Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι γνωστός για την παρορμητικότητά του. Σε αυτήν οφείλεται το «οι ΗΠΑ είναι με το δάχτυλο στην σκανδάλη», η πρώτη του αντίδραση στο Twitter, μετά την επίθεση στις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις της Aramco, το Σάββατο.
Είναι ωστόσο επίσης γνωστό όμως ότι ο Αμερικανός πρόεδρος θέλει όσο τίποτα άλλο να παραμείνει για μία ακόμη θητεία στον Λευκό Οίκο.
Σε αυτό, αναφέρουν πολιτικοί αναλυτές, οφείλεται προφανώς η στάση αναμονής που αποφάσισε να τηρήσει απέναντι στο Ιράν, την ίδια ώρα που ο υπουργός Εξωτερικών του Μάικ Πομπέο κατηγορεί ευθέως την Τεχεράνη.
«Υπάρχει άπλετος χρόνος», δήλωσε ο Τραμπ τη Δευτέρα σε δημοσιογράφους.
«Δεν υπάρχει καμία βιασύνη. Θα είμαστε όλοι εδώ για πολύ καιρό.
»Δεν υπάρχει καμία βιασύνη», πρόσθεσε προφανώς αναμένοντας το επίσημο πόρισμα της Σαουδικής Αραβίας.
Δύο Αμερικανοί αξιωματούχοι δήλωσαν στο Reuters χθες ότι η Ουάσιγκτον έχει λόγους να πιστεύει ότι η επίθεση στην Aramco πραγματοποιήθηκε από το Ιράν – και μάλιστα από το νοτιοδυτικό Ιράν.
Μέχρι στιγμής ωστόσο δεν έχουν παρουσιάσει τις αποδείξεις αυτές.
Ανώτερος Αμερικανός αξιωματούχος ζήτησε να υπάρξει απάντηση από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ στην επίθεση εναντίον της Aramco.
Και αυτός ο αξιωματούχος, ο οποίος επίσης μίλησε υπό καθεστώς ανωνυμίας, έκανε λόγο για αποδείξεις που μπορούν να δοθούν στη δημοσιότητα, χωρίς όμως να δώσει και αυτός περισσότερες διευκρινήσεις.
Η στάση αναμονής που τηρεί τώρα ο Τραμπ έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη στάση του το 2017, όταν, λιγότερο από τρεις μήνες στην προεδρία, περίμενε μόλις δύο μέρες προτού δώσει εντολή για αεροπορικές επιθέσεις στη Συρία για να τιμωρήσει τις δυνάμεις του Σύρου προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ για μια επίθεση με χημικά όπλα. Τι άλλαξε από τότε;
Πολιτικοί αναλυτές υποστηρίζουν ότι η στάση του Τραμπ ερμηνεύεται με βάση το δόγμα «Πρώτα η Αμερική».
Πυλώνας αυτού του δόγματος είναι πως ο πόλεμος στο Ιράκ κόστισε αίμα και χρήμα, το τέλος του πολέμου στο Αφγανιστάν έχει καθυστερήσει και πως η Ουάσιγκτον πρέπει να αποζημιωθεί για την αποστολή αμερικανικών στρατευμάτων στο εξωτερικό, από τη Νότια Κορέα έως τη Γερμανία.
Σε αυτή τη λογική, «ο Τραμπ γίνεται πιο επιφυλακτικός όσο πλησιάζει η πραγματικότητα μίας στρατιωτικής δράσης», σχολιάζει ο Τζον Άλτερμαν, ειδικός σε θέματα Μέσης Ανατολής στο Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών και πρώην αξιωματούχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
«Ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος πιστεύει ότι είναι τρέλα ένας πόλεμος με το Ιράν», εξηγεί.