ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Άρθρο του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε με τίτλο «Τολμώντας περισσότερη συνεργασία» φιλοξενεί η εφημερίδα Die Welt. Στο άρθρο του, που φέρει τον υπότιτλο «Για τον Βίολφγκανγκ Σόιμπλε είναι ξεκάθαρο ότι μόνον μέσω μιας πολυμερούς διεθνούς συνεργασίας μπορεί να υπάρξει κάποια πιθανότητα αντιμετώπισής τους.τον 21ο αιώνα τα διεθνή προβλήματα μπορούν να λυθούν μόνο με πολυμερή συνεργασία.
Τα δημοκρατικά κράτη θα πρέπει να συνεργαστούν ακόμη και με αντιπάλους», ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών αναφέρει ότι πριν περίπου από τρεις δεκαετίες διατυπώθηκε η άποψη περί τέλους της Ιστορίας, για να ακολουθήσει η ανάδυση μίας μονοπολικής διεθνούς τάξης πραγμάτων με τις ΗΠΑ σε ρόλο μοναδικής διεθνούς υπερδύναμης.
Κατόπιν ωστόσο, υπογραμμίζει ότι η ανάδειξη της Κίνας σε οικονομική δύναμη, καθώς και η εκδήλωση πληθώρας κρίσεων και διενέξεων, μαζί με τα θετικά επακόλουθα της παγκοσμιοποίησης διαμόρφωσαν το σημερινό πολυπολικό διεθνές σύστημα.
Όπως σημειώνει ο Γερμανός πολιτικός, στο μεταξύ στον κόσμο του 21ου αιώνα έχουν κάνει την εμφάνισή τους μια σειρά, μεγάλων προβλημάτων που μόνον μέσω μιας πολυμερούς διεθνούς συνεργασίας μπορεί να υπάρξει κάποια πιθανότητα αντιμετώπισής τους.
Τέτοια προβλήματα είναι η κλιματική αλλαγή, η ασφάλεια της ενέργειας, η διάδοση των όπλων μαζικής καταστροφής, η διεθνής τρομοκρατία, οι ασύμμετρες και υβριδικές μορφές πολέμου, η αύξηση της ισχύος ανταγωνιστικών δυνάμεων και περιοχών, οι κρίσεις στο σύνολο του αραβικού κόσμου, οι αντιπαραθέσεις εντός Ισλάμ, η επιθετικότητα του ισλαμισμού έναντι του σύγχρονου δυτικού κόσμου, η εξαθλίωση και οι γενοκτονίες στην Αφρική, τα ρεύματα των προσφύγων σε ολόκληρο τον κόσμο.
Επιπλέον αυτών, επισημαίνει ο κ. Σόιμπλε, υφίσταται η αναγκαιότητα για δομικές μεταρρυθμίσεις για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των εθνικών οικονομιών, η αποδόμηση των δημόσιων χρεών σε διεθνές επίπεδο, το ελεύθερο εμπόριο και οι θέσπιση καλών κανόνων για την παγκοσμιοποίηση. Κατόπιν αυτών, συμπεραίνει ο γράφων, η παγκόσμια διακυβέρνηση με τη μορφή πολυμερούς δραστηριοποίησης είναι σημαντικότερη από ποτέ.
Όπως τονίζει στη συνέχεια, σε αυτό το πλαίσιο αυτής της πολυμερούς τάξης πραγμάτων, οι ΗΠΑ δεν είναι ο μόνος δρών, αλλά για τη Δύση και την Ευρώπη είναι ο κεντρικός, ενώ υπογραμμίζει ότι αν αυτό το ισχυρό κράτος προτίθεται να ισχυροποιηθεί περαιτέρω, αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να του το στερήσει κανείς.
“Η Δύση θα πρέπει να κάνει περισσότερα”
Την ίδια στιγμή, συνεχίζει ο συντάκτης του άρθρου, η Δύση στο σύνολό της βλέπει τις ιδέες της, τις αντιλήψεις της περί κανονιστικής τάξης και τις ανάγκες της σε ζητήματα ασφάλειας να βρίσκονται ενώπιον ποικίλων προκλήσεων και επομένως θα πρέπει να κάνει περισσότερα προκειμένου ο κόσμος να παραμείνει ένας χώρος ανοικτός και ελεύθερος στην κατεύθυνση της ειρήνης, της ελευθερίας και της ευημερίας.
Ακολούθως ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών επισημαίνει ότι αν οι ΗΠΑ εμφανίζονται με κάποιο σκεπτικισμό έναντι του ρόλου τους στην παγκόσμια τάξη πραγμάτων, τότε αναδύεται μία χρήσιμη πρόκληση για την Ευρώπη και τη Γερμανία αλλά και για τις άλλες φιλελεύθερες, οικονομικά ισχυρές δημοκρατίες στον κόσμο να παρέχουν περισσότερα προς τη διατήρηση της φιλελεύθερης, δημοκρατικής τάξης σε διεθνές επίπεδο.
Επιπλέον αυτού, θα πρέπει να είναι σαφές σε όλους ότι οι δυτικές αξίες και οι αντιλήψεις περί κοινωνίας δεν διαμορφώνουν μόνες τους τον κόσμο και ότι αυτοί με τους οποίους συνεργάζεται η Δύση δεν είναι απαραίτητο να συμμερίζονται και να υιοθετούν αυτές τις αξίες.
Προκειμένου τα προβλήματα να μπορούν να επιλυθούν, η διεθνής συνεργασία πρέπει να λαμβάνει υπόψη αυτό το στοιχείο, τονίζει ο γράφων, καθώς και την παράλληλη συντελούμενη μεταβολή στο επίπεδο των οικονομικών συσχετισμών στον κόσμο με την ανάδυση νέων ισχυρών οικονομιών όπως η Βραζιλία, η Ρωσία, η Ινδία, η Κίνα και η Ν. Αφρική.
Ο κ. Σόιμπλε αναφέρεται στη συνέχεια στη μακρά σειρά των ζητημάτων που επιβάλλουν τη διεθνή συνεργασία στη βάση του πραγματισμού. Μία τέτοια περίπτωση αποτελεί το ζήτημα της αντιμετώπισης της μετανάστευσης σε διεθνές επίπεδο που επιβάλλει τη συνεργασία με κράτη, καθεστώτα και δυνάμεις για τις οποίες υπάρχουν βάσιμοι λόγοι να ασκήσει κανείς κριτική.
Ειδικότερα, σε ό, τι αφορά την πολιτική της Δύσης έναντι της Κίνας, ο κ. Σόιμπλε επισημαίνει ότι απαιτείται μία ρεαλιστική ισορροπία μεταξύ της άσκησης πιέσεων σε πεδία όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα και η δημοκρατία και της συνεργασίας σε πολλά ζητήματα που μπορούν να επιλυθούν μόνον από κοινού με αυτόν τον οικονομικό και γεωπολιτικό γίγαντα.
Ο γράφων σημειώνει επίσης ότι δεν πρέπει να παραβλέπει κανείς ότι δεν είναι πάντοτε εφικτές οι λύσεις για τις οποίες δεσμευόμαστε, καθώς και ότι συχνά οι μεταβολές προκύπτουν από τις ίδιες τις κοινωνίες.
Παράλληλα, ο κόσμος μπορεί να δει ότι η Δύση διαθέτει θεσμούς μέσω των οποίων διατηρείται η ελευθερία και το δίκαιο, ότι τα δυτικά συντάγματα παρέχουν αποτελεσματικές οριοθετήσεις, ότι οι διαδικασίες ελέγχου και εξισορροπήσεων εξασφαλίζουν ότι οι νικητές των εκλογών δεν μπορούν να κάνουν ό, τι θέλουν – και αυτό είναι κάτι που ισχύει ακόμη και στην Αμερική του σήμερα, υπογραμμίζει.
Για τον γερμανό ΥΠΟΙΚ, οι δυτικές αξίες όπως η δημοκρατία, η επικράτηση του δικαίου, η μη βίαιη επίλυση των διενέξεων, τα ανθρώπινα δικαιώματα και η κοινωνική συνοχή, η δικαιοσύνη και η οικολογική αειφορία είναι ιδιαιτέρως ελκυστικές σε διεθνές επίπεδο.
Ο κ. Σοιμπλε κλείνει το άρθρο του με την επισήμανση ότι σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης τα κράτη χρειάζονται το ένα το άλλο περισσότερο από ποτέ στο παρελθόν και υπάρχουν ενδείξεις ότι υφίστανται και οι δρώντες και οι δυνατότητες προς την υλοποίηση των παραπάνω στόχων.
Προτάσσει δε την προώθηση της Αφρικής ως το μείζον ζήτημα των επόμενων δεκαετιών, μία πρόκληση στην οποία η Ευρώπη δεν είναι αρκετά ισχυρή για να ανταποκριθεί μόνη της, όπως τονίζει.
Εκείνο που προέχει είναι να ξεκινήσουμε τουλάχιστον από την επίτευξη σύμπνοιας εντός Ευρώπης, καθώς η εξέλιξή της σε έναν ενωμένο και ισχυρό πολιτικό παράγοντα σε διεθνές επίπεδο πολλαπλασιάζει τις πιθανότητες ο κόσμος, μέσω της συνέργειας με τους άλλους δρώντες, να καταστεί ένας καλύτερος τόπος, καταλήγει ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας.
