ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Με τη βοήθεια τοπικών γιατρών θα προσπαθήσει να αδυνατίσει ο πιο χονδρός άνθρωπος στον κόσμο, ένας Μεξικανός που ζυγίζει πάνω από μισό τόνο.
Ο 33χρονος Χουάν Πέντρο Φράνκο, ζύγιζε 595 κιλά όταν ήταν περίπου 20 ετών με το βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες να τον χαρακτηρίζει τον βαρύτερο άνθρωπο εν ζωή το 2017.
Αλλά τώρα, έχοντας περάσει πολλά χρόνια στην κρεβατοκάμαρά του, ο Φράνκο ξεκινά ένα ταξίδι απώλειας βάρους που θα αλλάξει τη ζωή του.
Σε μια ταινία μικρού μήκους που έκανε η Νατάσα Πίτσεϊ – Σλέτζερτ για το BBC, ο Φράνκο εξηγεί πως μετά από ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα στην ηλικία των 17 ετών, το μισό σώμα του «διαλύθηκε» και δεν ανέκτησε ποτέ πλήρως.
Ωστόσο, οι γιατροί παραμένουν επιφυλακτικοί σχετικά με το γιατί πήρε τόσο πολύ βάρος.
Έκτοτε, ο Φράνκο έχει αναπτύξει διαβήτη, υψηλή αρτηριακή πίεση και υποθυρεοειδισμό.
Ο 33χρονος επιμένει πως έχει δοκιμάσει τα πάντα για να χάσει κιλά αλλά μετά από χρόνια χωρίς επιτυχία, αποφάσισε να ζητήσει επιτέλους χειρουργική βοήθεια.
Πριν από ένα χρόνο, ο Φράνκο μετακόμισε μακριά από το σπίτι του για να είναι πιο κοντά στους γιατρούς και κατάφερε να χάσει το ένα τρίτο του βάρους του υπό την καθοδήγησή τους.
Έχοντας απορριφθεί από διάφορους γιατρούς, έχει τώρα μια ομάδα 30 επαγγελματιών που τον βοηθούν δωρεάν.
«Ασθενείς όπως αυτός συνήθως απορρίπτονται για δύο λόγους: Τα κρεβάτια, τα χειρουργεία και τα ειδικά εργαλεία που απαιτούνται για τέτοιες επεμβάσεις» εξηγεί ο Δρ. Χοσέ Καστανέντα.
«Ο δεύτερος λόγος είναι η ευθύνη: ‘είναι δικό σας λάθος που βρίσκεστε εδώ’. Στην πραγματικότητα όμως, δεν είναι έτσι».
Από τότε ο Φράνκο έχει υποβληθεί σε ένα γαστρικό bypass, που περιλαμβάνει το διαχωρισμό του εντέρου σε δύο μέρη: το ένα θα μπορεί να απορροφά τα θρεπτικά συστατικά και το άλλο όχι. Η λειτουργία αυτή σημαίνει πως ο Φράνκο θα απορροφά μόνο το 40-50% των θερμίδων που τρώει.
Γεμάτος με ελπίδα για το μέλλον, ο Φράνκο λέει πως το πρώτο πράγμα που θέλει να κάνει όταν μπορέσει να περπατήσει ξανά, είναι να βγει έξω.
«Θέλω να νιώσω τον αέρα, να νιώσω το δρόμο, να είμαι έξω» είπε. «Γιατί είναι πάρα πολύ δύσκολο να είσαι μονίμως σε ένα κρεβάτι, παγιδευμένος μέσα σε 4 τοίχους».
