ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Από την εισβολή στην Κύπρο το 1974, η Άγκυρα έχει να απομονωθεί τόσο διεθνώς.
Την περασμένη εβδομάδα, η Ουάσιγκτον έριξε χαστούκι στην Τουρκία, εταίρο και μέλος του ΝΑΤΟ, με κυρώσεις CAATSA για την αγορά, παραλαβή και δοκιμή ρωσικών πυραυλικών αμυντικών συστημάτων S-400.
Εν τω μεταξύ, η ΕΕ επέβαλε στην Άγκυρα μετριοπαθείς κυρώσεις, με μια τελική γραπτή προειδοποίηση πριν ληφθούν περισσότερα σκληρά μέτρα.
Τα παραπάνω αναφέρει ο αρθρογράφος: Simon A. Waldman στην ισραηλινή εφημερίδα HAARETZ.
Τίτλος: «Χάρη στον Ερντογάν, η Τουρκία δεν έχει απομονωθεί τόσο εδώ και 50 χρόνια»
Υπότιτλος: «Οι ΗΠΑ επέβαλαν κυρώσεις στην Τουρκία. Η Ευρώπη χάνει την υπομονή της με τον Ερντογάν.
Οι σχέσεις με τη Ρωσία και το Ιράν δεν είναι ρόδινες και η Άγκυρα δεν πρέπει να βασίζεται στο Κατάρ».
Η παρακμή της διεθνούς θέσης της Τουρκίας εκτυλίσσεται, παρά το γεγονός ότι η Άγκυρα μπορεί να καυχηθεί για τις πρόσφατες στρατιωτικές επιτυχίες της, που θα έπρεπε να είχαν αυξήσει τη δημοφιλία του καθεστώτος.
Αυτοί οι στρατιωτικοί θρίαμβοι περιλαμβάνουν την ανάμειξη της Τουρκίας στην κρίση του Ναγκόρνο Καραμπάχ, που τερματίστηκε με σημαντικά εδαφικά οφέλη για το Αζερμπαϊτζάν, χάρη στην τουρκική στρατιωτική βοήθεια και –σύμφωνα με πληροφορίες– την αποστολή Σύρων μισθοφόρων από την Τουρκία.
Η Τουρκία σημείωσε ακόμα μια στρατιωτική επιτυχία υποστηρίζοντας την κυβέρνηση της Λιβύης με έδρα την Τρίπολη.
Στη Συρία, η Τουρκία υποθάλπει εξτρεμιστές ισλαμιστές μαχητές σαλαφιστές, μαχητές του Τουρκμενιστάν και άλλες δυνάμεις κατά του Άσαντ.
Μέσω αυτών των μονάδων, η Τουρκία κατάφερε, μετά από αρκετές παρεμβάσεις, να εδραιωθεί σε περιοχές όπως Αφρίν, Αλ Αμπάμ, Αζάζ και Τζαραμπλούς στα δυτικά του Ευφράτη, στο Τελ Αμπιάντ και στο Ρας Αλ Αΐν, στα ανατολικά, και Ιντλίμπ πιο νότια.
H Τουρκία δεν έχει τώρα λόγο μόνο στο μέλλον της χώρας, αλλά έχει επίσης αποτρέψει την εμφάνιση κουρδικού στοιχείου στα σύνορά της.
Ωστόσο, παρά τις στρατιωτικές νίκες, η Τουρκία βρίσκεται με λίγους διεθνείς συμμάχους.
Ο Ερντογάν προειδοποιήθηκε επανειλημμένα για τις συνέπειες της προμήθειας των S-400, η ενεργοποίηση των οποίων θα μπορούσε να προκαλέσει τη διαρροή σημαντικών δεδομένων ασφαλείας του ΝΑΤΟ.
Ωστόσο, η Άγκυρα δεν άκουσε και αντ ‘αυτού αποφάσισε να δοκιμάσει τα S-400 εναντίον των F16 των ΗΠΑ.
Εν τω μεταξύ, η Ευρώπη χάνει την υπομονή της με την Τουρκία.
Κουρασμένοι από τις προσπάθειες της Άγκυρας να εκφοβίσει την Κύπρο και την Ελλάδα και να οικειοποιηθεί μέρος του φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου, οι Ευρωπαίοι ηγέτες είναι επίσης θυμωμένοι με την Άγκυρα, που απειλεί να τους στείλει ορδές προσφύγων.
Και τα ευρωπαϊκά κράτη απηύδησαν να στρέφουν το άλλο μάγουλο, κάθε φορά που ο Πρόεδρος Ερντογάν κατηγορεί δημόσια χώρες όπως η Γαλλία, η Γερμανία και οι Κάτω Χώρες.
Εάν η Άγκυρα συνεχίσει με αυτήν τη συμπεριφορά, αναμένεται από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο να επιβάλει αυστηρότερες κυρώσεις, όταν συνεδριάσει ξανά τον Μάρτιο.
Εάν η Τουρκία είχε σταματήσει την προκλητική ρητορική, είχε αντιστρέψει την επιθετική στάση της στη Μεσόγειο και είχε καταφύγει σε διπλωματικά μέσα για να επιδιώξει την αναθεώρηση των ΑΟΖ, η θέση της στην Ευρώπη θα είχε ενισχυθεί σημαντικά, ιδίως μετά τις ανακαλύψεις της υδρογονανθράκων στη Μαύρη Θάλασσα και τις προαναφερθείσες στρατιωτικές επιτυχίες.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα μπορούσαν να κοιτάζουν από την άλλη πλευρά, καθώς ο Ερντογάν θα συνέχιζε το έργο του για την κατάργηση της Δημοκρατίας στο εσωτερικό της χώρας του, με συνεχείς συλλήψεις και κρατήσεις δημοσιογράφων, Κούρδων πολιτικών και ακτιβιστών της κοινωνίας των πολιτών.
Ο μόνος αληθινός σύμμαχος της Τουρκίας στην Ευρώπη είναι το Ηνωμένο Βασίλειο, επίσημα πλέον εκτός ΕΕ μόλις το ρολόι χτυπήσει μεσάνυχτα την παραμονή της Πρωτοχρονιάς.
Ωστόσο, αυτό που η Άγκυρα αρέσκεται να αποκαλεί «στρατηγική συνεργασία» με το Λονδίνο, έχει βάλει τη Downing Street σε περίεργη θέση μετά τις κυρώσεις των ΗΠΑ.
Η συμπεριφορά της Τουρκίας στη Μεσόγειο είναι επίσης ενοχλητική για τη Downing Street, καθώς υπογραμμίζει την αδυναμία του Λονδίνου να ενεργήσει σωστά ως εγγυήτρια δύναμη στην Κύπρο.
Οι σχέσεις της Άγκυρας με αραβικά κράτη, από την Αίγυπτο έως τα ΗΑΕ, έχουν επίσης επιδεινωθεί και πολλοί στην περιοχή θεωρούν την Τουρκία ως σημαντική στρατηγική απειλή, ίσως τη δεύτερη μετά το Ιράν.
Επίσης, οι δεσμοί της Τουρκίας με τους νέους φίλους της, τη Ρωσία και το Ιράν, δεν είναι ακριβώς ρόδινοι.
Εκτός από την επιτυχία στο Αζερμπαϊτζάν, ο Πρόεδρος Ερντογάν έσπευσε στο Μπακού για να γιορτάσει τη νίκη, απαγγέλλοντας ένα ποίημα που το Ιράν πήρε ως έκκληση για την ανεξαρτησία δικής του αζερικής περιοχής.
Αυτό οδήγησε σε επίπληξη από την Τεχεράνη.
Εν τω μεταξύ, η Ρωσία αποδείχθηκε αναξιόπιστη, χωρίς να έχει κανένα πρόβλημα να προκαλέσει ένταση κατά των υποστηριζόμενων από την Τουρκία δυνάμεων στην Ιντλίμπ και να πολεμήσει κατά της Τουρκίας στη Λιβύη.
Ο μοναδικός πραγματικός εταίρος της φαίνεται να είναι το Κατάρ.
Λόγω της απελπισίας της να βγει από την οικονομική ύφεση, η Τουρκία πούλησε μεγάλο μέρος του χρηματοοικονομικού της χαρτοφυλακίου στην Αρχή Επενδύσεων του Κατάρ.
Αυτό περιλαμβάνει το 10% του χρηματιστηρίου της Τουρκίας, καθώς και επενδύσεις σε ένα μεγάλο λιμενικό έργο της Κωνσταντινούπολης και σημαντικό μερίδιο στο Istinye Park, το πιο σημαντικό εμπορικό κέντρο.
Όμως, η Τουρκία δεν μπορεί να βασιστεί στο Κατάρ.
Η κρατική Qatar Petroleum είναι μέρος της κοινοπραξίας με την ExxonMobile, η οποία ελέγχει το φυσικό αέριο της Κύπρου και επιδιώκει επίσης να επενδύσει στο διυλιστήριο φυσικού αερίου της Αιγύπτου.
Με άλλα λόγια, ακόμη και το Κατάρ μπορεί να είναι μόνο φίλος της μόνο με ευνοϊκές συνθήκες.
Ο Τζέημς Τζέφρι (James F. Jeffrey), ο οποίος αποσύρθηκε πρόσφατα από ειδικός εκπρόσωπος της Ουάσιγκτον στη Συρία και τον διεθνή συνασπισμό κατά του ISIS, χαρακτήρισε τον Ερντογάν «στοχαστή Μεγάλης Δύναμης».
Ωστόσο, το να σκέφτεσαι σαν μια μεγάλη δύναμη είναι διαφορετικό από το να είσαι.
Οι μεγάλες δυνάμεις ξέρουν πότε και πώς να χρησιμοποιούν στρατιωτική δύναμη, ήπια ισχύ και διπλωματία.
Ο Ερντογάν και ο κύκλος του δεν το κάνουν και οι συνεχιζόμενες εσφαλμένες κρίσεις έχουν οδηγήσει την Τουρκία σε διεθνή απομόνωση και όχι σε προνομιακή παγκόσμια κατάσταση.
