ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Στην εκτίμηση, παραθέτοντας μία σειρά απαγορεύσεων που έχει επιβάλει το καθεστώς Ερντογάν, ότι η Τουρκία σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως δημοκρατία, προχωρά σε ανάλυσή του το think tank, Gatestone Institute.
Σε αυτή αναφέρει ότι «το 2014, η κυβέρνηση του ισχυρού ηγέτη της Τουρκίας απαγόρευσε το YouTube και το Twitter, φοβούμενοι ότι εκατομμύρια νέοι Τούρκοι θα μπορούσαν μέσω αυτών να αναρτούν «επικίνδυνο περιεχόμενο» στα κοινωνικά μέσα.
Το Συνταγματικό Δικαστήριο κήρυξε τις απαγορεύσεις αντισυνταγματικές.
Το 2017, η τουρκική κυβέρνηση απαγόρευσε τη Wikipedia.
Η απαγόρευση αυτή καταργήθηκε μόλις πρόσφατα, μετά από δυόμισι χρόνια.
Δεν είναι ότι η Wikipedia είναι μια αξιόπιστη πηγή πληροφοριών.
Η απαγόρευσή της αποδεικνύει για μία ακόμη φορά την αδίστακτη συμπεριφορά της τουρκικής κυβέρνησης.
Δεν είναι, όμως, μόνο για τη Wikipedia: στην Τουρκία, η αλήθεια, ανεξάρτητα από την πηγή της, απαγορεύεται
Στην Παγκόσμια Έκθεση 2020, που δημοσιοποίησε το Human Rights Watch, κατέγραψε μια ρεαλιστική αλλά ζοφερή εικόνα των πολιτικών ελευθεριών στην Τουρκία:
«Ο εκτελεστικός έλεγχος και η πολιτική επιρροή στη δικαστική εξουσία στην Τουρκία αναγκάζουν τα δικαστήρια να δέχονται συστηματικά ψευδείς κατηγορίες, να κρατούν και να καταδικάζουν, χωρίς επιτακτικές ενδείξεις εγκληματικής δραστηριότητας, άτομα και ομάδες που η κυβέρνηση Erdogan θεωρεί ως πολιτικούς αντιπάλους, μεταξύ των οποίων δημοσιογράφοι, πολιτικοί της αντιπολίτευσης και ακτιβιστές και υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
»Οι Αρχές συνεχίζουν να απαγορεύουν τη λειτουργία ορισμένων sites ενώ χιλιάδες άνθρωποι στην Τουρκία αντιμετωπίζουν ποινικές έρευνες, διώξεις και καταδίκες για τις θέσεις που έχουν εκφράσει μέσω των κοινωνικών μέσων μαζικής ενημέρωσης.
»Εκτιμάται ότι 119 δημοσιογράφοι και εργαζόμενοι στα μέσα μαζικής ενημέρωσης βρίσκονται σε προδικαστική κράτηση ή εκτίουν ποινές για αδικήματα όπως “διάδοση τρομοκρατικής προπαγάνδας” και “προσχώρησης σε τρομοκρατική οργάνωση”.
»Εκατοντάδες ακόμη βρίσκονται σε δίκη, αν και όχι στη φυλακή.
»Τα περισσότερα μέσα μαζικής ενημέρωσης, συμπεριλαμβανομένης της τηλεόρασης, συμμορφώνονται με την πολιτική γραμμή της προεδρίας Ερντογάν».
Ως εκ τούτου, η εθνική έλλειψη εμπιστοσύνης στο δικαστικό σώμα ως συνταγματικό θεσμό, είναι μια θλιβερή πραγματικότητα που ακόμη και η κυβέρνηση του Ερντογάν έπρεπε να παραδεχτεί.
Ο αντιπρόεδρος Οκτάι δήλωσε ότι μόνο το 38% των Τούρκων έχει εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη.
Το πρόβλημα της εμπιστοσύνης είναι κατά πάσα πιθανότητα πολύ χειρότερο από ό, τι απεικονίζεται από τον αντιπρόεδρο.
Σύμφωνα με έρευνα της ORC, εταιρείας δημοσκοπήσεων, μόνο το 11,7% των Τούρκων έχει εμπιστοσύνη στο δικαστικό σώμα.
Σύμφωνα με τα ευρήματα της έρευνας «Παρακολούθηση και προάσπιση της ελευθερίας των μέσων ενημέρωσης», η κυβέρνηση Ερντογάν κατέφυγε σε τρεις πιο συχνά χρησιμοποιούμενους τρόπους για να στοχεύσει τους δημοσιογράφους το 2019.
– Σοβαρές κατηγορίες: Οι δημοσιογράφοι κατηγορήθηκαν επανειλημμένα για« προσβολή δημόσιου υπαλλήλου» ή «προσβολή του προέδρου» σύμφωνα με τα άρθρα 125 και 299 αντίστοιχα του τουρκικού ποινικού κώδικα.
– Φυσικές επιθέσεις: Οι φυσικές επιθέσεις εναντίον δημοσιογράφων αυξήθηκαν το 2019, με τη βία να αποδίδεται σε μεγάλο βαθμό στις πολιτικές διαιρέσεις, ειδικά μεταξύ των εθνικιστών και των συντηρητικών.
– Περιορισμοί στο Διαδίκτυο: Η κυβέρνηση συνέχισε να παρεμποδίζει την ελευθερία της έκφρασης στο διαδίκτυο.
Την 1η Αυγούστου 2019 δημοσιεύθηκε ένας κανονισμός που υποχρεώνει τους παρόχους περιεχομένου σε απευθείας σύνδεση, συμπεριλαμβανομένων όλων των ηλεκτρονικών ειδησεογραφικών εταιρειών, να αποκτήσουν άδεια ραδιοτηλεοπτικής μετάδοσης από την αρμόδια αρχή αδειοδότησης RTUK.
Μέρος του προβλήματος είναι η διαβόητη αδιαφορία των Τούρκων για την αντιδημοκρατική πρακτική – όχι ότι δεν γνωρίζουν τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων, αλλά είναι σαφές ότι ο Ερντογάν ελέγχει τα περισσότερα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Μια πρόσφατη έρευνα που δημοσιεύθηκε από τη Διεθνή Αμνηστία για την Τουρκία και την εταιρεία Metropoll, αποκάλυψε την πικρή αλήθεια σχετικά με τη στάση των πολιτών.
Σύμφωνα με την έρευνα, το 82,3% των Τούρκων πιστεύει ότι παραβιάζονται θεμελιώδη δικαιώματα και ελευθερίες στην Τουρκία.
Επιπλέον, μόνο το ένα τρίτο από αυτούς πιστεύουν ότι κάποιος που κρατείται από την Αστυνομία είναι πιθανόν εγκληματίας.
Ακόμη χειρότερα, μόνο το 37,7% των Τούρκων πιστεύει ότι όλοι είναι ίσοι ενώπιον του κράτους.
Μια σαφής πλειοψηφία των Τούρκων πιστεύει ότι τα δικαιώματά τους παραβιάζονται συστηματικά και ότι δεν είναι ίσοι ενώπιον του νόμου.
Στη συνέχεια, οι μισοί από αυτούς συνεχίζουν να ψηφίζουν τον Ερντογάν (και τους συμμάχους του).
Αυτά τα δύο στοιχεία δείχνουν ένα τρίτο και δυσάρεστο συμπέρασμα:
Εκατομμύρια Τούρκοι γνωρίζουν ότι η χώρα τους δεν είναι ελεύθερη και δίκαιη, αλλά εξακολουθούν να ψηφίζουν τον ηγέτη που είναι υπεύθυνος για το μεγάλο δημοκρατικό έλλειμμα που έχει υποστεί η Τουρκία τα τελευταία 18 χρόνια.
