ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Η 24χρονη Κίρστιν Αντκίν (Kirstine Adkin) εργάζεται σαν πλήρωμα ασθενοφόρου. Είναι η πρώτη που πηγαίνει να παραλάβει κόσμο με συμπτώματα κορωνοϊού για να τους μεταφέρει στο νοσοκομείο.
Στην αρχή και ενώ η πανδημία κάλπαζε κανείς δεν είχε δώσει την απαραίτητη προσοχή στα μέτρα προφύλαξης. Τα πληρώματα φορούσαν μόνο γάντια και σπανιότερα μάσκες.
Η Kirstine κάποια στιγμή κόλλησε και εκείνη τον ιό.
Το νεαρό της ηλικίας της την βοήθησε όχι μόνο να μην νοσήσει βαριά αλλά και να αναρρώσει σχετικά εύκολα.
Όμως η ίδια λέει πως τις μέρες που ήταν άρρωστη, η κατάσταση ήταν δύσκολη.
«Δυσκολευόμουν να αναπνεύσω.
»Με ενοχλούσαν όλες οι μυρωδιές.
»Δεν μπορούσα να μυρίσω καφέ, ή σκόρδο, ενώ έπειτα από κάποιες μέρες έχασα και την αίσθηση της γεύσης.
»Ευτυχώς βήχα ή πυρετό δεν είχα, αλλά αισθανόμουν χάλια σαν κάποιος να με είχε χτυπήσει σε όλο μου το κορμί» λέει η ίδια.
Η ίδια σε συνεργασία με το Αγγλικό σύστημα υγείας το NHS, αποφάσισε να κωδικοποιήσει τα συμπτώματα της και να εκδώσει κάτι σαν μικρό ημερολόγιο έτσι ώστε να ενημερωθεί ο κόσμος εάν τυχόν είναι ασυμπτωματικός από πυρετό και βήχα, αλλά έχει όλα τα άλλα συμπτώματα που ενδεχομένως να σημαίνουν ότι νοσεί από τον ιό.
«Είμαι τώρα καλά και αισθάνομαι πολύ ευγνώμων που είμαι σε θέση να συνεχίσω να δουλεύω όταν τόσοι πολλοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν πραγματικές δυσκολίες κατά τη διάρκεια αυτής της κρίσης – είμαι ένας από τους τυχερούς αυτή τη στιγμή». Λέει η 24χρονη τραυματιοφορέας.
Το ημερολόγιο της είναι το εξής:
Ημέρα 1 – Έχω αναπτύξει σοβαρούς πονοκεφάλους πάνω από τα δύο μάτια, οι οποίοι επιδεινώθηκαν. Οι χειρότεροι πονοκέφαλοι που είχα ποτέ.
Ημέρα 2 – Ξύπνησα με πονοκέφαλο αλλά πήγα στη δουλειά. Δεν πίστευα ότι ο πονοκέφαλος ήταν πολύ σημαντικός. Περίπου το μεσημέρι άρχισα να νιώθω πολύ πόνο.
Ωστόσο, εκείνο το βράδυ ο πόνος στην πλάτη μου ήταν τόσο άσχημος που συνειδητοποίησα ότι πιθανότατα δεν ήταν φυσιολογικός πόνος.
Ημέρα 3 – Ξύπνησα με πόνους σε ολόκληρο το σώμα. Περισσότερο στην πλάτη και στο κεφάλι μου. Αργότερα εκείνη την ημέρα όλα έγιναν χειρότερα, δεν άφησα το κρεβάτι και μέχρι το βράδυ είχα κάποιους πόνους στο στήθος μου και ένιωσα να μου κόβεται η ανάσα όταν κουνιόμουν.
Αποφάσισα να απολυμάνω τις επιφάνειες μου στο υπνοδωμάτιο μου, και τότε συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσα να μυρίσω τίποτα.
Ημέρα 4 – Οι πόνοι άρχισαν να βελτιώνονται. Μόνο σήμερα ανέπτυξα έναν ελαφρύ ξηρό βήχα. Ο βήχας ήταν σταθερός για μία ή δύο ώρες το πρωί.
Ημέρα 5 – Οι πόνοι χάθηκαν, αλλά εξακολουθούν να αισθάνομαι πολύ κουρασμένη. Η μυρωδιά και η γεύση εξαφανίστηκαν εντελώς.
Ημέρα 6 – Σιγά σιγά καλυτερεύω, αλλά ακόμα δεν έχω καμία γεύση ή μυρωδιά, κάτι που είναι πολύ ενοχλητικό. Αλλά είμαι ευγνώμων που έχω αναρρώσει με μόνο ήπια συμπτώματα.
