ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Σύμφωνα με απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, η επιστροφή ατόμου στη χώρα πρώτης εισόδου στην Ε.Ε. πρέπει να γίνει το αργότερο εντός 3 μηνών από τη στιγμή που υπέβαλε αίτημα προστασίας σε άλλο κράτος – μέλος.
Όπως γράφει σε δημοσίευμά της την Πέμπτη η εφημερίδα “Ελεύθερος Τύπος”, σημαντική για την Ελλάδα είναι η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου την Τετάρτη, με την οποία η επιστροφή ενός ατόμου στη χώρα πρώτης εισόδου στην Ε.Ε. πρέπει να γίνει το αργότερο εντός τριών μηνών από τη στιγμή που υπέβαλε αίτημα προστασίας σε άλλο κράτος – μέλος.
Στην πράξη η χθεσινή απόφαση σημαίνει ότι δεν μπορεί να επιστραφεί στην Ελλάδα κανένας από τους πρόσφυγες, οι οποίοι μέσω της χώρας μας και του διαδρόμου των Δυτικών Βαλκανίων έφτασαν το καλοκαίρι του 2015 σε άλλα κράτη-μέλη.
Η υπόθεση αφορά υπήκοο Ερυθραίας, ο οποίος στις 14 Σεπτεμβρίου 2015 ζήτησε άσυλο στο Μόναχο.
Το αίτημα έφτασε στη γερμανική Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Μεταναστεύσεως και Προσφύγων μετά την παρέλευση τριμήνου.
Από έρευνα στο κοινοτικό σύστημα Eurodac προέκυψε ωστόσο ότι τα δακτυλικά αποτυπώματα του υπηκόου της Ερυθραίας είχαν ληφθεί στην Ιταλία.
Οι γερμανικές Αρχές ζήτησαν από την Ιταλία να τον πάρει πίσω και να εξετάσει το αίτημα χορήγησης άσυλου.
Ο ενδιαφερόμενος προσέβαλε την απόφαση στη γερμανική Δικαιοσύνη και η τελευταία ζήτησε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο να κάνει ερμηνεία του κανονισμού του Δουβλίνου.
Σύμφωνα με το δικαστήριο, ο κανονισμός του Δουβλίνου προβλέπει ότι το αίτημα αναδοχής πρέπει να υποβάλλεται το αργότερο εντός τριών μηνών από την ημερομηνία υποβολής της αίτησης διεθνούς προστασίας και ότι, μετά τη λήξη της προθεσμίας αυτής, η ευθύνη για την εξέταση βαρύνει το κράτος μέλος στο οποίο η υποβλήθηκε η αίτηση.
Συνεπώς κατά το δικαστήριο, ο αιτών διεθνή προστασία μπορεί να επικαλείται, στο πλαίσιο προσφυγής ασκούμενης κατά απόφασης περί μεταφοράς του, τη λήξη της ως άνω τρίμηνης προθεσμίας, τούτο δε ακόμη και αν το κράτος – μέλος προς το οποίο απευθύνεται το αίτημα αναδοχής είναι διατεθειμένο να δεχθεί την επιστροφή του αιτούντος αυτού.
Τέλος, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, σε μια άλλη υπόθεση που εκδίκασε, έκρινε ότι η μεταφορά αιτούντος διεθνή προστασία από το δεύτερο κράτος – μέλος στη χώρα πρώτης υποδοχής δεν πρέπει να πραγματοποιείται οσάκις ελλοχεύει πραγματικός κίνδυνος να υποστεί ο ενδιαφερόμενος απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση σε περίπτωση που πραγματοποιηθεί η μεταφορά αυτή.
