσματα φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου θα μπορούσαν επιτέλους να αξιοποιηθούν και να σταλούν στην αγορά.
Αν και αυτή είναι μια win-win κατάσταση για τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, δεν είναι σαφές εάν ο Ερντογάν θα είναι πρόθυμος να κάνει ό,τι είναι απαραίτητο για να διασφαλίσει την πρόοδο στην περιοχή.
Σε μια εποχή που τα μέσα ενημέρωσης και οι οικονομικοί αναλυτές επικεντρώνονται πλήρως στα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης πετρελαίου, οι αγορές φυσικού αερίου κινούνται ξανά.
Τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο, ειδικότερα, φαίνεται να είναι ανοδικά λόγω ορισμένων συνεχιζόμενων περιφερειακών εξελίξεων.
Η απροσδόκητη αλλά πολύ επιτυχημένη επίσκεψη του πρίγκιπα διαδόχου του Άμπου Ντάμπι, Μοχάμεντ, στην Τουρκία και την Αίγυπτο μπορεί να έχει μακροχρόνιες συνέπειες στην περιοχή.
Οι συμφωνίες πολλών δισεκατομμυρίων που υπογράφηκαν μεταξύ Τουρκίας και ΗΑΕ, ειδικά οι μακροπρόθεσμες επενδυτικές συμφωνίες μεταξύ του τουρκικού κρατικού επενδυτικού ταμείου και εταιρειών των ΗΑΕ, όπως το Abu Dhabi Ports, φαίνεται να είναι ένα άνοιγμα σε μια νέα εποχή συνεργασίας στην περιοχή.
Ωστόσο, η συνολική αισιοδοξία που επιδεικνύεται σε πηγές μέσων ενημέρωσης από την Τουρκία και το Άμπου Ντάμπι, πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη, καθώς οι οικονομικές συμφωνίες ενδέχεται να μην αντισταθμίσουν τον συνεχιζόμενο ανταγωνισμό εξουσίας μεταξύ του προέδρου της Τουρκίας Ερντογάν και του πρίγκιπα διαδόχου του Άμπου Ντάμπι Μοχάμεντ μπιν Ζαγιέντ.
Και τα δύο έθνη υποστηρίζουν έργα πολιτικής, στρατιωτικής και οικονομικής ισχύος στην Ανατολική Μεσόγειο και τις περιοχές της ΜΕΝΑ [Middle East and North Africa] που έχουν σχεδιαστεί για να αυξήσουν την επιρροή τους.
Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ερντογάν είδε την πρώτη επίσκεψη του πρίγκιπα Μοχάμεντ μετά από 12 χρόνια ως σημαντικό θρίαμβο.
Τα περιφερειακά του παιχνίδια εξουσίας εξακολουθούν να αποτελούν μήλο της έριδος στο Άμπου Ντάμπι, το Κάιρο και την Αθήνα.
Ενώ οι πηγές των τουρκικών μέσων ενημέρωσης είναι πολύ αισιόδοξες για την αντιληπτή τήξη των σχέσεων, άλλοι περιφερειακοί παράγοντες παρακολουθούν με ανυπομονησία να κατανοήσουν το πραγματικό αποτέλεσμα των συναντήσεων.
Η κίνηση του πρίγκιπα Μοχάμεντ δεν συνδέεται με μια σημαντική αλλαγή στην περιφερειακή γεωπολιτική, αλλά βασίζεται στη γεωοικονομία.
Όταν εξετάζουμε τη δεινή κατάσταση της τουρκικής οικονομίας, τους υψηλούς ρυθμούς πληθωρισμού και τη συνεχιζόμενη βουτιά της τουρκικής λίρας, υπάρχει ο πραγματικός κίνδυνος αποσταθεροποίησης της αυτοκρατορίας του Ερντογάν.
Ο πρίγκιπας Μοχάμεντ είναι μάστορας στον εντοπισμό και την κατανόηση καταστάσεων win-win.
Η κίνηση να ανοίξουν απευθείας γραμμές προς την Τουρκία, ειδικά προς την ταλαιπωρημένη κυβέρνηση του ΑΚΡ του Ερντογάν, είναι σοφή.
Η τουρκική οικονομία χρειάζεται απεγνωσμένα μετρητά, οι άμεσες ξένες επενδύσεις δεν χρειάζονται μόνο για τη στήριξη της συναλλαγματικής ισοτιμίας της λίρας, αλλά και τα νεοσύστατα έργα του ΑΚΡ.
Οι Άραβες επενδυτές είναι περισσότερο από πρόθυμοι να συμμετάσχουν στο συνεχιζόμενο ξεπούλημα τουρκικών περιουσιακών στοιχείων.
Μεγάλης κλίμακας περιουσιακά στοιχεία σε ενέργεια, υποδομές και χρηματοοικονομικά είναι προς αρπαγή, σε πολύ χαμηλότερες τιμές από ό,τι πριν από ένα χρόνο.
Ο πρίγκιπας Μοχάμεντ γνωρίζει επίσης ότι επενδύοντας στην Τουρκία, οι δεσμοί της Άγκυρας με άλλους θα υπονομευτούν.
Το ταξίδι του πρίγκιπα Μοχάμεντ στην Τουρκία γίνεται όλο και πιο ενδιαφέρον όταν το κατανοήσετε ως μια συντονισμένη προσπάθεια γεωοικονομικών και στρατηγικών στρατιωτικών συμφερόντων των ΗΑΕ, της Αιγύπτου, του Ισραήλ και, πιθανότατα, της Ελλάδας.
Πριν πετάξει στην Τουρκία -υποθέτει ο αναλυτής Τάιλερ Ντάρντεν- θα έχουν γίνει συζητήσεις μεταξύ του πρίγκιπα Μοχάμεντ και του Αιγύπτιου προέδρου Σίσι, Ισραηλινών παικτών και της Ελλάδας.
Τα ΗΑΕ κατάλαβαν ότι θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως γέφυρα μεταξύ των δύο πλευρών στην Ανατολική Μεσόγειο εκμεταλλευόμενοι την οικονομική κρίση της Τουρκίας.
Τα ΗΑΕ, και ιδιαίτερα ο διάδοχος του Άμπου Ντάμπι, βρίσκονται πίσω από τις Συμφωνίες του Αβραάμ με το Ισραήλ, είναι μεγάλος επενδυτής στην Αίγυπτο και είναι πρόθυμοι να επενδύσουν στην Ελλάδα και την Κύπρο.
Αυτοί οι παράγοντες σημαίνουν ότι ο πρίγκιπας Μοχάμεντ έχει γίνει ένας από τους κορυφαίους πρωταγωνιστές στην Ανατολική Μεσόγειο.
Οι επενδύσεις, η ασφάλεια και η ενέργεια συνδέονται μεταξύ τους εδώ, καθώς όλες οι διμερείς και πολυμερείς συμφωνίες βασίζονται σε αυτά τα ζητήματα.
Η ADNOC, η Mubadala του Άμπου Ντάμπι, ακόμη και οι αμυντικές εταιρείες της εμπλέκονται με την Αίγυπτο, το Ισραήλ και την Ελλάδα.
Το πλεονέκτημα για τα ΗΑΕ όσον αφορά τη συνεργασία και την υποστήριξη του East Med Gas Forum (EMGF), του οποίου θέλει να γίνει μέλος, είναι σαφές.
Όχι μόνο θα μπορούσε να ανοίξει νέα υπερπεριφερειακά ενεργειακά έργα, αλλά θα ενισχύσει επίσης σημαντικά τη συνολική κατάσταση ασφάλειας.
Η Mubadala και η AD Ports συμμετέχουν τώρα ακόμη και σε έργα και συζητήσεις με Ισραηλινούς ομολόγους τους.
Η απόκτηση από την Mubadala μεριδίου 22%, 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων στο ισραηλινό υπεράκτιο κοίτασμα φυσικού αερίου Tamar είναι μόνο ένα παράδειγμα.
Φαίνεται τώρα ότι η κίνηση του πρίγκιπα Μοχάμεντ για συνάντηση με τον Ερντογάν στην Άγκυρα θα πρέπει να αξιολογηθεί σύμφωνα με τις υπερπεριφερειακές φιλοδοξίες των Συμφωνιών των ΗΑΕ, του EMGF και των Συμφωνιών του Αβραάμ. Σφυρηλατώντας και ενισχύοντας τη συνεχιζόμενη συμμαχία East Med.
Αν και ανοίγει συζητήσεις και επενδύσεις στην Τουρκία, το Άμπου Ντάμπι όχι μόνο ανοίγει έναν δρόμο προς την επιτυχία, αλλά θα μπορούσε επίσης να μετριάσει τις επιθετικές περιφερειακές φιλοδοξίες της Τουρκίας.
Κοιτάζοντας το ζοφερό οικονομικό μέλλον της Τουρκίας, ο Ερντογάν καταλαβαίνει ότι δεν έχει την πολυτέλεια να απορρίψει τις προόδους [προέλαση;] των ΗΑΕ.
Για τα μέλη του EMGF, ιδιαίτερα την Αίγυπτο, το Ισραήλ και την Κύπρο, η πιο άμεση και ενεργή ανάμειξη του Άμπου Ντάμπι στις υποθέσεις της Τουρκίας αποτελεί πιθανό πλεονέκτημα.
Η χρηματοοικονομική δύναμη των επενδυτικών κεφαλαίων των Εμιράτων δεν πρέπει να υποτιμάται, ειδικά σε καιρό κατάρρευσης της χρηματοπιστωτικής αγοράς, όπως βλέπουμε στην Άγκυρα.
Όλα αυτά θα μπορούσαν να αναγκάσουν τον Ερντογάν να υιοθετήσει μια λιγότερο αντίπαλη στάση απέναντι στην υπεράκτια εξερεύνηση φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο.
Και για τις δύο πλευρές, θα μπορούσε να είναι μια πραγματική κατάσταση win-win.
Μέρος των υπεράκτιων επιλογών φυσικού αερίου και LNG της Ανατολικής Μεσογείου έχει προσκρούσει σε έναν τοίχο από τούβλα, λόγω της ενεργειακής μετάβασης και της γεωπολιτικής.
Αναλαμβάνοντας πολιτικούς κινδύνους ή μετριάζοντας μια πιθανή ελληνοαιγυπτιακή αντιπαράθεση με την Τουρκία, οι επενδυτές και οι φορείς θα μπορούσαν να παρακινηθούν να επιστρέψουν.
Για την Άγκυρα και το EMGF αυτό θα μπορούσε ακόμη και να οδηγήσει σε ένα μέλλον όπου η Τουρκία θα γίνει η κύρια αγορά LNG από την περιοχή.
Λόγω της τουρκικής στρατιωτικής και πολιτικής παρέμβασης, ειδικά συνδεδεμένη με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους στην Αίγυπτο, οποιαδήποτε ενεργειακή σχέση μεταξύ των χωρών τέθηκε στον πάγο.
Ορισμένοι αναλυτές πιστεύουν ότι ο πρίγκιπας Μοχάμεντ και ο Ερντογάν συζήτησαν το μέλλον της Μουσουλμανικής Αδελφότητας τις τελευταίες ημέρες και ότι τα οικονομικά θα μπορούσαν να τον πείσουν να αλλάξει τη στάση του, η Αίγυπτος και ενδεχομένως ακόμη και το Ισραήλ θα μπορούσαν στη συνέχεια να ακολουθήσουν τον πρίγκιπα Μοχάμεντ στην επανασύνδεση με την Τουρκία.
Ταυτόχρονα, η συνεχιζόμενη ευρωπαϊκή ενεργειακή κρίση άνοιξε νέες αγορές υγροποιημένου φυσικού αερίου και φυσικού αερίου μέσω αγωγών, οπότε η Τουρκία είναι πραγματικά το κεράσι στην τούρτα.
Τα πρώτα βήματα έχουν γίνει από τον πρίγκιπα Μοχάμεντ, αλλά όλα εξαρτώνται από τους υποστηρικτές του Ερντογάν.
Ο Ερντογάν θα πρέπει να σταματήσει την υποστήριξη των κομμάτων της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στην περιοχή, να μαλακώσει με τη Συρία του Άσαντ, να μειώσει την τουρκική στρατιωτική υποστήριξη προς το Κατάρ και να αφήσει το μέλλον της Λιβύης στους Λίβυους προτού πραγματοποιηθεί μια πλήρους κλίμακας προσέγγιση.
Ένα πράγμα είναι σαφές, ωστόσο, η γεωοικονομία γίνεται ολοένα και πιο σημαντικός παράγοντας στην περιοχή, καταλήγει ο Τάιλερ Ντάρντεν.
