Την Κυριακή, 7,3 εκατομμύρια ψηφοφόροι στη Σουηδία θα πάνε στις κάλπες για να εκλέξουν νέα κυβέρνηση.
Η κυβέρνηση συνασπισμού των Σοσιαλδημοκρατών και των Πρασίνων με πρωθυπουργό τον Στέφαν Λεβέν βρίσκεται στο τιμόνι της χώρας από το 2014.
Αν και σαφώς αποδυναμωμένοι, περισσότερο από ποτέ σύμφωνα με τις περισσότερες δημοσκοπήσεις, οι Σοσιαλδημοκράτες που κυριαρχούν σχεδόν επί έναν αιώνα στην πολιτική σκηνή της χώρας, προηγούνται με μικρή διαφορά από την κεντροδεξιά Συμμαχία, με τις ακροδεξιές ρίζες.
Ποια είναι όμως τα σενάρια για την επομένη των εκλογών;
Σύμφωνα με τον πολιτικό αναλυτή Ουλφ Μπέρελντ, «είναι δύσκολο να καταλήξουμε στο πιο πιθανό σενάριο» καθώς κανένα κόμμα δεν φαίνεται να κερδίζει την πλειοψηφία των ψήφων, με την Ακροδεξιά να εμφανίζεται να διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο. «Καλύτερα πρέπει να αναζητήσουμε τα λιγότερα απίθανα σενάρια», εκτίμησε.
Όπως και να εξελιχθούν τα πράγματα η επόμενη κυβέρνηση της Σουηδίας θα είναι μειοψηφίας και ο κίνδυνος των πρόωρων εκλογών εκτιμάται αυξημένος, καθώς κάποιοι οικονομολόγοι και πολιτικοί ηγέτες φοβούνται ανάσχεση της οικονομικής ανάπτυξης.
Στάτους κβο
Μια κυβέρνηση υπό τον Σοσιαλδημοκράτη Στέφαν Λεβέν, αν και αποδυναμωμένη και χωρίς πλειοψηφία, είναι η έκβαση που θεωρούν πιο πιθανή οι αναλυτές.
Ο «κόκκινος – πράσινος» συνασπισμός, με τη συμμετοχή των Σοσιαλδημοκρατών και των Οικολόγων και τη στήριξη στο κοινοβούλιο του Αριστερού Κόμματος (πρώην κομμουνιστές) έρχεται πρώτος στις δημοσκοπήσεις.
Στη διάρκεια της νέας του θητείας ο Λεβέν μπορεί να ελπίζει να πάρει με το μέρος του κάποιους κεντρώους ή και φιλελεύθερους βουλευτές σε θέματα που έχουν σχέση με τη μετανάστευση, την ενσωμάτων, την ισότητα των δύο φύλων.
Οι Σουηδοί Δημοκράτες (SD), το ακροδεξιό κόμμα, θα αναμένουν για να ρίξουν την κυβέρνηση με την πρώτη ευκαιρία, για παράδειγμα την ψηφοφορία για τον προϋπολογισμό.
«Αστική» εναλλαγή
Ο επικεφαλής των συντηρητικών Ουλφ Κρίστερσον είναι έτοιμος να προτείνει μια εναλλακτική. Παρά τις διαφωνίες τους στο θέμα της μεταναστευτικής πολιτικής τα κόμματα της Ένωσης (συντηρητικοί, κεντρώοι, φιλελεύθεροι και χριστιανοδημοκράτες), που ήταν στην εξουσία από το 2006 ως το 2014, έχουν συμφωνήσει να συγκυβερνήσουν.
Αυτό όμως δεν θα είναι εύκολο: χρειάζονται τις ψήφους της Ακροδεξιάς για να κερδίσουν την πλειοψηφία και για αυτό θα αναγκαστούν να κάνουν υποχωρήσεις, κάτι που μέχρι στιγμής τα τέσσερα κόμματα αρνούνται.
Άγνωστο μένει το ποσοστό που θα συγκεντρώσουν οι Χριστιανοδημοκράτες, που εδώ και καιρό σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις δεν ξεπερνούν το όριο του 4% που είναι απαραίτητο για να εισέλθουν στο κοινοβούλιο. Στο τέλος της προεκλογικής εκστρατείας φαίνεται να καταφέρνουν να διατηρηθούν στη βουλή.
Συμφωνία των κέντρων
Σε περίπτωση αποτυχίας των δύο προηγούμενων σεναρίων, οι Σοσιαλδημοκράτες ίσως επιλέξουν το άνοιγμα καλώντας τους φιλελεύθερους και τους κεντρώους στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Ο απερχόμενος πρωθυπουργός Λεβέν, αν και δηλώνει ότι επιθυμεί να συνεχίσει τη συμμαχία του με τους Οικολόγους, αρνείται να αποκλείσει τις άλλες εναλλακτικές. Ωστόσο θα χρειαστεί να ξεπεράσει σημαντικές διαφωνίες, περιλαμβανομένου για τον προϋπολογισμό.
Αυτή η ενδεχόμενη συμμαχία θα σημάνει το τέλος της «αστικής» Ένωσης.
Τέταρτη οδός;
Από το ποσοστό της Ακροδεξιάς θα εξαρτηθεί πολύ η ικανότητα της Δεξιάς να προτείνει μια εναλλακτική: κάποιες δημοσκοπήσεις εμφανίζουν πρώτους τους Σουηδούς Δημοκράτες (SD) και αναλυτές επισημαίνουν ότι συχνά η ψήφος στην Ακροδεξιά υποεκτιμάται. Δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο το SD να είναι πρώτο κόμμα.
Ακόμη κι έτσι θα είναι απομονωμένο, χωρίς καμία δυνατότητα να σχηματίσουν κυβέρνηση. Ο ίδιος ο επικεφαλής του SD Τζιμί Οκεσόν πιστεύει ότι το κόμμα του θα μπορέσει να σχηματίσει κυβέρνηση και προκρίνει τη συμμαχία με τους συντηρητικούς.