ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Σε σκληρή γραμμή ο Βούλγαρος υπουργός Άμυνας και αντιπρόεδρος της βουλγαρικής κυβέρνησης, Κρασιμίρ Καρακατσάνοφ (κεντρική εικόνα), συνεχίζει το σφυροκόπημα στα Σκόπια.
Ο κ. Καρακατσάνοφ παραμένει σταθερός στις προειδοποιήσεις του, ότι η επιμονή της κυβέρνησης της ΠΓΔΜ σε «μακεδονική» γλώσσα (τα λεγόμενα «μακεδονίτικα» ή σλαβομακεδονικά είναι βουλγαρική διάλεκτος), θα έχουν ως συνέπεια η Βουλγαρία να ασκήσει βέτο στην ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Σε ανάρτησή του το Σάββατο στο Facebook ο κ. Καρακατσάνοφ, που είναι και πρόεδρος του εθνικιστικού κόμματος VMRO, έγραψε:
«Κύριε Ζάεφ, μη καταχράστε το θέμα της «μακεδονικής» γλώσσας. Αυτές μπορεί να σας κοστίσουν την ένταξη στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ!
»Δεν θα αποδεχθώ συμβιβασμούς με την ιστορία της Βουλγαρίας».
Με την ίδια σκληρή γραμμή επανήλθε το πρωί της Δευτέρας από την πρωινή εκπομπή της δημόσιας τηλεόρασης ΒΝΤ.
Να σημειωθεί ότι η Βουλγαρία ενώ αναγνώρισε από την πρώτη στιγμή την ΠΓΔΜ ως «Μακεδονία», αρνείται να αναγνωρίσει «μακεδονικό», ή ακόμα και «μακεδονοσλαβικό» έθνος, όπως και «μακεδονική» γλώσσα, διότι θεωρεί τους σλαβόφωνους των Σκοπίων Βούλγαρους.
Επίσης, η Βουλγαρία την τελευταία εικοσαετία έχει δώσει βουλγαρικά διαβατήρια σε 100.000 με 200.000 Σκοπιανούς, αποσκοπώντας στη μελλοντική «ενσωμάτωση» της ΠΓΔΜ ως μιας δεύτερης βουλγαρικής χώρας.
«Είμαστε μάρτυρες, για άλλη μια φορά, της προκλητικής δήλωσης του Ζόραν Ζάεφ στη Βουλή της «Μακεδονίας» στην οποία ο ίδιος υπονοεί ότι η συμφωνία με την Ελλάδα, που είναι γνωστή ως Συμφωνία των Πρεσπών, του παρέχει τη βάση να ισχυριστεί ότι υπάρχει «μακεδονική» γλώσσα και ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να το αμφισβητήσει αυτό.
»Ως αρχηγός του VMRO και αναπληρωτής πρωθυπουργός, αρμόδιος για θέματα εθνικής ασφάλειας, αντιτίθεμαι κατηγορηματικά σ’ αυτούς τους ισχυρισμούς.
»Η ανάγνωση μιας διακρατικής συμφωνίας μπορεί να βασίζεται μόνο στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτήν.
»Στην περίπτωση για την οποία μιλάμε, από την εν λόγω συμφωνία δεν απορρέουν τα δικαιώματα για τα οποία κάνει λόγο ο κ. Ζάεφ, δηλ. η γλώσσα την οποία δεν αναγνωρίζει κανένας ως επίσημη, να θεωρείται νόμιμη γλώσσα στα εδάφη όλης της Βόρειας Μακεδονίας.
»Η Βόρεια Μακεδονία είναι γεωγραφικός όρος που περιλαμβάνει και σημερινά εδάφη της Δημοκρατίας της Βουλγαρίας.
»Με παρόμοιες μεγαλόστομες δηλώσεις, ο κ. Ζάεφ θα μπορούσε να ζητήσει επίσης, η βουλγαρική διάλεκτος που είναι παρόμοια και χρησιμοποιείται στη χώρα μας, να διδάσκεται ως επίσημη ξένη γλώσσα στη Βουλγαρία.
»Αυτό είναι απαράδεκτο. Αυτό αποτελεί πρόκληση» αναφέρεται ακόμα στην ανάρτηση του κ. Καρακατσάνοφ στο Facebook.
«Εν όψει της εν λόγω χειραγώγησης, θα ήθελα να τονίσω επίσης ότι η εργασία της «βούλγαρο-μακεδονικής» επιτροπής για ιστορικά θέματα προχωρά σε μια κατεύθυνση που δεν ωφελεί την ιστορική αλήθεια.
»Απολύτως σωστό και προς όφελος της Βουλγαρίας είναι αυτό που σημείωσε η αναπληρώτρια πρωθυπουργός και υπουργός Εξωτερικών Εκατερίνα Ζαχάριεβα, ότι δεν βλέπει πρόοδο στην εργασία της.
»Οι απόψεις των Λιτόφσκι και Κάροφ που επιβάλλονται από τη «Μακεδονία» είναι αντίθετες με την πραγματικότητα.
»Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι ενάμιση χρόνο μετά την υπογραφή της συμφωνία καλής γειτονίας μεταξύ της Βουλγαρίας και της «Μακεδονίας», δόθηκε από τη «μακεδονική» στη βουλγαρική πλευρά, κατάλογος των σχολικών βιβλίων που περιέχουν «εθνικιστικά», «ρεβανσιστικά», «απολυταρχικά» και άλλα στοιχεία, τα οποία, μαζί με τις δηλώσεις, περί «μη απελευθερωμένων βουλγαρικών εδαφών» είναι υποτίθεται κατά των συμφερόντων της «μακεδονικής» κοινωνίας.
»Η μεγαλύτερη θρασύτητα εκ μέρους της σκοπιανής πλευράς είναι οι προσπάθειες σφετερισμού του θρύλου για τον Χάνο Κουμπράτ και τη δέσμη από βέλη, της ιστορίας του βασιλιά Σαμουήλ, του συγγραφικού έργου των αδελφών Μιλαντίνοβι κ.τλ. τους οποίους διεκδικούν ότι ανήκουν στην «μακεδονική» ιστορία.
»Δεν θα αποδεχθώ αυτή την επιθετική και αυθάδη συμπεριφορά, που δείχνει η κυβέρνηση της «Μακεδονίας», καθώς είμαι σίγουρος, όλο και περισσότερο, ότι η εν λόγω επιτροπή δεν υπηρετεί τα βουλγαρικά συμφέροντα», έγραψε και συνέχισε;
«Να γιατί θέλω να υπογραμμίσω εκ νέου ότι τα «μακεδονικά» εδάφη είναι βουλγαρικά και ότι αυτό αποτελεί ιστορικό γεγονός.
»Από την απελευθέρωση (σ.σ. από την οθωμανική κυριαρχία) μέχρι το 1944 γι’ αυτά τα εδάφη γίνονταν συνέχεια μάχες σ’όλα τα μέτωπα – στο διπλωματικό και το στρατιωτικό, ακριβώς επειδή πρόκειται για αποδεδειγμένα βουλγαρικά εδάφη.
»Οι συνωμοσίες της Κομμουνιστικής Διεθνούς απέσπασαν οριστικά αυτά τα εδάφη από τα βουλγαρικά εδάφη (σ.σ. χρησιμοποιείται η λέξη землище που σημαίνει τα εδάφη όπου το κυρίαρχο εθνοτικό και γλωσσικό στοιχείο είναι βουλγαρικό), αφήνοντας έναν λαό σε δύο χώρες.
»Η προσεκτική ανάγνωση της βουλγαρικής ιστορίας φανερώνει ακριβώς αυτά.
»Για όλα αυτά, ως ιστορικός και πρόεδρος του κόμματος VMRO-BND θεωρώ ότι το έργο της διμερούς επιτροπής και οι αξιώσεις των μελών της από τη «μακεδονική» πλευρά αποβλέπουν στην νομιμοποίηση της ψευδούς ιστορικής εκδοχής της αλήθειας. Αυτό είναι απαράδεκτο.
»Δεν χρωστάω πολιτική ορθότητα σε κανέναν επειδή η «Μακεδονία» είναι δική μου αποστολή.
»Γι’ αυτό δηλώνω επισήμως ότι δεν θα αποδεχθώ, οι άνθρωποι χωρίς ξεκάθαρες πεποιθήσεις και με διαστρεβλωμένη ανάγνωση της ιστορίας, να γλιστρήσουν στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, σε βάρος, όμως, της Βουλγαρίας και της ιστορικής αλήθειας και προωθώντας παρασκηνιακά τη «μακεδονική» γλώσσα.
»Και κάτι επιπλέον –υπογραμμίζω για άλλη μια φορά, ότι ακόμα κι ένα αναληθές ιστορικό γεγονός να γίνει αποδεκτό, ακόμα και ένα ιστορικό στοιχείο αν αντικατασταθεί, θα ζητήσω από το βουλγαρικό κράτος να μη στηρίξει την υποψηφιότητα ένταξης της «Μακεδονίας» στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
»Η μη υποστήριξη της υποψηφιότητας είναι δικαίωμά μας.
»Η σημερινή διακυβέρνηση του ΓΚΕΡΜΠ και των Ενωμένων Πατριωτών έχει αποδείξει την προσήλωση και την συνέπειά της σε ό,τι αφορά την προάσπιση των βουλγαρικών συμφερόντων και για μένα η παραποίηση της ιστορίας σε βάρος της Βουλγαρίας αποτελεί παραβίαση των εθνικών συμφερόντων.
»Είναι ωμή καταπάτηση της μνήμης των 1300 ετών της πατρίδας μας και βεβηλώνει τη μνήμη των προγόνων μας που θυσίασαν τη ζωή τους για την ελευθερία, περιλαμβανομένων και των εδαφών της σημερινής «Μακεδονίας».
»Να γιατί με την ιδιότητα του αρχηγού του VMRO-BND και αναπληρωτή πρωθυπουργού αρμόδιου για τη δημόσια τάξη και την ασφάλεια, θα ζητήσω, σε περίπτωση που η Επιτροπή δεν εκφράσει σαφώς και κατηγορηματικά τη θέση ότι η ιστορία της σημερινής «Μακεδονίας» είναι κοινή με την ιστορία της Βουλγαρίας μέχρι το 1944, να καταρτιστεί παράρτημα της συμφωνίας σχέσεων καλής γειτονίας, με το οποίο οι επίσημες αρχές της «Μακεδονίας» να τον αναγνωρίζουν.
»Εάν αρνηθούν να το κάνουν, τότε δεν θα λάβουν τη βουλγαρική υποστήριξη για την υποψηφιότητα ένταξης στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Δεν θα αποδεχθώ συμβιβασμούς με την ιστορία!» καταλήγει η ανάρτηση του κ. Καρακατσάνοφ.
Η ελληνική άποψη
Η Ελλάδα υποστήριζε, στα τέλη του 19ου αρχές του 20ου αιώνα, ότι οι σλαβόφωνοι Μακεδόνες ήταν Έλληνες σλαβόφωνοι και όχι Βούλγαροι.
Κατά τη διάρκεια μάλιστα του 19ου αιώνα, ο χαρακτηρισμός «Βούλγαρος» σήμαινε τον αγρότη, όπως σήμερα στην Ελλάδα αποκαλούμε τους αγροίκους «Βλάχους», δίχως να σημαίνει πως οι Βλάχοι είναι άξεστοι και αγροίκοι ή ότι ανήκουν σε άλλο έθνος από το ελληνικό.
Μέχρι και τα μέσα του 19ου αιώνα δεν υπήρχε βουλγαρική εθνική συνείδηση και όσοι Βούλγαροι μορφώνονταν σε ελληνικά σχολεία -τα μόνα σχολεία που υπήρχαν- εντάσσονταν στο ελληνικό έθνος.
Το διαδεδομένο επώνυμο «Βούλγαρης» απηχεί οικογένειες σλαβοφώνων Ελλήνων, πριν την εμφάνιση του βουλγαρικού εθνικισμού μετά το 1850, ενός κατασκευασμένου με ψευδοϊστορία εθνικισμού που υποστηρίχθηκε από τη Ρωσία, η οποία εκείνη την εποχή με τον πανσλαβισμό ως όχημα επιθυμούσε να καταλάβει τα Βαλκάνια και να αποκτήσει έξοδο στο Αιγαίο.
Μετά την εδραίωση του βουλγαρικού εθνικισμού (1870), οι Βούλγαροι κινήθηκαν να καταλάβουν την ανατολική Ρωμυλία (βόρεια Θράκη), την οποία πράγματι κατέλαβαν και ενέταξαν στο κράτος τους και την έχουν μέχρι σήμερα (νότια Βουλγαρία), τη Μακεδονία και τη νότια Θράκη (δυτική και ανατολική).
Η εξέγερση του Ίλιντεν (1903) εκεί αποσκοπούσε, δηλαδή στη δημιουργία μιας μεγάλης Βουλγαρίας που θα συμπεριλάμβανε ολόκληρη τη Μακεδονία και τη Θράκη.
Η ελληνική διπλωματία το 1903 υπονόμευσε την εξέγερση του Ίλιντεν συμμαχώντας ακόμα και με τους Οθωμανούς και τον επόμενο χρόνο, 1904, ξεκίνησε ο Μακεδονικός Αγώνας, ο οποίος οργανώθηκε σε μεγάλο βαθμό από τη Μεγάλη Στοά της Ελλάδος, με στόχο την αναχαίτιση των Βουλγάρων (Σλάβων) και την εκδίωξή τους από τις ακτές του βόρειου Αιγαίου, από τη Μακεδονία και τη Θράκη.
Ο αποκλεισμός των Βουλγάρων -και μαζί των Ρώσων- από τη θερμή θάλασσα (Αιγαίο) καταφέρθηκε με τους Βαλκανικούς Πολέμους και τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Υπήρχε μεγάλο ζήτημα με την εθνική ταυτότητα των σλαβόφωνων της Μακεδονίας, οι οποίοι ήταν μοιρασμένοι σε δύο ομάδες.
Στους Βουλγαρόφιλους, εκείνους δηλαδή που ήθελαν να είναι Βούλγαροι και στους Γραικομάνους, εκείνους δηλαδή που ήθελαν να είναι Έλληνες.
Η σημερινή ΠΓΔΜ ήταν το έδαφος της Μακεδονίας (Βόρεια Μακεδονία ή Μακεδονία Δεύτερη) που δόθηκε κατά τη μοιρασιά των Βαλκανικών Πολέμων στη Σερβία.
Η Σερβία ονομάζοντας την περιοχή αρχικά νότια Σερβία προσπάθησε να σερβοποιήσει τον πληθυσμό, παρεμβαίνοντας και με αντικαταστάσεις λέξεων της βουλγαρικής διαλέκτου με σέρβικες, ωστόσο, όταν μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο δημιουργήθηκε η Γιουγκοσλαβία του Τίτο, προωθήθηκε η λεγόμενη «μακεδονική» εθνική ταυτότητα, υλοποιώντας παλαιότερες αποφάσεις της Κομμουνιστικής Διεθνούς.
Μέχρι και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο η ελληνική εξωτερική πολιτική δεν αναγνώριζε Σλάβους στη Μακεδονία, αλλά σλαβόφωνους Έλληνες και για αυτό υποστήριζε τα λεγόμενα «μακεδονίτικα» ως ξεχωριστή γλώσσα, ώστε να εμποδίσει τον εκβουλγαρισμό των πληθυσμών και να πετύχει τη γλωσσική επανελλήνισή τους, τουλάχιστον στο κομμάτι των Γραικομάνων που είχαν ελληνική συνείδηση.
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο η Ελλάδα ασχολήθηκε περιστασιακά με το ζήτημα και όποτε την προκαλούσε το τιτοϊκό καθεστώς, δίχως να επιμένει αυστηρά στην προπολεμική εθνική γραμμή, ακολουθώντας μάλλον μια στάση όχι τόσο εθνικά συμφέρουσα, που υπαγορευόταν όμως από την ανάγκη της δυτικής ηγεσίας κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου να διατηρεί καλές σχέσεις με την τιτοϊκή Γιουγκοσλαβία, που τα είχε «σπάσει» με τη Μόσχα.
Αυτός ήταν και ο λόγος, δηλαδή της απουσίας σαφούς εθνικής γραμμής αντιμετώπισης του ζητήματος κατά τον Ψυχρό Πόλεμο, που όταν το 1991 διαλύθηκε η Γιουγκοσλαβία και μας προέκυψε η «Μακεδονία», χάθηκαν τα αβγά και τα πασχάλια στο ελληνικό ΥΠΕΞ, το οποίο βρισκόταν στα χέρια ενός άπειρου και ανιστόρητου μωροεθνικιστή, που είχε η χώρα την ατυχία να τον έχει τότε υπουργό Εξωτερικών, του Αντώνη Σαμαρά.
Ήταν τόσος ο μωροεθνικισμός και η ανικανότητά του Αντώνη Σαμαρά, αλλά και συνολικά της κυβέρνησης Μητσοτάκη, που καταλήφθηκαν από πανικό, κατέφυγαν ως πολιτικοί απατεώνες στον στείρο δεξιό κοτζαμπάσικο εθνικισμό και δεν μπόρεσαν να εκμεταλλευτούν ούτε την ομολογία του τότε Προέδρου της ΠΓΔΜ, Κίρο Γκλιγκόροφ, ότι στα εδάφη του είχε ελληνική μειονότητα 100.000 ανθρώπων, οι οποίοι εγκαταλείφθηκαν από την κυβέρνηση Μητσοτάκη αλλά και τις επόμενες κυβερνήσεις των Αθηνών σε περαιτέρω εξισλαβισμό.
Σε κάθε περίπτωση, ο λόγος που η Ελλάδα προσπαθεί να διαχωρίσει τους Σκοπιανούς από τους Βούλγαρους, ακόμα και στο γλωσσικό ζήτημα, είναι καθαρά γεωπολιτικός.
Δηλαδή, μόνο ένας ανόητος αρνείται ότι τα σλαβομακεδονίτικα είναι βουλγαρικά – ή βουλγαρική διάλεκτος, ωστόσο, ο λόγος που η Ελλάδα είχε την πραγματικά φαεινή ιδέα να τα αναγνωρίσει ως ξεχωριστή γλώσσα ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1920, εξηγείται στον ακόλουθο σύνδεσμο:
(Πατήστε στη χρωματισμένη πρόταση για να μεταβείτε στο άρθρο)
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΟΚ! Γιατί το 1928 η κυβέρνηση Ζαΐμη -με υπουργό τον Μεταξά- αναγνώριζε «μακεδονοσλαυικήν» γλώσσα
Αντίδραση υπουργείου Εξωτερικών ΠΓΔΜ
Όπως μετέδωσε το σκοπιανό πρακτορείο ειδήσεων MIA, το υπουργείο Εξωτερικών της ΠΓΔΜ σε αντίδρασή του ανέφερε ότι οι δηλώσεις του Βούλγαρου Υπουργού Άμυνας «αποτελούν θαυμάσια ευκαιρία για παρόμοια ανταπάντηση και για την δημιουργία ενός αρνητικού φαύλου κύκλου, που θα μας απομακρύνει τον έναν από τον άλλο και θα δημιουργήσει εχθρότητα αντί για φιλία».
«Υπογράψαμε συμφωνία φιλίας και θα οικοδομήσουμε φιλία, αλλά αυτό προϋποθέτει αμοιβαία κατανόηση, σεβασμό και φροντίδα για τα συμφέροντα του γείτονα.
»Η “Δημοκρατία της Μακεδονίας” θα συνεχίσει την ενεργητική και εποικοδομητική πολιτική καλής γειτονίας, στο πνεύμα της Συμφωνίας που υπογράψαμε με την Βουλγαρία και των ευρωπαϊκών αξιών που οδηγούν τις δύο χώρες», αναφέρεται στην αντίδραση του Υπουργείου Εξωτερικών της ΠΓΔΜ, σύμφωνα με το MIA.
Καρακατσάνοφ: Μίλησα με τον πρωθυπουργό Μπορίσοφ για την αντιβουλγαρική πολιτική της «Μακεδονίας»
«Μίλησα με τον πρωθυπουργό Μπορίσοφ σχετικά με την χειραγώγηση, την οποία συνεχίζει να κάνει η «Μακεδονία» σχετικά με την ιστορία μας.
»Εδώ και μήνες έχω δώσει παραδείγματα παραχάραξης των ιστορικών γεγονότων». Στις δηλώσεις αυτές προέβη ο Κρασιμίρ Καρακατσάνοφ στην εφημερίδα «Τρουντ», σχολιάζοντας την ανακοίνωση του Υπουργείου Εξωτερικών της ΠΓΔΜ, στη δική του ανάρτηση στο Facebook, που σας παραθέσαμε εκτενώς παραπάνω.
«Τα Σκόπια συνεχίζουν να ακολουθούν μια αντιβουλγαρική πολιτική και ταυτόχρονα ζητούν την υποστήριξη της Βουλγαρίας για την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
»Ακριβώς αυτό είναι το πρόβλημα – εδώ και μήνες δεν υπάρχει καμία αλλαγή στην συμπεριφορά των αρχών των Σκοπίων, μάλλον το αντίθετο –συνεχίζουν την παραποίηση της ιστορίας, ισχυριζόμενοι π.χ. ότι ο βασιλιάς Σαμουήλ δεν ήταν Βούλγαρος βασιλιάς και ότι πολέμησε κατά της Βουλγαρίας» τόνισε ο Καρακατσάνοφ.
Παράλληλα, σε συνέντευξή του στην δημόσια τηλεόραση ΒΝΤ τη Δευτέρα, ο Καρακατσάνοφ επανέλαβε τις θέσεις του, περί παραχάραξης της ιστορίας και καλλιέργειας «μακεδονικής» γλώσσας και μειονότητας, «όχι μόνο μέσα στη χώρα, αλλά και στη Βουλγαρία και άλλες γειτονικές χώρες» όπως είπε.
«Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, στην οποία η Βουλγαρία να υποστηρίζει την «Μακεδονία» στον δρόμο της προς το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, να έχει διαμεσολαβήσει στις συνομιλίες της χώρας με την Ελλάδα, να βοηθά πολιτικά και οικονομικά, ενώ παράλληλα η «Μακεδονία» να βάζει στην πλάτη της Βουλγαρία τα παλιά μαχαίρια της σερβικής προπαγάνδας, της προπαγάνδας της Κομμουνιστικής Διεθνούς και της προπαγάνδας του μακεδονισμού» επεσήμανε ο Καρακατσάνοφ.
Ένας γόρδιος δεσμός;
Όπως αντιλαμβάνεστε, το Σκοπιανό (και όχι Μακεδονικό) Ζήτημα, είναι ένα πρόβλημα που ξεκίνησε μεταξύ του ανταγωνισμού ελληνικού και βουλγαρικού εθνικισμού, για το ποιος θα προσεταιριστεί όχι μόνο τα εδάφη αλλά και τους σλαβόφωνους της Μακεδονίας, μετά ήρθαν και μπλέχτηκαν οι κομμουνιστές με τις εξωφρενικές θεωρίες τους περί «μακεδονικού» έθνους (οι Σοβιετικοί είχαν μια τάση να δημιουργούν ανύπαρκτα έθνη, όπως για παράδειγμα τους Μολδαβούς, που ενώ είναι Ρουμάνοι, τους είπαν ξεχωριστό έθνος και τα μολδαβικά, που είναι ρουμάνικα, τα αναγνώρισαν ως ξεχωριστή γλώσσα), ύστερα το μπέρδεψε ακόμα περισσότερο ο Τίτο και το «αποτέλειωσαν» οι θεωρίες περί καταγωγής από τον Μέγα Αλέξανδρο που δεν ήταν Έλληνας αλλά… κάτι άλλο.
Βεβαίως την ευθύνη για τη σύγχυση και την επίπλαστη εθνική ταυτότητα των Σκοπιανών την έχουν πρωτίστως οι σοβιετικοί κομμουνιστές, μετά το καθεστώς Τίτο και ύστεροι οι μουρλοί με τις περικεφαλαίες. Προηγουμένως τα πράγματα ήταν σχετικά «απλά». Οι σλαβόφωνοι θα γίνονταν είτε Έλληνες, είτε Βούλγαροι. Όπως και έγιναν όσοι βρέθηκαν εντός των συνόρων της Ελλάδας ή της Βουλγαρίας.
Ο τσάρος Σαμουήλ ήταν Βούλγαρος και όχι «Μακεδόνας»
Στο ίδιο θέμα και σε ανάλογο κλίμα παρενέβη και ο Βούλγαρος ευρωβουλευτής του κυβερνώντος GERB, Αντρέι Κοβάτσεφ, γράφοντας στο Facebook:
«Η “Μακεδονία” πρέπει να είναι στο ΝΑΤΟ! Πρέπει να γίνει σεβαστή και η Συμφωνία με την Βουλγαρία!
»Οι ιστορικές πηγές των προηγούμενων αιώνων δείχνουν ότι επί εκατοντάδες χρόνια, μέχρι το 1944, στην γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας το βουλγαρικό εθνικό στοιχείο ήταν κυρίαρχο και οι άνθρωποι αυτοπροσδιορίζονταν ως Βούλγαροι.
»Ο Τσάρος Σαμουήλ είναι Βούλγαρος Τσάρος βουλγαρικού βασιλείου! Ο Γκριγκόρ Πρλίτσεφ είναι Βούλγαρος!
»Δεν υπάρχουν περιθώρια για ελιγμούς, για συμβιβασμούς ή για την όποια διαστρέβλωση.
»Ο σημερινός αυτοπροσδιορισμός μέρους των πολιτών της “Δημοκρατίας της Μακεδονίας” ως “Μακεδόνων” αποτελεί επίσης γεγονός που πρέπει να γίνει σεβαστό, αλλά δεν μπορεί να επιτραπεί η αντιπαράθεση με τους προγόνους μας».
Σφετερίζονται τη βουλγαρική μεσαιωνική ιστορία
Στην προσπάθειά τους να δώσουν μια αρχαία ιστορία στο επίπλαστο έθνος τους οι Σκοπιανοί, δεν περιορίστηκαν μόνο στον σφετερισμό της αρχαίας ελληνικής ιστορίας.
Σφετερίστηκαν και τη μεσαιωνική βουλγαρική.
