ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Έντονα αντέδρασαν οι εθνικιστικοί ψευδομακεδονικοί κύκλοι των Σκοπίων στα “ανοίγματα” προς τη Βουλγαρία του νέου πρωθυπουργού της χώρας Ζόραν Ζάεφ.
Η εφημερίδα VECER που πρόσκειται στο εθνικιστικό ψευδομακεδονικό VMRO-DPMNE, αναφέρθηκε σε “χιονοστιβάδα αντιδράσεων” από τους ψευδοϊστορικούς του κρατιδίου, οι οποίοι αντιδρούν στην προοπτική υπογραφής συμφωνίας καλής γειτονίας με τη Βουλγαρία, η οποία θα προβλέπει κοινό εορτασμό ιστορικών γεγονότων.
Ο “ιστορικός” του ψευδομακεδονισμού Αλεξάνταρ Στόιτσεφ, σε δηλώσεις του στη VECER, ισχυρίστηκε ότι η εξέγερση του Ίλιντεν το 1903 «ήταν ξεκάθαρα “μακεδονική”», χωρίς τη συμμετοχή ή τη στήριξη της Βουλγαρίας και για τον λόγο αυτό ο κοινός εορτασμός της με τη Βουλγαρία θα ήταν ανιστόρητος «και θα σήμαινε, ουσιαστικά, την άρνηση του “μακεδονικού” έθνους».
Από την πλευρά της, η καθηγήτρια ψευδομακεδονικής ιστορίας Νατάσα Κότλαρ Τράικοβα υποστήριξε ότι η εξέγερση του Ίλιντεν αποτέλεσε «την σημαντικότερη έκφραση του οργανωμένου “μακεδονικού” επαναστατικού κινήματος» και στεφόταν όχι μόνο κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά και «εναντίον των εδαφικών βλέψεων των Βαλκάνιων γειτόνων προς τη “Μακεδονία”».
Σύμφωνα με την Νατάσα Κότλαρ Τράικοβα, ως τέτοια η εξέγερση του Ίλιντεν «άφησε ανεξίτηλο ίχνος στη συλλογική μνήμη του “μακεδονικού” λαού» και αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τις μεταγενέστερες γενιές και, από αυτήν την άποψη, η πρόταση για κοινό εορτασμό του Ίλιντεν δεν είναι μόνο ανιστόρητη, «αλλά υπονομεύει και τα παιδιά μας, το μέλλον μας, την ύπαρξή μας».
Ο ψευδομακεδόνας ακαδημαϊκός Μπλάζε Ρίστοφσκι υποστήριξε με τη σειρά του ότι ουσιαστικά επιδίωξη της Βουλγαρίας «είναι να αποδεχθούμε ότι έχουμε βουλγαρικές ρίζες».
Η “ασήμαντη λεπτομέρεια” ότι οι Σκοπιανοί ψευδομακεδόνες μιλάνε βουλγαρικά φαίνεται ότι ελάχιστα τους απασχολεί, αφού αυτοί οι ψευδοϊστορικοί ισχυρίζονται ότι τα βουλγάρικα που μιλάνε δεν είναι βουλγαρικά αλλά “μακεδονικά”. Όχι ως μια διάλεκτος της βουλγαρικής αλλά ως ξεχωριστή γλώσσα, προσπαθώντας να πείσουν ότι η αμοιβαία κατανοητή γλώσσα που μιλάνε στα Σκόπια και στη Βουλγαρία δεν είναι μία αλλά δύο διαφορετικές γλώσσες.
Τι είναι η εξέγερση του Ίλιντεν
Η Εξέγερση του Ίλιντεν (Εξέγερση του Προφήτη Ηλία Μεταμορφώσεως) αναφέρεται στην επανάσταση που οργανώθηκε-υλοποιήθηκε στο έδαφος της Παιονίας από την αυτονομιστική οργάνωση Εσωτερική Μακεδονο-Αδριανουπολιτική Επαναστατική Οργάνωση τον Αύγουστο 1903 ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Σήμερα αυτή η επανάσταση γιορτάζεται στα Σκόπια ως εθνική επέτειος και για πολλούς στη χώρα θεωρείται η αρχή της σλαβομακεδονικής εθνογέννησης, ενώ την υιοθετεί και η Βουλγαρία.
Ονομάστηκε έτσι από την ημέρα που ξεκίνησε, την ημέρα του Προφήτη Ηλία, στις 2 Αυγούστου 1903, με το γρηγοριανό ημερολόγιο, στο Βιλαέτι του Μοναστηρίου και συγκεκριμένα στους καζάδες Αχρίδας, Πρέσπας, Κιτσόβου, Μοναστηρίου, Φλώρινας, Καστοριάς και Καϊλαρίων, όπου σημειώθηκε και η πιο έντονη και εντυπωσιακή σε αποτελέσματα δράση, στα βόρεια διαμερίσματα του Βιλαετίου της Θεσσαλονίκης, που γειτόνευαν με τη βουλγαρική ηγεμονία και σε ορισμένες περιοχές του Βιλαετίου της Αδριανούπολης, κυρίως στην περιοχή των Σαράντα Εκκλησιών.
Το 1897 δημιουργήθηκε η Σλαβόφωνη Εσωτερική Μακεδονο-Αδριανουπολιτική Επαναστατική Οργάνωση (ΕΜΑΕΟ) ώστε να οργανώσει και να προκαλέσει μια εξέγερση, με την υπόσχεση αυτοδιάθεσης και αυτονομίας στον τοπικό πληθυσμό.
Αρχική επιδίωξη της ήταν έπειτα από την αυτονόμηση της Μακεδονίας και της Θράκης, να ενταχθούν οι δυο περιοχές στο Βουλγαρικό Βασίλειο, όπως έγινε στην περίπτωση της Ανατολικής Ρωμηλίας όταν- με την Συνθήκη του Βερολίνου (1878)- η περιοχή αυτονομήθηκε και αργότερα, με πραξικόπημα ενάντια στην οθωμανική αρχή, προσαρτήθηκε στην Βουλγαρία.
Η οργάνωση, που άλλαζε διάφορα ονόματα πριν και μετά την εξέγερση, ξεκίνησε κυρίως ως βουλγαρομακεδόνικη υποστηρίζοντας την ιδέα της αυτόνομης Μακεδονίας αλλά και των περιοχών της Αδριανούπολης με την Θράκη που ανήκαν στην Οθωμανική αυτοκρατορία και την προστασία της Βουλγαρικής εθνικής ταυτότητας.
Η οργάνωση είχε ως σύνθημα το «Η Μακεδονία για τους Μακεδόνες».
Σύντομα στην οργάνωση αυτή δημιουργήθηκαν δύο ρεύματα. Το ένα, οι Αυτονομιστές, υποστήριζε την αυτονόμηση της Μακεδονίας ως υπόσχεση για την διαφύλαξη της υπόσχεσης της αυτονομίας και αυτοδιάθεσης της περιοχής, ενώ η άλλη ομάδα, που δημιουργήθηκε από μέλη του Ανώτατου Μακεδονικού Κομιτάτου (ВМОК), μιας οργάνωσης που ιδρύθηκε το 1894 στην Σόφια, υποστήριζε την άμεση προσχώρηση στην Βουλγαρία.
Τα μέλη της ομάδας αυτής ονομάστηκαν Ενωτικοί ή Βερχοβιστές, σε αντίθεση με τους Αυτονομιστές, επειδή πίστευαν στον υπέρτατο στόχο, την άμεση προσάρτηση της Μακεδονίας στην Βουλγαρία.
Έτσι η οργάνωση ΕΜΑΕΟ που δημιούργησε το Ίλιντεν φαίνεται πως είχε ως τελικό στόχο την απελευθέρωση των υπόδουλων Χριστιανών από τον Σουλτάνο και τους Οθωμανούς -τη στιγμή που οι ντόπιοι έβλεπαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία να καταρρέει και να δημιουργούνται τα πρώτα βαλκανικά κράτη (με εξαίρεση την Ελλάδα που είχε ήδη δημιουργήσει το πρώτο εθνικό κράτος το 1830)- και μία αυτόνομη ή ανεξάρτητη Μακεδονία πιθανότατα μέσα σε μία ομόσπονδη ένωση Βαλκανικών κρατών.
Η επιλογή της ημέρας του Προφήτη Ηλία, ήρθε ύστερα από μια σειρά πολλών αναβολών, ώστε να οργανωθεί με τον κατάλληλο τρόπο και με την συμμετοχή του τοπικού πληθυσμού.
Η εξέγερση στην Μακεδονία εκδηλώθηκε στο βιλαέτι του Μοναστηρίου και υποστηρίχθηκε από βουλγαρόφιλους και σλαβόφωνους των αγροτικών περιοχών αλλά και σε κάποιο βαθμό και από τον Αρμανικό (Βλάχικο) και ελληνόφωνο πληθυσμό της περιοχής.
Η κατοχή του Κρουσόβου από τους επαναστάτες κράτησε ακριβώς δέκα μέρες μέχρι τις 12 Αυγούστου ανακηρύσσοντας τη Δημοκρατία του Κρούσεβο υπό την προεδρία του δασκάλου Νικόλα Κάρεβ.
Στις 19 Αυγούστου 1903, ημέρα εορτής της Μεταμορφώσεως, έγινε η εξέγερση Βουλγάρων αγροτών στο βιλαέτι της Αδριανούπολης και οδήγησε στον έλεγχο μιας μεγάλης περιοχής στα όρη της Στράντζα κοντά στη Μαύρη Θάλασσα και ανακηρύχτηκε η δημιουργία αυτόνομης διοίκησης των ελεύθερων περιοχών με το όνομα Δημοκρατία της Στράντζα και μιας προσωρινής κυβέρνησης με έδρα την πόλη Βασιλικό (σήμερα Τσάρεβο της Βουλγαρίας, στην επαρχία Μπουργκάς).
Η προσωρινή κυβέρνηση διατηρήθηκε συνολικά για είκοσι μέρες μέχρι την καταστολή της εξέγερσης από τον οθωμανικό στρατό.
Όταν η εξέγερση εξαπλώθηκε πολλά ηγετικά στελέχη σκοτώθηκαν σε μάχες με τους Οθωμανούς και η δράση της εξέγερσης καταστάλθηκε μέσα σε διάστημα λίγων μηνών, ενώ πολλοί που στρατεύτηκαν με τους εξεργεθέντες σκοτώθηκαν, φυλακίστηκαν ή κατέφυγαν στις ορεινές περιοχές.
Η οθωμανική διοίκηση έβλεπε τώρα με μεγαλύτερη καχυποψία τους χριστιανικούς πληθυσμούς, και αντί να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις για την βελτίωση των βασικών δικαιωμάτων του χριστιανικού στοιχείου, η καταπίεση εντάθηκε και δοκιμάστηκε η εμπιστοσύνη του πληθυσμού σε ανάλογες μελλοντικές αυτονομιστικές ενέργειες.
Πιθανολογείται ότι ένας από τους κυριότερους στόχους της εξέγερσης, που ήταν η εμπλοκή των Μεγάλων Δυνάμεων, επετεύχθη και κατάφεραν να πείσουν τις ευρωπαϊκές δυνάμεις να προσπαθήσουν να παρέμβουν στον σουλτάνο ώστε να υιοθετήσει μια πιο διαλλακτική στάση απέναντι στους χριστιανούς υπηκόους, αν και η πίεση αντίθετα εντάθηκε στο χριστιανικό στοιχείο και οδήγησε, μετά την Επανάσταση των Νεότουρκων, στη κήρυξη του Α’ Βαλκανικού Πολέμου το 1912.
Σύμφωνα με τον Βρετανό ερευνητή H. N. Brailsford: “Το Ίλιντεν ήταν η πρώτη οργανωμένη απόπειρα του βουλγαρικού στοιχείου στην Μακεδονία και την Θράκη, μετά την διακήρυξη της ανεξαρτησίας της Βουλγαρίας το 1903. Η στιγμή για την οποία ο βουλγάρικος πληθυσμός προετοιμαζόταν για δέκα χρόνια έφτασε την ημέρα του Πανηγυριού του Προφήτη Ηλία (το βράδυ της Κυριακής 2 Αυγούστου 1903)”.
