ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
«Μάχη για την κληρονομιά του Σόιμπλε» είναι ο τίτλους εκτενούς ανάλυσης της οικονομικής επιθεώρησης Handelsblatt.
Η εφημερίδα εκτιμά ότι σε μία νέα κυβέρνηση Μέρκελ, με τη συμμετοχή Φιλελευθέρων και Πρασίνων, το υπουργείο Οικονομικών δεν αποκλείεται να καταλήξει τελικά στους Πράσινους ή και να παραμείνει στους Χριστιανοδημοκράτες.
Μάλιστα αυτή η τελευταία εξέλιξη φαίνεται πλέον πιο πιθανή, καθώς, όπως επισημαίνει ο αρθρογράφος, «είναι αμφίβολο εάν οι Πράσινοι θέλουν πραγματικά να ορίσουν δικό τους υπουργό Οικονομικών.
Θα ήταν πιο εύπεπτο για τους ίδιους να αναλάβει το χαρτοφυλάκιο ένας χριστιανοδημοκράτης, παρά ένας φιλελεύθερος».
Μετά την αποχώρηση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, το υπουργείο αναλαμβάνει προσωρινά ο ίδιος ο διευθυντής της καγκελαρίας Πέτερ Άλτμαιερ και η Handelsblatt εκτιμά ότι «η μεταβατική λύση Άλτμαϊερ θα μπορούσε να γίνει μόνιμη. Με όρους ευρωπαϊκής πολιτικής είναι πιο κοντά στους Πράσινους απ΄ό,τι οι περισσότεροι Φιλελεύθεροι».
“Κόκκινες γραμμές”
Διαφορετική είναι η προσέγγιση από τη Suddeutsche Zeitung του Μονάχου, η οποία υποστηρίζει ότι οι Φιλελεύθεροι προβάλλουν πλέον ως “κόκκινη γραμμή” την αξίωση να μην διατηρήσουν οι χριστιανοδημοκράτες (CDU) το υπουργείο Οικονομικών, προκαλώντας την μήνιν των Βαυαρών χριστιανοκοινωνιστών (CSU), παραδοσιακού κυβερνητικού εταίρου της Άγγελα Μέρκελ.
Όπως επισημαίνεται στο σχετικό σχόλιο «λίγο πριν αρχίσει ο πρώτος γύρος συνομιλιών, κύκλοι των χριστιανοδημοκρατών εξέφραζαν δυσθυμία για τη συμπεριφορά των πιθανών κυβερνητικών εταίρων.
Οι καυστικές δηλώσεις του προέδρου των Φιλελευθέρων Κρίστιαν Λίντνερ, αλλά και του επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας των χριστιανοκοινωνιστών Αλεξάντερ Ντόμπριντ, εκλαμβάνονται ως μία προσπάθεια να τεθούν εξαρχής αξιώσεις που περιορίζουν τα περιθώρια συμβιβασμών.
Αυτό ισχύει κυρίως για την εξαγγελία Λίντνερ ότι σε καμία περίπτωση δεν αποδέχεται χριστιανοδημοκράτη υπουργό Οικονομικών».
Από την πλευρά της, πάντως, η Augsburger Allgemeine επισημαίνει: «Οι κόκκινες γραμμές, τις οποίες προβάλλουν κυρίως Φιλελεύθεροι και Χριστιανοκοινωνιστές κατά την έναρξη των διαπραγματεύσεων, δεν θα πρέπει να υπερεκτιμώνται. Πρόκειται απλώς για επίδειξη δύναμης».
